Hættum að tala um fiskveiði-auðlindina

Mjög mikilvægt er í allri umræðu, hvort sem hún er pólitísk eða ekki, að allir hafi sama skilning á hugtökunum sem notuð eru. Öll skiljum við hvað orðið hlunnindi merkir. Hlunnindi eru þau gæði sem fylgja jörðum og eru nýtanleg fyrir eigandann án endurgjalds. Hér má nefna lax og silungsveiði, eggjatöku, dúntöku, berjatínslu, vatnsréttindi (virkjun bæjarlækjarins í formi neysluvatns og til rafmagnsframleiðslu, heitar uppsprettur og fiskveiðar. Um þetta ríkir enginn ágreiningur. Það ríkti heldur enginn ágreiningur um fiskveiðar okkar á meðan þær voru skilgreindar sem hlunnindi. Það er ekki fyrr en eftir að sóknarstýring er leidd í lög að menn fara að nota orðið auðlind um nytjastofnana í hafinu. Þannig öðlast afskipti stjórnmálamanna af stjórn fiskveiða meiri vigt. Síðan sjá menn að lögmál hagfræðinnar má auðveldlega nota og lögmál skortsins verður undirstaða fiskveiðistjórnunarkerfisins. Á þessu verða menn að átta sig því á þessu byggist sjálfbærni kerfisins. Kvótakerfi í sjávarútvegi stuðlar ekki að uppbyggingu fiskstofna. Þvert á móti þá vinnur kerfið gegn uppbyggingunni. 

Þess vegna er það grundvallaratriði í sambandi við fyrirhugaðar breytingar á fiskveiðistjórnuninni að hætta að tala um nytjastofnana sem sjávarauðlind. 

Miklu fremur eigum við að tala um sjávarbúskap og fara að umgangast hafið og nytjar þess aftur eins og hlunnindi. Og á sama hátt og bóndinn stundar sinn búskap þá eigum við að stunda sjávarbúskapinn. Við þurfum að fara varlega í notkun veiðarfæra, við þurfum að fara varlega í að ganga ekki of nærri æti nytjastofnanna s.s loðnu. En fyrst og fremst þarf að þekkja beitarstuðulinn. Í dag er ofbeit í hafinu. Það þarf að veiða meira og það leyfir ekki kvótakerfið.

Kvótakerfi búa til skort og stjórna markaði og búa til peninga úr engu. Þeir sem höndla með kvóta eru þeir einu sem græða. Þeir vilja engu breyta.  Þjóðareign á auðlindum er merkingarlaus frasi. Arðurinn fer alltaf til þeirra sem fjárfesta og nýta auðlindir. Annars mundi enginn sjá sér hag í að nýta þær. Þetta liggur í augum uppi.

EF VIÐ SELJUM ORKUVINNSLUNA Í HENDUR ÚTLENDINGA ÞÁ HIRÐA ÞEIR ARÐINN. ARÐURINN ER BARA LEIGA Á FJÁRMAGNI. þJÓÐIN GETUR AÐEINS FENGIÐ ARÐ EF OPINBERIR AÐILAR NÝTA AUÐLINDIR. VILJUM VIÐ RÍKISREKNAR ÚTGERÐIR? AUÐVITAÐ EKKI. VEGNA ÞESS AÐ FISKURINN ER EKKI EIGINLEG AUÐLIND HELDUR HLUNNINDI

Auðlindir eru takmörkuð gæði eins og orkan.  Fiskurinn er ekki takmarkaður nema við viljum takmarka hann. 

Jón sendi stjórnlagaþingi bréf

Eineltið í pólitíkinni

Stjórnmálin óma af eintómu gelti
og einróma samstaða ekki til siðs
Ef að þú vilt ekki lend' í einelti
áttu að þegja og vera til friðs

