Stofuvæðingin

Undanfarin ár hefur hver stofan af annarri á vegum ríkisins litið dagsins ljós.  Sumar splunkunýjar aðrar hafa bara fengið nýja kennitölu og nafn.  En hefur einhver velt því upp í alvöru hver kostnaðurinn fyrir ríkið er og hvort þörf sé á þessum stofnunum?

Mér telst til að stofurnar á fjárlögum 2013 séu 11 og kostnaðurinn 6.6 ma

Íslandsstofa ...........................   536.0 m
Fiskistofa ...............................   883.4
Verðlagsstofa Skiptaverðs  ......   199.0
Einkaleyfastofa  .....................    217.0
Ferðamálastofa  .....................    483.0
Umferðastofa  ........................    543.5
Neytendastofa  ......................    178.0
Jafnréttisstofa  ......................       94.9
Barnaverndarstofa  ................  1.077.0
Hagstofa ...............................  1.176.5
Veðurstofa  ...........................  1.713.3
                 Samtals......................................6.615.6  ma

Þarna hlýtur að vera hægt að spara.  Til hvers er ríkið að kosta verðlagsstofu skiptaverðs?  Ætti ekki frekar að láta fiskmarkaðina um að ákvarða verðið? Og Umferðastofa?  Til hvers er ríkið að reka þjónustu við bíleigendur sem tryggingafélögin og FÍB ættu sjálf að sjá um. Og svo höfum við Vegagerðina sem annast líka svipaða þjónustu. Nú Fiskistofa er náttúrulega óþörf ef við leggjum niður kvótakerfið. Þá er það  Íslandsstofa og Ferðamálastofa.  Til hvers er ríkið að greiða fyrir auglýsinga og markaðsstarf ferðaþjónustunnar?  Er það ekki ríkiskapítalismi eins og hann gerist verstur?  Og hvers konar bákn er þessi Barnaverndarstofa orðin?  Mætti ekki yfirfara þann rekstur og stokka upp.  Æviráðning ríkiforstjóra er ekki til að gera rekstur stofnana skilvirkari, það vita allir. Sama á við um Veðurstofuna og Hagstofuna.

330 þúsund manna samfélag þolir ekki þessa yfirbyggingu. Að hér skuli vera 20 þúsund opinberir starfsmenn með tilheyrandi fríðindi, er út í hróa hött. Við eigum að hætta þessum flottræfilshætti og fara að miða okkur við lítil bæjarfélög í Evrópu eða í Skandinavíu og haga opinberum rekstri í samræmi við stærð þjóðfélagsins. Þá gætum við virkilega jafnað lífskjörin og orðið velferðasamfélag á pari við það sem gerist best. 

Niðurskurðarkrafa upp á 1.5% sýnist smámunir en hver króna skiptir máli. Ríkissjóður er á ábyrgð okkar allra.  Ekki bara 32+, alþingismanna, sem eru í stjórnarmeirihluta hverju sinni.