Hér ríkir lögræði - ekki lýðræði

Ef óvitar fá að leika sér með eldspýtur þá fer illa.  Ef óvitar eru kjörnir á þing þá fer líka illa.  Sumir túlka sífelld inngrip Hæstaréttar í stjórn landsins eins og sönnun þess að hér virki kerfið vel.  Að við höfum góða stjórnarskrá og þrískipting valdsins hafi sannað gildi sitt.  Þessu er ég alls ósammála. Stjórnarskráin okkar er í raun ómerkt plagg og hér ríkir lögræði en ekki lýðræði.

Ef við eigum að geta komið hér á einhverri skikkan í stjórn okkar mála þá þurfum við að byrja á að huga að undirstöðunni, stjórnarskránni. Stjórnarskráin á að vera óumdeild og hafin yfir deilur , karp og þras.  Og það þarf að varða þungum viðurlögum að fara gegn þeim þjóðfélagssáttmála sem stjórnarskráin á að vera.  Engin slík ákvæði er að finna í núverandi stjórnarskrá og ekki heldur í þeim drögum sem nú liggja í skúffu á Alþingi.  Þess vegna er alþingismönnum og ráðherrum skítsama þótt hér sé endurtekið verið að setja lög og reglugerðir sem brjóta gegn stjórnarskránni og þar með á þegnunum sem hún á að vernda og verja. 

Þess vegna ber enginn lengur virðingu fyrir stjórnmálamönnum, hvorki þeim gömlu né þeim sem nú sitja í skjóli spilltra flokksafla. Og í svona ástandi þá er stutt í skrílræðið.  Hæstaréttardómarar eiga ekki að þurfa að standa í að leiðrétta glæpsamlega vanrækslu Alþingis. Þegar ráðherrar eru farnir að tala eins og Steingrímur J, að það sé bara alltí lagi að láta reyna á lögleysuna sem stunduð er á Alþingi.  Þá er búið að afhenda Hæstarétti bæði lagalegt og pólitískt úrslitavald í málefnum landsmanna.  Hér hefur lýðræðið breyzt í lögræði og það er ástand sem er ekki hægt að búa við til lengdar.

Lögin tóku engan rétt af fólki