Kvótakerfið gerir marga ríka

Í fréttum fyrir jól var sagt frá glæsilegri nýsmíði útgerðarmannsins Sigurjóns Óskarssonar úr Vestmannaeyjum. Þessi fregn vakti athygli margra vegna þess að hún var þannig unnin að skilja mátti að fjárfestingin væri mikið afrek á krepputímum. Þannig skyldi ég málið í það minnsta. En nú hefur annað komið í ljós.  Þrátt fyrir kveinstafi útgerðarmanna þá er kvótakerfið enn að búa til gríðarleg verðmæti fyrir kvótakóngana, sérstaklega ef þeir þurfa ekkert að veiða! Þegar útgerðarfélagið Ós ákvað að endurnýja skipakostinn árið 2007 þá var gamla Þórunn seld í kjölfarið og kvótinn leigður út. Um var að ræða 2000 þorskígildi sem hafa gefið eigendunum um það bil 2 milljarða í aðra hönd á tveggja ára tímabili. Þess má geta að nýsmíðin kostaði 1.5 milljarð svo þarna hefur kerfið búið til verulegan fjárhagslegan ávinning. Ég er ekki að segja þessa sögu hér til að varpa rýrð á Sigurjón Óskarsson. Hann er af gamla skólanum og alls góðs maklegur. Landsfrægur aflamaður sem hefur aldrei gert annað en að fiska og vera í útgerð. Hins vegar hefur hann nýtt sér kerfið og keypt miklar aflaheimildir sem nýttust honum á þennan ábatasama hátt í þessu viðbjóðslega kerfi sem kvótakerfið er. Kvótakerfið hefur í 20 ár aukið hér þenslu og samsvarandi verðbólgu vegna þess að það býr til peninga án nokkurra verðmæta að baki. Þess vegna þarf að leggja það niður

Hættum að tala um sjávarauðlind

Mjög mikilvægt er í allri umræðu, hvort sem hún er pólitísk eða ekki, að allir hafi sama skilning á hugtökunum sem notuð eru. Öll skiljum við hvað orðið hlunnindi merkir. Hlunnindi eru þau gæði sem fylgja jörðum og eru nýtanleg fyrir eigandann án endurgjalds. Hér má nefna lax og silungsveiði, eggjatöku, dúntöku, berjatínslu, vatnsréttindi (virkjun bæjarlækjarins í formi neysluvatns og til rafmagnsframleiðslu, heitar uppsprettur og fiskveiðar. Um þetta ríkir enginn ágreiningur. Það ríkti heldur enginn ágreiningur um fiskveiðar okkar á meðan þær voru skilgreindar sem hlunnindi. Það er ekki fyrr en eftir að sóknarstýring er leidd í lög að menn fara að nota orðið auðlind um nytjastofnana í hafinu. Þannig öðlast afskipti stjórnmálamanna af stjórn fiskveiða meiri vigt. Síðan sjá menn að lögmál hagfræðinnar má auðveldlega nota og lögmál skortsins verður undirstaða fiskveiðistjórnunarkerfisins. Á þessu verða menn að átta sig því á þessu byggist sjálfbærni kerfisins. Kvótakerfi í sjávarútvegi stuðlar ekki að uppbyggingu fiskstofna. Þvert á móti þá vinnur kerfið gegn uppbyggingunni. 

Þess vegna er það grundvallaratriði í sambandi við fyrirhugaðar breytingar á fiskveiðistjórnuninni að hætta að tala um nytjastofnana sem sjávarauðlind. 

Miklu fremur eigum við að tala um sjávarbúskap og fara að umgangast hafið og nytjar þess aftur eins og hlunnindi. Og á sama hátt og bóndinn stundar sinn búskap þá eigum við að stunda sjávarbúskapinn. Við þurfum að fara varlega í notkun veiðarfæra, við þurfum að fara varlega í að ganga ekki of nærri æti nytjastofnanna s.s loðnu. En fyrst og fremst þarf að þekkja beitarstuðulinn. Í dag er ofbeit í hafinu. Það þarf að veiða meira og það leyfir ekki kvótakerfið.

Kvótakerfi búa til skort og stjórna markaði og búa til peninga úr engu. Þeir sem höndla með kvóta eru þeir einu sem græða. Þeir vilja engu breyta.  Þjóðareign á auðlindum er merkingarlaus frasi. Arðurinn fer alltaf til þeirra sem fjárfesta og nýta auðlindir. Annars mundi enginn sjá sér hag í að nýta þær. Þetta liggur í augum uppi.

EF VIÐ SELJUM ORKUVINNSLUNA Í HENDUR ÚTLENDINGA ÞÁ HIRÐA ÞEIR ARÐINN. ARÐURINN ER BARA LEIGA Á FJÁRMAGNI. þJÓÐIN GETUR AÐEINS FENGIÐ ARÐ EF OPINBERIR AÐILAR NÝTA AUÐLINDIR. VILJUM VIÐ RÍKISREKNAR ÚTGERÐIR? AUÐVITAÐ EKKI. VEGNA ÞESS AÐ FISKURINN ER EKKI EIGINLEG AUÐLIND HELDUR HLUNNINDI

Auðlindir eru takmörkuð gæði eins og orkan.  Fiskurinn er ekki takmarkaður nema við viljum takmarka hann. 

