Hvað fá Norðmenn fyrir loðnuna?

Þar sem ekki er búið að skilja á milli útgerðar og vinnslu á Íslandi þá hefur stórútgerðarmafían komist upp með refsivert athæfi varðandi samráðsverðlagningu á uppsjávarfiski. Þess vegna væri það þarft framtak hjá Valmundi Valmundssyni að leita eftir þessum upplýsingum hjá norsku útgerðinni og birta þær opinberlega.  Það yrði þá leiðbeinandi verð fyrir íslensku sjómennina.

Fyrsti loðnufarmur ársins á Þórshöfn

G(óðir) & G(egnir) handvaldir af Steinþóri...aftur!

Nú þarf greinilega að hafa snarar hendur við að úthluta bestu bitunum úr eignasafni Landsbankans til góðra og gegnra sjálfstæðismanna eða hver trúir að byggingafélag sé að fjárfesta í byggingalóðum sem ekki stendur til að nýta á næstu árum?  Þessar ósvífnu útskýringar Landsbankastjórans eru móðgun við heilbrigða skynsemi hvorki meira né minna. Að selja byggingaland sem er verðmetið á 3.2 milljarða, fyrir 1/3 af þeirri upphæð er gjöf en ekki gjald.  Hvernig sem á það er litið.  Opið og gegnsætt söluferli felst ekki í örlætisgjörningum svo því sé haldið til haga.  En auðvitað er ekki hægt að hafa eftirlit með öllu sem þessir menn eru að bralla svo krafan er einfaldlega að allt þetta fólk víki. Bankastjórnin. bankasýslan og stjórn bankans.  Þetta fólk er trausti rúið.  Og miðað við að alþingi hefur nú þegar heimilað sölu á 30% hlut í Landsbankanum þá gengur ekki að einkavinir fari ránshendi um eignasafn bankans í "opnu og gegnsæu" baktjaldamakki Steinþórs Pálssonar

Loksins umræða um TISA

http://nordichouse.is/event/tisa-open-meeting/

Opinn fundur í boði Dögunar(Stjórnmálaafls) í salnum í Norrænahúsinu Vatnsmýri, klukkan 8 í kvöld fimmtudag 28 janúar.

Fundarstjóri: Benedikt Erlingsson leikari og leikstjóri.
1. Bergþór Magnússon fulltrúi úr samninganefnd Íslands um TISA kynnir samningaviðræðurnar
2. Gunnar Skúli Ármannsson fulltrúi Dögunar
3. Kristinn Hrafnsson starfsmaður Wikileaks

Fulltrúum stjórnmálaflokkanna á Alþingi hefur verið boðið á fundinn og óskað er sérstaklega eftir svörum við eftirfarandi spurningum:
A) Hvað vitið þið um samningaviðræðurnar?
B) Vitið þið meira en almenningur?
C) Eruð þið hlynnt eða andvíg því að Ísland taki þátt í TISA samningaviðræðunum?
D) Eruð þið hlynnt eða andvíg því að TISA samningurinn verði samþykktur án umræðu á Alþingi?
E) Eru þið hlynnt eða andvíg því að TISA samningurinn fari í þjóðaratkvæðagreiðslu?

Þetta er löngu tímabært framtak því þátttaka okkar í þessum samningaviðræðum hefur staðið lengi en farið dult. Í hvers umboði er líka óljóst því talað er um að undirritun þessa samnings feli í sér fullveldisafsal. Þeir sem ekki komast á fundinn geta hlustað á beina úsendingu á http://livestream.com/

Ætti að vera forsíðufrétt!

Þökk sé kvótabröskurum þá virðist sem fréttir um komu nýrra skipa sé orðið hálfgert feimnismál. Ég minnist til dæmis ekki að hafa séð frétt um þegar nýjasta fjölveiðiskip Granda kom til landsins. Sá bara frétt um aflabrögð í fyrstu veiðiferð grafin inní miðju blaði. Þetta ætti að vera umhugsunarefni fyrir þá sem starfa í greininni. En kannski líka áminning fyrir fjölmiðla um að það er fleira fréttnæmt en skætingur á fésbók. Það á að vera forsíðufrétt stærstu blaða og fyrsta frétt á RUV þegar nýtt skip bætist við flota landsmanna. Sérstaklega þegar um er að ræða útgerð sem hefur vaxið úr nánast engu. Ég óska Flosa Jakobssyni til hamingju með þessi tímamót í útgerðinni.

Bolvíkingar fögnuðu nýjum togara

Atómljóð

Á Hlemmi stjórnmálanna standa 6 vagnar í röð.

• Leið A Reykjavík-Brussel (Hraðferð)
• Leið B Reykjavík-Sauðárkrókur-Fljótshlíð
• Leið D Garðabær-Flórída-Tortilla
• Leið S Reykjavík-Brussel
• Leið V Rekjavík-Bakki (UM Vaðlaheiðargöng)
• Leið þ Hlemmur-Alþingi

Og fólkið ráfar um í leit að réttum vagni. Flestir forðast Leið D,  sem sker sig úr. Það er nefnilega ekki venjulegur strætó heldur lúxusrúta frá Kynnisferðum í stæðinu. Og Leið A er víst ekki lengur á leið. LÍN gerði fjárnám í vagninum en farþegum bent á leið S í staðinn. Þegar líður að brottför er ljóst að flestir munu velja leið Þ.

