Blekkingin um sjálfbærar veiðar

Megingallinn á kvótastýringu fiskveiða hefur alltaf verið hið gríðarlega brottkast sem er innbyggt í slíkt kerfi. Þessi staðreynd hefur verið algert tabú í umræðunni enda hafa allir sem málið varðar kosið að láta sem vandamálið væri ekki til. Enda myndi opinber viðurkenning á umfangi brottkasts eyðileggja mýtuna um sjálfbærni íslenska kvótakerfisins og þrýsta á um upptöku annars konar fiskveiðikerfis.

Að veiða of lítið úr nytjastofnum hér við land eins og nú er gert er ekki merki um sjálfbærni veiðanna. Þess vegna verðum við að endurskoða vísindin á bak við ráðgjöfina. Vonandi markar þessi rannsóknarvinna Fisheries Expert Group, sem sagt er frá í greininni sem byggt er á,  tímamót í vistvænni fiskveiðistýringu. Alla vegana er full ástæða til að vekja athygli þessa hóps vísindamanna á því brottkasti sem hér viðgengst og þeim skaða sem botnlæg veiðifæri vinna á vistkerfinu enn þann dag í dag.  Enda vandséð að 2000 tonna fjölveiðiskip með 5000 hestafla díselvél dragandi 2x 5 tonna toghlera eftir botninum geti talist vistvænt eða veiðiaðferðin sjálfbær.  Ef það er svo þá skil ég greinilega ekki hvað í þessum tveim hugtökum felst og óska eftir skýringu.

Að allur afli sem veiðist komi að landi og allur afli sé unninn til manneldis ætti að vera svo sjálfsagt að ekki þyrfti að lögfesta það, en því miður þá hafa útgerðarmenn ekki náð þeim þroska að hægt sé að treysta þeim fyrir auðlindinni.  þess vegna verður að setja reglur um sóknarstýringu sem taka mið af raunverulegri sjálfbærni eins og þessi alþjóðlegi hópur vísindamanna bendir á.

Vilja veiða og hirða allt sem hafið gefur