Þróunaraðstoðin og örlætið á annarra fé

Ég verð nú að viðurkenna að ég nenni ekki að hafa skoðun á öllum sköpuðum hlut en þegar bloggelítan sameinast um að fordæma skoðanir sem ekki falla að pólitískri rétthugsun þá vaknar áhugi minn fyrir alvöru.  Og ég verð að segja að þessi loforð um 24 milljarða fjárveitingu til þróunaraðstoðar á næstu árum sem íslenzk stjórnvöld vilja efna, eru glórulaus í ljósi aðstæðna hér á landi og þeirra vandamála sem við sjáum ekki fram úr varðandi skuldakreppu heimilanna og bágrar stöðu ríkissjóðs.

Það er auðvitað göfugt að leggja þeim lið, sem á þurfa að halda en það verður að vera innistæða fyrir slíku göfuglyndi.  Íslenska ríkið hefur ekki efni á slíku göfuglyndi núna.  En við getum beitt okkur á öðrum sviðum heldur en beinum fjárframlögum.  Við getum veitt tækniaðstoð á sviði orkuvinnslu og sjávarútvegs.  Fáar þjóðir standa okkur á sporði varðandi þessar undirstöðugreinar og því ber okkur að hjálpa þróunarþjóðum til að hjálpa sér sjálfum í stað þess að ausa til þeirra fjármagni sem óvíst er að skili sér til þjáðrar alþýðu þessara landa.

Við gætum einnig framleitt protein til manneldis í stað fóðurs fyrir norskt laxeldi og sent til vannærðra þjóða.  Þetta getum við gert en ekki sóa dýrmætum gjaldeyri í að friðþægja íslenzkum hræsnisdruslum helvítis