Pókerinn um laun bræðslumanna

Nú styttist í að boðað verkfall bræðslumanna skelli á.  Ég hef spáð því að SA muni gefa eftir. Ef þeir gera það ekki þá birtist launamönnum hið grímulausa ofbeldi sem útgerðarmenn hafa alltaf beitt gegn viðsemjendum sínum með hjálp ríkisvaldsins. Nú er stuðningur ríkisvaldsins ekki  í hendi svo gífuryrði Vilhjálms Egilssonar ættu að skoðast sem liður í sálfræðihernaði gegn almenningsálitinu í landinu frekar en góðri stöðu atvinnurekenda. Bræðslumenn eru með góð spil á hendi þeir munu hirða pottinn.

Athugasemdir

[Aðalsteinn Agnarsson, 14.2.2011 kl. 20:31]

Enginn bóndi svelltir bústofninn, nema hafró, eftir 30 ára svelti bjarga Bræðslumenn, kannski þeim Gula!

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 15.2.2011 kl. 07:44]

Það er ákveðin þversögn í þessu Aðalsteinn. Í fyrsta lagi þá drepst hrygningarloðnan eftir að hún hefur hrygnt en hins vegar eru mest verðmætin fólgin í hrognunum.  Þess vegna geyma menn kvótann þegar hann er takmarkaður, og veiða mest af hrygningarloðnunni. Mér finnst liggja í augum uppi að banna allar loðnuveiðar fyrir vestan Reykjanes á vetrarertið. Þá er öruggt að hrygning á hluta stofnsins er tryggð.  Eins og þetta er núna þá meikar það ekki séns, eins og sagt er á vondri íslenzku

[Aðalsteinn Agnarsson, 15.2.2011 kl. 22:23]

Jóhannes, mestu verðmætin eru í nýjum loðnuseiðum, seiðin eru allan hringinn, mest þó fyrir norðan

land, en í eitt ár allavega eru seiðin allt umhverfis Ísland og fóðra þorskinn.

Hjálmar Vilhjálmsson fiskifr. sagði um þorskinn í Barentshafinu:

þorskurinn var fljótur að jafna sig, þegar hann fékk nóga LOÐNU.