Sérfræðingaræðið

Inngróin minnimáttarkennd Íslendinga hefur valdið því að sérfræðingar á hinum ýmsu sviðum hafa smám saman yfirtekið ákvörðunarvald í hagsmunamálum án þess að hafa verið til þess kosnir. Dæmi um þetta eru sérfræðingar Hafró, sem ráða því alfarið hvernig við nýtum fiskstofnana sem synda í hafinu við Ísland. Sú ákvörðun Jóns Bjarnasonar að skuldbinda Íslendinga til að hlíta veiðiráðgjöf Alþjóða Hafrannsóknarráðsins, ICES, er fordæmalaus og ber að afturkalla sem fyrst. Kvótakerfið eins og það hefur verið þróað af hagsmunaaðilum sjávarútvegsins er byggt á lygi og blekkingum og stangast í grundvallaratriðum á við atvinnufrelsisákvæðin í stjórnarskránni. Af hverju stendur það þá svona í alþingismönnum að afnema þessi ólög?   Augljósustu ástæðurnar eru náttúrulega fjárframlög stórútgerðarinnar til stjórnmálaflokkanna undanfarin 30 ár. Í reynd hefur LÍÚ verið undirdeild í Sjálfstæðisflokknum og ráðið bæði Hafrannsóknarstofnun og Sjávarútvegsstefnunni.  En þrátt fyrir þessi augljósu tengsl þá þorir enginn að ganga gegn þessari arfavitlausu stefnu vegna þess að það sérfræðingarnir hafa einokað umræðuna.  Ef þú ert ekki fiskifræðingur þá ertu ekki gjaldgengur í umræðunni, hefur ekkert vit á málunum. Þetta er mjög slæmt. Ég fullyrði að íslenskir sjómenn og þá sérstaklega okkar mestu aflaskipstjórar hafa miklu meira vit á atferli fiska heldur en skólabókarlærðir fiskifræðingar nokkru sinni. Og það er einmitt atferli fiskanna sem ræður aflabrögðum. Umhverfisþættir í náttúrunni ráða því hve mikið aflast hverju sinni en ekki veiðarnar sjálfar nema að litlu leyti. Þetta er grundvallaratriði sem alþingismenn verða að íhuga þegar ákvörðun verður tekin um næstu breytingar á kvótakerfinu. Ekki framselja vald ykkar til fiskifræðinga og þaðan af síður til bankamanna og hagfræðinga.  Það liggja við mestu hagsmunir þjóðarinnar að núna verði kvótakerfið afnumið í heild og komið á réttlátu kerfi sem tekur mið af atvinnufrelsi, byggðajafnvægi og sjálfbærri þróun að því marki sem við getum haft áhrif á.  Allt tal um auðlindarentu er til þess gert að afvegaleiða almenning. Og skuldir sjávarútvegsins koma þessu máli heldur ekkert við.  Gjaldþrot útgerðarfyrirtækis er ekkert annað en afleiðing slæmrar stjórnunar. Látum skussana fara á hausinn.  Það sem við þurfum hér á landinu í dag eru blómleg og velrekin sjávarútvegsfyrirtæki á hverju krummaskuði. Því fleiri því betra. Þetta tal um hagkvæmni stærðarinnar er bara bull og kjaftæði. Enda er þjóðhagsleg hagkvæmni ókunn stærð í reiknilíkönum hagfræðinnar. Sagan kennir okkur að þegar sjávarútveginum gengur vel þá gengur þjóðinni vel. Sama er ekki hægt að segja um stóriðjuna sem allir einblína á. Bökkum útúr Bakka og bökkum útúr Helguvík. Látum sjávarútveginn verða okkar stóriðju áður en við gloprum niður þekkingunni á að veiða og verka.

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 16.9.2010 kl. 00:20]

Samþykkt án athugasemda.

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 16.9.2010 kl. 00:44]

Takk Árni, ég ætla á næstu dögum að fjalla um fiskveiðistjórnunina því hún er í molum og ég tel löngu þörf á nýrri hugsun og nýrri gagnrýni. Hugmyndir ráðamanna um úrbætur eru rugl vegna þess að þeir viðurkenna ekki að fiskveiðiráðgjöfin er rugl og kvótakerfisóskapnaðurinn hefur engu skilað nema tapi fyrir þjóðarbúið