Íslendingar mátaðir af Færeyingum

Afstaða Færeyinga til veiða úr sameiginlegum stofnum vekur núna hörð viðbrögð hagsmunagæslumanna kvótahafanna á Íslandi og Í Noregi.  Hingað til hafa Norðmenn og Íslendingar talið sig eiga þennan stofn og ekki hleypt neinum að ákvarðanatökuborðinu varðandi skiptingu aflahlutdeildar.   En núna er komið babb í bátinn.  Færeyingar krefjast sanngjarns hlutar sem þeir telja vera 17% af heildarveiðinni og nota sömu rök og Íslendingar í makrílveiðideilunni. 

Ómögulegt er fyrir Íslendinga að mótmæla þessum rökum Færeyinga öðruvísi en að eyðileggja sinn eigin málatilbúnað í makríldeilunni við Norðmenn og ESB.  Fyrir leikmann er löngu ljóst að engin raunveruleg vísindi liggja að baki fiskveiðiráðgjöf ICES.  Breytingar á vistkerfum stjórna alfarið vexti og viðgangi fiskstofna í Norður _Atlantshafi,  ekki veiðar og ekki afrán annarra tegunda þótt það sé náttúrulega miklu stærri faktor í stofnstærð heldur en veiðar okkar mannanna.

Við þurfum að hugsa þetta upp á nýtt.  Og núna án aðkomu hagsmunaaðila og hagsmunagæsluaðila. Beinum mannauðnum og peningunum í að rannsaka vistfræði hafsins og tökum ákvarðanir um veiðar sem byggja á þeim rannsóknum ekki einhverjum gervi-vísindum um ímyndaðar stærðir hrygningarstofna. Stofnstærðarmat er bara ágiskun.  Viðurkennum það og förum að stjórna af viti.   Við verðum að miða veiðar við afrakstursgetu vistkerfisins ekki afrakstursgetu veiðistofnsins. 

Sagan segir okkur að afrakstursgeta fiskveiðilögsögunnar sé að lágmarki 400 þúsund tonn af botnafla. Að geyma fisk í sjónum sem hefur ekkert æti er ekki bara heimska heldur glæpur.  Færeyska kerfið tekur mið af náttúrulegum skilyrðum.  þetta eigum við að gera líka.  Við eigum að stofna bandalag eyþjóða í Norður Atlantshafi með Færeyingum og Grænlendingum og byggja veiðar og aðra nýtingu sjávarhlunninda á raunverulegri sjálfbærri nýtingu. Ekki Vinstri Grænum misskilningi

 

 

Færeyingar stórauka síldarkvóta