Marklaust hjal

Allt tal um sjálfbærar veiðar í úthöfunum er marklaust hjal. Nær væri að flokka fiskveiðistefnu ESB og Íslendinga sem rányrkju en ekki sjálfbærar veiðar. Með því á ég við það brottkast og svindl sem er innbyggt í öll kvótakerfi.  En er í raun eitthvað til sem heitir sjálfbærar veiðar? Eru litlar veiðar sama og sjálfbærar veiðar? Er hægt að mæla stærð fiskstofna af einhverju viti og af einhverri nákvæmni?  Ef menn svara þeirri spurningu neitandi þá fellur kenningin um sjálfbærar veiðar um sjálfa sig.

Reynsla útgerðamanna og sjómanna segir að veiðar séu löngu óarðbærar og þeim hætt áður en fiskstofnum sé nokkur raunveruleg hætta búin vegna ofveiði.  Þess vegna er kenningin um sjálfbærar veiðar blekking eða rangsannindi. En í anda náttúruverndar og sem mótvægi við ágenga nýtingu þá hafa stjórnmálamenn ánetjast kenningum um sjálfbæra nýtingu og gengið svo langt að yfirfæra þær yfir á fiskveiðar.  Ég er þó ekki viss um að neinn hafi trúað vísindalegu gildi þessara kenninga í byrjun.  Þetta var í fyrstu mótspil við gífurlega árangursríkum áróðri náttúruverndarsamtaka á borð við Greenpeace sem hótuðu því að koma í veg fyrir verzlun með fiskafurðir í Evrópu og Ameríku vegna rányrkju og ofveiði fiskveiðiþjóða við norðanvert Atlantshaf, en sér í lagi vegna hvalveiða Íslendinga og fleiri þjóða.  Þessi hótun Greenpeace var gífurlega alvarleg fyrir okkur, sem byggðum að langmestu afkomu okkar á fiskveiðum og því var gripið til þess að klæða fiskveiðarnar í vísindalegan búning og þar með var lagður grunnur að kvótastýringu veiða eins og flestar þjóðir búa við í dag.  Þetta er aðal ástæðan en ekki ofveiði fiskimanna eða hættan á útrýmingu fiskstofna í hafinu.

En blekkingar stjórnmálamanna eru háðar sömu lögmálum og lygar. Menn flækja sig í þeim og á einhverjum tímapunkti er ekki hægt að bakka út úr blekkingunum.  Lygin verður að sannleika  og sannleikurinn að lygi.  Þess vegna flæðir makríllinn yfir allt og ekki má veiða hann af því hann er ekki til í bókhaldi fiskifræðinganna.  Og þegar Íslendingar og Færeyingar heimta hlut úr þessum flökkustofni þá verður deilan um skiptinguna að hörðum hnút.  Ekki vegna þess að kröfur Íslendinga séu svona ósanngjarnar heldur vegna þess að með því að heimila auknar veiðar þá segir líkanið að um ofveiði sé að ræða. 

Þetta er vandinn sem menn standa frammi fyrir.  Það er nógur fiskur en það má bara ekki veiða hann. Því ef það sannaðist hér eins og í Barentshafi að auknar veiðar myndu stækka stofna en ekki útrýma þeim, þá yrði það slíkur álitshnekkir fyrir stjórnmálamenn og fræðimenn á sviði fiskifræði og hafrannsókna að hrikta myndi í stoðum samfélagsins.  Þá verður of seint að viðurkenna að nauðsynlegt hafi verið að beita þessum blekkingum.  Það myndi ekki margir trúa því.  Því sannleikurinn var gerður að lygi og því er erfitt að breyta.

 

Refsiaðgerðir áfram yfirvofandi?