Höfðinginn og betlarinn

Munurinn á Ólafi Ragnari og Össuri Skarphéðinssyni er mikill.  Ólafur Ragnar hefur í krafti eigin persónu öðlast mikla viðurkenningu víða um heim og byggt upp sterkt tengslanet bæði við vísinda og fræðimenn sem og þjóðhöfðingja og business menn. Það er hlustað á Ólaf Ragnar á erlendum vettvangi og því ber að taka mark á orðum hans varðandi pólitískar áherslur í Evrópu fremur en orðum Össurar, sem helst umgengst lægra setta kommissera í Brussel frekar en æðstu ráðamenn Evrópusambandsins.

Viðræðurnar við Ísland hafa líka gengið afar hægt – nú þegar staðið lengur en þegar norrænu EFTA-ríkin, Svíþjóð og Finnland, áttu í hlut. Kjörtímabilinu lauk án þess að hreyft væri við þeim efnisþáttum sem mestu máli skipta fyrir okkur Íslendinga. Þessi atburðarás og reyndar líka viðræður mínar við fjölmarga evrópska hrifamenn hafa sannfært mig um að þrátt fyrir vinsamlegar yfirlýsingar sé í raun ekki ríkur áhugi hjá Evrópusambandinu á því að ljúka á næstu árum viðræðum við okkur.
----------------------------------------------------------
Því er í senn ábyrgt og nauðsynlegt að deila þeirri sýn með þingi og þjóð að litlu kann að skipta hvort Ísland kýs að halda viðræðum áfram; mótaðilann virðist í reynd skorta getu eða vilja til að ljúka þeim á næstu árum.

Þetta eru orð Ólafs.  Þau ætti ekki að vera hægt að misskilja eða rangtúlka en þó hefur það bæði verið gert af vefmiðlum og einstaka hatursmanni forsetans.  Össur Skarphéðinsson ætti frekar að segja okkur hvers vegna ekki var byrjað á sjávarútvegs og landbúnaðarköflunum í aðlögunarviðræðunum þegar vitað var að allt myndi standa og falla með þeirri niðurstöðu sem út úr þeim kæmi. Það er engin skýring að kenna Jóni Bjarnasyni um að þeir kaflar voru ekki opnaðir strax.  Jóhanna réði því og hefði Jón sett sig upp á móti af alvöru þá hefði honum verið sparkað úr ríkisstjórninni strax en ekki leyft að hanga og tefja aðalmál ríkisstjórnarinnar í 3 ár.  Ég trúi betur orðum forsetans þegar hann segir að gagnaðili okkar hafi ekki verið tilbúinn að semja.  ESB vissi að við myndum aldrei samþykkja að færa ákvörðunarvald yfir fiskveiðilögsögunni til embættismanna í Brussel og þeir voru ekki tilbúnir til að leyfa okkur að njóta þeirrar ívilnunar frá grundvallarreglum sambandsins sem slík varanleg undanþága hefði skapað og því voru aðlögunarviðræðurnar í raun komnar í pattstöðu strax í upphafi.   Og er ekki eðlilegt að Össur fari að vera ærlegur og segja okkur satt um það sem hann hefur verið að pukrast með?  Hvaða áhrifamenn hefur hann verið í sambandi við? Embættismenn í Brussel eða þingmenn á Evrópuþinginu teljast varla til áhrifamanna þegar kemur að sjálfu regluverki sambandsins og hvort því sé hægt að breyta vegna umsóknar örríkisins Íslands.  Ég hygg að Ólafur meti það rétt, að ráðamenn í ESB, kanslarinn í Þýskalandi og forseti Frakklands hafi ekki tekið í mál að breyta regluverkinu til að liðka fyrir aðild Íslands að sambandinu. Ólafur er nefnilega höfðingi og talar bara við aðra höfðingja meðan betlaranum Össuri er engin virðing sýnd á alþjóðavettvangi, en vísað til borðs í eldhúsinu með öðrum farandflækingum og betlurum sem þangað sækja í von um góðan beina.