Teitur Björn vill líka vera Gosi

„Ég taldi að nefndin væri ekki komin á þann stað í sinni vinnu að geta lagt jafn viðamikið og flókið úrlausnarefni til grundvallar áframhaldandi vinnu án þess að fjalla um það efnislega eða rökstyðja með einhverjum hætti. Og kalla eftir því að til viðbótar við þá sérfræðinga sem störfuðu með nefndinn á sviði hagfræði, myndum við fá umfjöllun fræðimann aá sviði stjórnskipunarréttar til þess að kafa ofan í þennan þátt málsins. Þannig að ég hafna því algjörlega að málinu sé stillt þannig upp að búið hafi verið að afgreiða þetta mál með þessum hætti.,“ segir Teitur Björn Einarsson.

Dæmigerður orðhengilsháttur með dashi af úrúrsnúningum, rangfærslum og hálfsannleik a la sjálfstæðisflokkurinn, til að fela raunveruleg markmið þessa ómerkilega sérhagsmunagæslufulltrúa kvótagreifanna í nefndinni. Það er rétt hjá Þorsteini Pálssyni, að það þýðir ekkert að vera með svona mann í nefnd sem á að skila einhverri sátt. Teitur Björn mun aldrei samþykkja, að skerða afnotarétt kvótagreifanna af sameiginlegri auðlind okkar allra. Það er dagskipun Þorsteins Más og honum hlýðir Teitur Björn og engum öðrum. Þegar hann sór þingeiðinn laug hann að þjóðinni.

Að svo sögðu legg ég til, að sjálfgræðisflokkurinn verði lagður í eyði.

Að efna til Þóru-dags

Ég legg til að við tökum upp nýtt máltæki. Að efna til Þóru-dags.  Þetta gætum við sagt ef einhver sýnir ótímabær fagnaðarlæti eða fer fram úr sér.
Dæmi: Einhver segir, "Bjarni Ben er búinn að vera. Sjálfstæðisflokkurinn á eftir að bíða afhroð í kosningunum".
Þá myndi ég svara, "Við skulum nú ekki efna til Þóru-dags fyrr en eftir kosningar".

Þetta máltæki myndi ríma vel saman við máltækið, að sýna af sér Þórðargleði. Þessi máltæki bæði eiga oft við um sama fólkið af sömu tilefnum.

Að því sögðu legg ég til, að Sjálfstæðisflokkurinn verði lagður í eyði.

Er Ari Trausti í röngum flokki?

Ég tók kosningaprófið á RUV og niðurstaðan kom á óvart.  Sá frambjóðandi sem var mér mest sammála reyndist vera fyrrum forsetaframbjóðandinn Ari Trausti Guðmundsson.  Okkar skoðanir samkvæmt þessu skoðanaprófi RUV sköruðust í 68% tilfella. Nú er Ari Trausti hinn mætasti maður eins og allir vita að öllu leyti nema því að hann hefur um árabil starfað með Vinstri Grænum.

Og þar sem ég samsama mig bara alls ekki við grunnstefnu VG eða þau lífsgildi sem þau trúa á, þá hlýtur Ari Trausti að vera í röngum flokki.

En bíðum við. Stefnur flokka eru eitt hvað þeir gera er allt annað. Nú hefur Katrín Jakobsdóttir birt sína skattastefnu sem andsvar við því ámæli að VG vilji bara mergsjúga alla skattastofna eftir kosningar.  Þetta vill Katrín gera:

Við getum aukið arðgreiðslur úr ríkisbönkum um tugi milljarða á komandi kjörtímabili og nýtt þær til að greiða niður skuldir svo nýta megi afgang ríkissjóðs í uppbygginguna.

Við getum aukið skattaeftirlit til að draga úr skattsvikum og skattaundanskotum sem áætlað er að nemi tugum milljarða á ári hverju.

Við getum hækkað afkomutengd veiðigjöld á útgerðina og tryggt tekjur fyrir afnot af öðrum auðlindum.

Við getum gert skattkerfið réttlátara með því að taka upp þrepaskiptan fjármagnstekjuskatt til að tryggja að þau sem lifa á fjármagnstekjum leggi sitt af mörkum eins og venjulegt launafólk.

Við getum tekið upp hóflegan auðlegðarskatt á hreina eign yfir 200 milljónum. Við getum tekið upp hóflegan hátekjuskatt á tekjur yfir 25 milljónir á ári.

Það er hægt að fjármagna þá nauðsynlegu uppbyggingu samfélagsins upp á 30-40 milljarða sem fólkið í landinu kallar eftir án þess að hækka skatta á almennt launafólk.”

Er eitthvað að þessum tillögum? Ég sé það ekki. VG boða engar skattahækkanir á almenning. Öfugt við Sjálfstæðisflokkinn sem hækkaði hér virðisaukaskattsprósentu á mat úr 7 í 12% árið2014, þegar Bjarni Benediktsson var fjármálaráðherra. Sú hækkun kom sér sérlega illa fyrir lágtekjufólk.  Skatta-Kata er bara engin skatta-Kata miðað við hlutfall skatta af ráðstöfunartekjum ríkisins undir stjórn Sjálfstæðisflokksins síðustu 4 ár.  Og enn átti að bæta í samanber síðasta fjárlagafrumvarp.

Það er sama hvað Sjálfstæðismenn segja. Þeirra málflutningur stangast á við staðreyndir. Í raun gátu þeir ekkert sjálfir.  Það var Sigmundur Davíð sem var primus motor í fyrri ríkisstjórn og sú síðari gekk bara á einum strokk og það var Þorsteinn Víglundsson.  Það litla sem sjálfstæðismenn afrekuðu var flest til óþurftar samanber Sigríði Andersen og Jón Gunnarsson.Svo ég tali ekki um ferðamálaráðherrann sem bara svaf á meðan erfðaprins Engeyjarmafíunnar spókaði sig á golfvöllum í Flórida. Var einhver ríkisstjórn í landinu frá júní til september?  Engar fréttir fara af því.