Þegar ein beljan mígur..

Nú keppast allir blogghermennirnir, hver um annan þveran að leggja út af skýrslu Hagstofunnar, um góða afkomu sjávarútvegs.  En lásu menn inngang skýrslunnar? 

Hagstofa Íslands tekur árlega saman yfirlit um rekstur helstu greina sjávarútvegs. Við gerð þess er bæði byggt á skattframtölum rekstraraðila og reikningum sem fyrirtæki í sjávarútvegi hafa sent Hagstofunni,

Við þetta er tvennt að athuga.

• Hvaða áhrif hefur sú staðreynd að stærstu fyrirtækin færa bókhald sitt í evrum?
• Er hægt að treysta eingöngu skattframtölum fyrirtækjanna?

Ég fullyrði að gróðinn er margfalt meiri.  Og Hagstofan hefur ekki réttar forsendur til að byggja á.  Seðlabankinn hefur lagt hald á bókhald Samherja.  Hvernig væri að Seðlabankinn skrifaði skýrslu um hvernig kaupin gerast á eyrinni í bókhaldsfiffi sjávarútvegsfyrirtækja?

Athugasemdir

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 15.12.2013 kl. 17:19]

Eitt gott dæmi um svindlið sem viðgengst er verðlagning uppsjávarfisks. Stóru útgerðirnar eiga allar sem kunnugt er vinnslurnar og verksmiðjurnar sem þeir láta kaupa eiginn afla á smánarverði. Meðan smábátar fá 150 kr/kg af makril á markaði þá eru stærstu uppsjávarskipin að fá 100 krónur.  Þannig er gróðinn færður frá veiðum til vinnslu og svo vitum við ekkert hvert endanlegur gróði fer.  Þeir gætu þess vegna verið að selja sjálfum sér afurðirnar erlendis á lágu verði og síðan áframselt til raunverulegra kaupenda.  Þetta hefur tíðkast allt frá dögum SH, SÍF og Iceland Seafood og engin ástæða til að menn séu ekki að gera þetta enn í dag.

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 15.12.2013 kl. 17:31]

Og þegar útgerðarmaður eins og Guðmundur vinalausi getur látið 2 milljarða skip liggja bundið við bryggju í á annað ár þá veit sá maður ekki aura sinna tal.