Maður er nefndur Sturla Jónsson

Sturla Jónsson, sem gengur undir nafninu Sturla bílstjóri í skýrslum lögreglunnar af búsáhaldabyltingunni, rekur nú áróður fyrir því að forsetinn taki aftur það vald sem hann framseldi til ráðherranna. Sturla segir að þetta sé honum ekki bara heimilt heldur skylt. Sturla segir að þetta standi skýrt í stjórnarskránni.

Það má alveg vera að þetta sé rétt hjá Sturlu.  En um það er líka hægt að deila og það er kjarni málsins. Stjórnarskráin okkar er svo loðin og teygjanleg, að lögskýrendur og aðrir minna lögfróðir hafa komist upp með eigin túlkanir á flestum greinum stjórnarskrárinnar í 70 ár. Fyrir utan þá, sem hafa enga skoðun, en segja alltaf að stjórnarskráin sé fullgóð og engu þurfi þar að breyta. (sbr. Sigurð Nordal)

Þetta er mjög alvarleg staða. Stjórnarskráin er mjög ófullkomin, illa orðuð og í hana vantar stóra kafla sem varðar stjórnskipun og útfærslu á fulltrúalýðræðinu. Þar með talið kjördæmaskipun og kosningar. Ef við klárum ekki strax þá vinnu, sem stjórnlagaráð byrjaði á, þá verður hér upplausn og jafnvel bylting.  Hrunið varð vegna veikleika í stjórn og eftirlitskerfinu. Landsdómur dæmdi Geir Haarde fyrir að fara ekki eftir ákvæðum stjórnarskrár um ríkisstjórnarfundi og fundargerðir.

Bíðum ekki eftir að forsetinn taki völdin samkvæmt túlkun Sturlau Jónssonar.  Og bjóðum ekki upplausninni heim, með því að taka ekki á stjórnarskránni.

Byltingar eru ekki alltaf byggðar á ofbeldi.  Það er hægt að gera hljóðláta byltingu með lýðræðislegum aðferðum.  Eina sem þarf er að hafna fjórflokknum í næstu kosningum.