En hvað um veðsetningu og sölu á kvóta?

Í fiskveiðistjórnunarlögunum hefur frá upphafi verið kveðið úr með eignarréttinn. Þjóðin á kvótann. Það stendur í 1.greininni. Síðan gerir þingið þau afdrifaríku mistök að leyfa viðskipti með aflamark. Nú spyr ég: Stangaðist það ekki á við eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar?

Ég fæ ekki betur séð en hvernig væri að einhver aðili máls léti á það reyna fyrir dómi

Tökum bara einfalt dæmi þar sem um leigjanda og leigusala er að ræða. Hvernig mundi það líta út ef alþingi setti nú lög sem heimiluðu leigjendum að hafa viðskipti við aðra leigjendur með hið leigða. Þeir mættu jafnvel veðsetja það og selja. Er þá ekki verið að brjóta á eignarrétti eigandans og stela frá honum hans löglegu eign?  Menn sem ástunda SVONA VIÐSKIPTI ERU UMSVIFALAUST KÆRÐIR FYRIR FJÁRSVIK. þARF EKKI AÐ KÆRA ALÞINGI OG RÍKISSTJÓRN FYRIR FJÁRSVIK GEGN ÞJÓÐINNI?

 

Bentu þingmönnum á veiluna í lögunum

Athugasemdir

[Eyþór Örn Óskarsson, 27.11.2010 kl. 13:00]

alveg sammála og þar sem auðlindin sem slík er þjóðareign hlítur veðsetning hennar að vera marklaus - þar af leiðir að þeir sem hafa verið svo vitlausir að taka veð í henni, verða bara að kingja því að slíkar skuldir geti orðið verðlausar fyrir þá............

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 27.11.2010 kl. 13:48]

En af hverju ekki að höfða dómsmál með vel skilgreindu ákæruatriði með tilvísun til þessa ákvæðis í stjórnarskrá? Dómarar eru nefnilega þeirrar náttúru að taka aðeins afstöðu til orðalags ákæru og sópa öllu öðru útaf borðinu.