Er eigið fé Spkef 60 milljarðar?

Í kvöldfréttum í gær var Steingrímur J. Sigfússon, spurður hvort heimild væri til þess á fjárlögum að fjármagna endurreisn sparisjóðanna. Hann hvað svo vera og vísaði til fyrri samþykkta þingsins þar að lútandi. Það eins sem ég fann var þessi tilvísun af vef ríkisstjórnarinnar:

"Við setningu laga nr. 125/2008 vegna sérstakra aðstæðna á fjármálamarkaði var ríkissjóði veitt heimild til að leggja sparisjóðum til fjárhæð sem nemur allt að 20% af eigin fé hvers þeirra. Á síðasta ári voru settar reglur um það með hvaða hætti sparisjóðirnir sæktu um framlag frá ríkissjóði á grundvelli heimildarinnar. Jafnframt voru sett skilyrði fyrir eiginfjárframlagi ríkissjóðs."

Ef þetta eru einu heimildir ríkisstjórnarinnar þá sést að áætlaður kostnaður vegna endurfjármögnunar Spkef er sennilega 99% af eigin fé vegna þess að árið 2009 þá seldi Sparisjóður Keflavíkur, Íbúðalánasjóði Skuldabréfasafn sitt og fékk fyrir 10 milljarða króna. Þetta var liður í tilraunum manna til að bjarga sparisjóðnum sem árið 2008 tapaði 28 milljörðum króna á hlutabréfabraski. Það er svo ekki fyrr en 23 apríl 2010 sem sparisjóðurinn er yfirtekinn af FME. Þá hafði hann verið rekinn á undanþágu vegna of lítils eigin fjár í 2 ár. Allt bendir til þess að ýmislegt misjafnt hefði komið í ljós ef þessi sparisjóður hefði verið settur í þrot. Og er það mun líklegri skýring á því að hann er endurreistur heldur en sú vafasama skýring Steingríms að það séu byggðasjónarmið sem ráði för,  Og af hverju er ekki drifið í því að skipa rannsóknarnefnd um fall sparisjóðanna eins og stjórnarliðar og Hreyfingin hefur lagt til?  Og af hverju er Steingrímur að skipta sér af þessu en ekki Árni Páll?  Eiga þessi mál ekki að vera á borði Viðskiptaráðherra?  Þetta lyktar allt af pólitískum hrossakaupum og alltaf þegar svo er þá er Steingrímur látinn svara fyrir.

Dýr mistök Steingríms kosta okkur 14 milljarða

Steingrímur vill fjölga óþörfum sparisjóðum og fjármagna Spkef uppá 10-14 milljarða. Hann réttlætir það með því að Spkef sé hryggjarstykki í keðju sparisjóða sem stundi mikilvæga þjónustu í sveitum landsins. Þetta er rakalaust bull. Það er engin þörf á að hafa opnar starfsstöðvar út um allt með tilheyrandi kostnaði. Nú þegar eru allt of margar fjármálastofnanir á Íslandi. Sparisjóður Þingeyinga er öflugasti sparisjóður landsins. Hann tók ekki þátt í bullinu fyrir hrun og þar er boðið upp á alla almenna bankaþjónustu. Þar á meðal netbanka , sem er allt sem þarf. Fyrir Steingrími vakir eitthvað allt annað en gæta hagsmuna almennings með þessari björgun SPK. Þegar ríkissjóður er tómur þá hélt maður að mikillar ráðdeildar þyrfti að gæta en svo virðist ekki vera. Fréttir af ótrúlegum upphæðum sem virðist eytt að óþörfu gera mann reiðan. Sjóvá, VBS, Saga Capital og núna Spkef, hafa kostað okkur tugi milljarða og það er haldið áfram að moka í vini og kunningja og pólitíska samherja. Hvernig væri að hægja nú aðeins á og meta stöðuna upp á nýtt Steingrímur. Við eigum að sníða okkur stakk eftir vexti ekki reisa hér við allt sem hrundi.

Hver er þessi árangur ríkislögreglustjóra?

