Á veðurvaktinni

Þessi pistill og sá síðasti eru tileinkaðir áhöfnum þeirra 222 skipa sem voru á sjó í nótt.  

Sendi ég þeim mínar bestu kveðjur

 

Í síðasta pistli fjallaði ég um brottkast sem óhjákvæmilegan fylgifisk kvótakerfis sem 

kallað hefur verið það besta í heimi. Þetta kvótakerfi sem byggir á þeirri hæpnu tilgátu 

fiskifræðinganna á Hafró, að hægt sé að byggja upp fiskstofna með friðun án tillits til þess 

grundvallarþáttar sem er fæðuframboð fisksins sjálfs. Hvernig getur það ekki skipt máli að 

fiskurinn hafi eitthvað að borða?  Ég þykist muna að úr fiskeldinu hafi komið tölur um að 

það þurfi 2.5 til 3 kíló af loðnu eða sambærilegu æti til að framleiða 1 kíló af þorski í 

fiskeldiskví. En hérna horfa menn á síminnkandi loðnu, spærling, rækju og síli og skilja 

ekkert í því af hverju þessum stofnum hrakar þegar slíkt góðæri ríkir í hafinu og hjá 

þorskinum! Og fuglafræðingar hjá stofnuninni klóra sér í hausnum yfir vaxandi viðkomubresti 

hjá mörgum sjófuglum sem háðir eru æti úr hafinu og skilja ekkert í því hvernig stendur á 

því að varpið minnkar ár frá ári þegar við leikmenn skiljum að friðun þorsksins er um að 

kenna. Eitthvað þurfa nú þessi milljón tonn af þorski sem fiskifræðingar þykjast hafa talið 

að éta! Og hvað ef veiðistofninn er tvöfalt stærri akkúrat núna?  Eigum við að láta hann 

éta sjálfan sig þegar allt annað æti er búið?  Þetta er skýringin á að ekki er hægt að 

byggja upp stærri fiskstofna heldur en sem gefa af sér 400-500 þúsund tonn á ári og það 

geta núverandi stofnar hæglega.  Það segir Jón Kristjánsson og ég trúi honum. Kannski við 

þurfum líka að senda nokkra búfræðinga inní Hafrannsóknarstofnun til að kenna 

fiskifræðingunum þar að aldrei má setja fleiri gripi á en hagi er fyrir. Ef sannast horfellir

hjá bónda er hægt að taka af honum bústofninn en ef hið sama skeður í hafinu þá er það

falið í þorskbókhaldi Hafrannsóknarstofnunarinnar og bakfært síðan í næstu uppsveiflu.

Þetta eru ekki vísindi þetta heita lygar og blekkingar.

 

Til að leiðrétta bókhaldið þarf að koma á 50% aflareglu , í stað hinnar gölnu kenningar um

að græddur sé geymdur fiskur. Allar líkur eru á núverandi veiðistofn sé orðinn of stór og muni

ekki hafa nægt æti á næstu árum. Þessar sveiflur eru þekktar í lífríki sjávar en heilbrygð

skynsemi hefur verið ger útlæg úr íslensku ráðamannasamfélagi því þar ríkir heimskan ein

og talar við sjálfa sig. 

 

Nú þarf  forstjóri Hafró að stíga fram og viðurkenna hugsanleg mistök við úrvinnslu gagna

og að hafa búið til útópískt veiðilíkan sem ekki tók tillit til beitarskilyrða í hafinu hvað þá

annarra þátta, svo sem hlýnun sjávar, súrnun sjávar eða mengun sjávar. En auðvitað gerir

hann það ekki. Fyrr frýs í helvíti en nokkur embættismaður, stjórnmálamaður eða útrásardólgur 

viðurkenni mistök og axli ábyrgð.  Þess vegna ríkir hér skálmöld.  þjóðin hefur ekki fengið 

það réttlæti sem hún bíður eftir.