Björn Valur þarf að biðjast afsökunar

Björn Valur Gíslason bloggaði í ofboði þann 1 febrúar að Sigmundur Davíð, forsætisráðherra væri búinn að loka heimasíðu sinni.  Þessa ályktun dró hann af skilaboðum sem hýsingaraðilinn birti um ógreiddan reikning vegna hýsingarinnar.  Nú hefur Sigmundur greitt skuldina og heimasíðan er aftur opin svo Björn Valur og ritsjórn DV geta tekið gleði sína aftur.  Þetta leiðir hugann að öðru upphlaupi svipaðs eðlis þegar Teitur Atlason sakaði Vigdísi Hauks um að hafa fjarlægt færslu af sínum vef en reyndist vera tæknilegs eðlis þegar að var gáð. 

En það sem Björn Valur ýjaði að var sínu verra en ásökun Teits Atla.  Björn Valur gaf í skyn að Sigmundur Davíð hefði lokað sinni síðu svo menn gætu ekki vitnað í hann eða rekið ofan í hann mótsagnir og lygimál eins og götustráka er háttur.   En auðvitað gera ábyrgir stjórnmálamenn ekki svoleiðis. Þeir hafa nefnilega mestan hag af því sjálfir að halda til haga ræðum og greinum svo hægt sé að hrekja ósannindin og spunann sem endursegjendur láta frá sér. 

Því það er svo auðvelt að slíta orð úr samhengi og gera mönnum upp annarlegar hvatir ef vilji er til slíks.  Illugi Jökulsson gerðist sekur um það í gær þegar hann lagði útaf orðum Sigmundar sem vitnað var til í fréttum miðla í gærkvöldi.  Hann hefði betur lesið ræðuna milliliðalaust.

En svo eru líka aðrir sem fóta sig ekki á málfarssvellinu og ráða ekki við einfaldar beygingarmyndir sagna.  Þetta henti Samúel Karl Ólason, viðskiptablaðamann á Visi.is

Hans endursögn hljóðaði svona:

Sigmundur sagði frá því að nýverið hefði hann bent á þá staðreynd að þótt nauðsynlegt væri að efla bæði innlenda og erlenda fjárfestingu, þá hefði innlend fjárfesting ákveðna kosti umfram þá erlendu. Þau orð hans hafi verið tekin úr samhengi og umræðan hafi vatt upp á sig og hann, ásamt Íslendingum, sagður hræddur við erlenda fjárfestingu.

Blaðamenn sem ráða ekki við að beygja sögnina að vinda, eiga náttúrulega að leita sér að öðrum starfsvettvangi.