Í tilkynningu frá embættinu segir:"Við stofnun embættis sérstaks saksóknara færðust þangað reyndir starfsmenn frá efnahagsbrotadeild. Á síðasta ári höfðu margir af reyndustu starfsmönnum deildarinnar færst til þess embættis. Á sama tíma fjölgaði málum í deildinni...... Nýja starfsmenn þurfti að þjálfa jafnframt því að tekist var á við uppsafnaðan málahala. Með samstilltu átaki starfsmanna og dugnaði hefur deildin nú náð miklum árangri við að ljúka málum." Én í fréttum í öðrum fjölmiðli í dag er sagt að rannsókn efnahagsbrotadeildar ríkislögreglustjóra á markaðsmisnotkun toppanna í SPRON hafi verið hætt!  Því spyr ég , er þessi mikli árangur fólginn í að hætta rannsóknum og fella mál niður?

Staðgöngumæðrun

Í upphafi átti að æxlast með mökun
og uppfylla jörðina af systrum og bræðrum
Hjá nútíma kellingum kallast það slökun
að kaupa sér börnin af staðgöngumæðrum

betri kannski svona:

Í upphafi átti að æxlast með mökun
og uppfylla jörðina af systrum og bræðrum
en nútíma kellingar keypt geta bökun
og klakið út eggjum í staðgöngumæðrum

Bandaríkin og Vikileaks

Umræðan um Vikileaks hér á íslandi einkennist af tilfinningavellu eins og flest. Því miður þá hafa íslendingar látið nota sig sem verkfæri aktivista til að koma höggi á bandarísk stjórnvöld. Alveg burtséð frá því hvað mér finnst um stríðsrekstur Bandaríkjanna þá finnst mér ekki rétt að birta hernaðarlegar upplýsingar á vef Vikileaks. Þeir sem það gera eru þar með orðnir sekir um njósnir og verða að taka afleiðingunum af því. Allt öðru máli gegnir um fjármálalegar upplýsingar og upplýsingar sem varða almannahagsmuni. Birgitta Jónsdóttir er einn af aktivistunum hérna á Íslandi og hún ber hatur í brjósti til Bandaríkjanna sem hún sér sem tákngerving hernaðarbrölts og heimsyfirráða. Þetta væri allt í lagi ef hún væri ekki jafnframt þingmaður á íslenska löggjafarþinginu. Sem slíkur hefur hún skyldum að gegna við íslenska þjóð og má ekki gerast brotleg við lög landsins. Það sem hún er að gera í nafni Vikileaks hlýtur að vera á mörkum hins löglega ef ekki ólöglegt. Því er það óskiljanlegt að íslensk stjórnvöld skuli sjá ástæðu til þess að ganga lengra en stætt er í að verja þessa persónu. Birgitta á að segja af sér þingmennsku ef hún hefur ekki lengur tíma til að sinna starfinu sem hún var kjörin til. Með því að skýla sér bakvið friðhelgi Alþingis þá er hún að ögra Bandaríkjunum. Við Íslendingar höfum hingað til treyst á varnir Bandaríkjanna og gerum það enn þrátt fyrir Össur Skarphéðinsson í stóli utanríkisráðherra og hans fjandsamlegu framkomu gagnvart sendiráðsmönnunum á Laufásveginum. En Össur mun vonandi víkja en Bandaríkin munu halda áfram að vernda vestrænt lýðræði þrátt fyrir fólk eins og Kristinn Hrafnsson og Birgittu Jónsdóttur

Lánshæfismat upp - Siðgæðismat niður

Ég er mjög hugsi þessa dagana yfir kynvilluvæðingu Íslands. Það hefur sannast hið fornkveðna að réttirðu þeim litla putta munu þeir gleypa alla hendina og meira til. Það er sitt hvað í mínum huga að umbera kynvillu eða að viðurkenna hana sem norm! Kynvilla er afbrigðileg og hana á að umgangast sem slíka. Að leyfa kynvillingum að eigast er í mínum huga rof á ævagömlum siðareglum. Og núna vilja siðvillingarnir á Alþingi  leyfa hommum að eignast börn í gegnum staðgöngumæðrun!  Megum við þá eiga von á að Hannesar Hólmsteinar Íslands fjölgi sér?  Þetta er hræðileg framtíðarsýn. Nógu slæmt er að hafa hommaskrúðgönguna hérna í Reykjavík styrkta af almannafé og lesbíu sem forsætisráðherra þótt hitt bætist nú ekki við. Held að Margrét Pála ætti að huga að þessari þróun í stað þess að mæla með að við tökum aftur upp rassskellingar.