Hér ber að veiða umtalsvert meira af makríl

Af hverju þarf alltaf einhvern stimpil á það sem liggur í augum uppi? Íslenskir sjómenn hafa öðlast meiri þekkingu á lífríki sjávar með áralangri sambúð við hafið en fiskifræðingar geta nokkru sinni öðlast með nokkurra ára setu á skólabekk.  Með þessu er ég ekki að kasta rýrð á þekkingu per se. En þegar háskólamaðurinn setur sjálfan sig skör ofar en alla aðra þá ber að endurmeta menntunina.  G. Bernard Shaw ofmetnaðist aldrei þótt hann væri snillingur. Fiskifræðingana munar ekkert um að ofmetnast og eru þeir þó langt í frá að vera andleg ofurmenni.  Hér þarf skýra verkaskiptingu.  Fiskifræðingarnir eiga að afla þekkingar á vistkerfum hafsins og spá fyrir um breytingar.  Sjómenn eiga að stunda sjávarbúskap á ábyrgan hátt og stjórnmálamenn eiga að sjá um að þarna á milli sé samræmi.  Við þurfum nefnilega að fara að líta á hafið sem part af landinu. Landgrunnið er ekkert frábrugðið þeim hluta landsins sem upp úr stendur. Samt lokum við augunum og búum okkur til línu þar sem land og haf mætast og segjum, að allt sem gerist á landi kemur okkur við, en allt sem gerist í sjónum kemur okkur ekki við.  Af hverju leyfum við mjög fámennum hópi manna að ráða öllu á landi sem er margfalt flatarmál Íslands?   Makríll sem er á beit í okkar lögsögu er að éta frá okkar bústofni. Það liggur í augum uppi.  Eins er með hvali og seli. Okkur ber að nýta alla þessa stofna til þess að viðhalda jafnvægi. Ef við göngum í ESB, þá afsölum við okkur þessum rétti og sjávarbúskapurinn mun bera skaða af. Í gær benti ég á að ESB vildi ekki úthluta makríl kvóta til Íslendinga í fyrra. þeir buðu okkur 2000 tonn en við tókum okkur 130.000 og seldum fyrir 12 milljarða. Ef allur sá afli hefði farið til manneldis þá hefði útflutningsverðmætið hæglega getað náð 20 milljörðum. Sjálfstætt Ísland getur aukið afla í öllum tegundum og aukið útflutningsverðmæti í gjaldeyri um lágmark 50 milljarða, Ef við göngum í ESB, þá missum við ákvörðunarvaldið um leyfilegt  aflamagn til Brussel og það er öruggt að okkar hlutur í sameiginlegum flökkustofnum mun minnka og einnig eru líkur á að þorskveiðar muni ekki verða auknar.  Þetta mun leiða til samdráttar í þjóðartekjum án þess að fá það nokkru sinni bætt. Þeir sem vilja skoða í pakkann og horfa helst til evru og lægri vaxta og lægra matvöruverðs, þurfa að sjá heildarmyndina. Maður á bótum getur lifað ágætis lífi en hann er samt í fátæktargildru og getur ekki hrist af sér hlekkina, án þess að skaðast fjárhagslega. Sama mun verða ef við göngum í ESB.

Meiri sardínur - minni þorsk