Bótakerfi fyrir pólitíkusana

Eitt af því sem stjórnmálamenn kunna er að færa fé úr einum vasa í annan.  Þetta gera þeir í nafni velferðar og allir gleypa við þessari blekkingu.  En hafa menn ekkert hugsað út í að með þessum aðgerðum er verið að niðurgreiða okur fjármagnseigenda og annarra eignamanna.

Tökum sem dæmi vaxtabæturnar sem nú eru greiddar út í milljörðum króna til að greiða niður verðtryggingarálag fjármagnseigenda og vaxtaokur.Væri ekki nær að takmarka heimildir fjármálafyrirtækja og Lánveitenda til að okra svona á skuldurunum?   Einfalt og skilvirkt er að setja lög sem banna okur.  Og í krafti slíkra laga má halda vaxtaokrinu í skefjum og gera vaxtabætur óþarfar.

Sama gildir um bótakerfið í sambandi við leigjendur.  Allir vita að með tilkomu húsaleigubótakerfisins þá hækkaði húsaleigan sem bótunum nam.  Eftir sátu leigjendur jafnilla settir og sumir verr en ef aldrei hefði verið tekið upp þetta kerfi. Þannig tók ríkið að sér að fjármagna húsaleiguokrið sem viðgengst í dag.  Ef svo hugmyndir ríkisstjórnarinnar ná fram að ganga þá sjá leigusalar fram á enn meiri hækkun leigu sem að mestu verður fjármögnuð úr ríkissjóði í formi húsnæðisbóta.  Ekki nema von að fjársterkir aðilar séu að kaupa upp eignir sem þeir ætla að leigja út á okurprís og samfélagið greiðir.  þetta er galið kerfi.

 Setjum lög sem taka á okrinu og hættum að láta hræða okkur með kjaftæði eins og eignarrétti. Hér þarf að leiðrétta húsnæðismarkaðinn.  Það gerum við með því að afnema verðtrygginguna.  En það þarf líka að banna stofnunum eins og bönkum að stunda markaðsmisnotkun með því að láta íbúðir standa auðar.  Og sveitafélög eiga að endurskoða lóðagjaldaokrið.  Þetta eru brýnustu hagsmunamál í sambandi við húsnæðisstefnuna.  Það á að vera auðvelt að byggja og leigja út ódýrt húsnæði.  Það á ekki að gera það dýrt og erfitt með heimskulegri reglugerð eins og gert var í vetur af kommúnistakellingunni í ráðuneytinu. Við sem búum þetta land eigum að setja okkur leikreglur um hvernig þjóðfélagið eigi að vera.  Ekki 7% flokkurinn.  Ekki bankarnir og ekki furstarnir í lífeyrissjóðunum.