 

 

Áhyggjur Birgittu réttmætar

Hugmyndafræðilegur tilveruréttur Pírata er svo veikur að í raun getur tiltölulega fámennur hópur yfirtekið hreyfinguna. Ekki bara frjálslyndir hægri menn heldur ekki síður vinstri sinnaðir forræðishyggjusósialistar. Einn slíkur flaut inn í borgarstjórn Reykjavíkur í síðustu kosningum.

Píratar þurfa því að þétta raðirnar og fara að starfa eins og alvöru stjórnmálaafl. Koma upp á yfirborðið með skýra pólitíska sýn á það samfélag sem það vill byggja upp.  Það er greinilega mikil óánægja með flokkana á þingi en þessarar skoðanakannanir eru ómarktækar að því leyti að mjög fáir taka afstöðu í því úrtaki sem valið er.

En Píratar eru alltof værukærir í vímu velgengninnar. það er bara 1 ár og 3 mánuðir í næstu alþingiskosningar og það er ekki langur tími. Ef Píratar vilja tryggja sitt fylgi verða þeir að fara að tala einum róm um grunngildin. Ef grunngildin ganga gegn frjálshyggustefnunni þá þurfa menn ekkert að óttast því kjósendur sjá í gegnum pólitísku loddarana en ef grunngildin eru óljós þá er eins líklegt að allt springi framan í þá eins og gerðist með Borgarahreyfinguna og Dögun.

Vill frjálshyggjumenn úr Pírötum

Þegar loðnan hvarf

Í fyrra munaði hársbreidd að fiskifræðingar lýstu yfir hruni loðnustofnsins. Þá fannst engin loðna sem heitið gæti á hefðbundnum slóðum á hefðbundnum árstímum.  Samt var öllu tjaldað til í loðnuleit hjá Hafró, sem er dálítið skondið hjá stofnun sem þykist vita nákvæmlega hve mörg tonn af hverri fisktegund er í sjónum!  Svo allt í einu birtist loðnan og öllum létti. En sérstaklega fiskifræðingunum á Hafró. Hinn öflugi uppsjávarveiðifloti okkar náði að ryksuga upp leyfilegan kvóta og engu var skeytt um hvort loðnan næði að hrygna og tryggja þannig næga viðkomu! Þessi breyting á varúðarreglunni sem skýrir breytta aflareglu núna segir mér að hrygningin hafi mistekist sem er stóralvarlegt mál.

Því loðnan er mikilvægasti liðurinn í fæðupíramída hafsins. Loðnan er undirstaða þess að þorskurinn þrífist. Þess vegna eiga menn að láta þorskinn njóta vafans og banna alfarið alla loðnuveiði í grunnnót í 2 ár.  Grunnnótin drepur allt kvikt.  Líka allan ungfiskinn og seiðin í fjörunni fyrir suður og suðaustur landi.

En auðvitað þora menn ekki að taka slíka ákvörðun. Fjárfestingin í flotanum krefst sífellt meiri veiði og menn munu bara teikna inn nauðsynlegar lóðningar ef með þarf til að leyfa eins mikla hrognatöku og Brynjar og félagar þurfa til að geta borgað af nýju skipunum og tekið sér áfram umtalsverðan arð.

 

Ný aflaregla minnkar afla

Ég treysti Sigmundi í skipulagsmálum miðborgarinnar

Ég verð að hrósa Sigmundi fyrir að láta ekki nægja að gagnrýna slæmt skipulag eins og flestir, heldur gerir hann eitthvað í því. Það er ánægjuleg nýbreytni hjá forsætisráðherra íslands. Hvort hann sé að misnota völd sín og ráðstafa fjármunum án heimildar tel ég aukaatriði í þessu máli. Hann er bara að bjarga skipulagsklúðrinu sem Dagur B. var búinn að koma borginni í og það er aðalatriði þessa máls.  Ég bíð spenntur eftir útkomunni hjá arkitektinum sem verður fenginn til að gera breytingarnar á þessum byggingum. Og því skal haldið til haga að hér er um samstarf og samkomulag við lóðarhafa að ræða.  Það er ekkert offors eins og þegar fulltrúar síðustu ríkisstjórnar vildu taka skipulagsvaldið á Alþingisreitnum af borginni og færa það til Alþingis eða þegar menn í alvöru vilja að ríkið taki sér skipulagsvald yfir öllum innanlandsflugvöllum.

Sigmundur vill makaskipti

Auðlindarenta er ónýtt hugtak

Hagfræðingar bjuggu til hugtakið auðlindarenta og reyndu að útfæra það við innheimtu auðlindagjalds af úthlutuðum fiskkvóta.  Sú tilraun gekk ekki upp.  Samt halda menn áfram að staglast á þessari leið eins og allsherjarlausn á öllum okkar vanda.

Svo eru aðrir sem alltaf klifa á uppboðsleiðinni og telja hana leysa deilurnar um réttlátt afgjald fyrir aðgang að veiðum á sjávarfangi. Þetta er náttúrulega mikil einföldun því kvótasetning snýst fyrst og fremst um aðgangshindranir til að vernda þá sem fyrir eru í atvinnugreinum sem eru kvótasettar. Réttlætið næst ekki með því að fjársterkar útgerðir geti yfirboðið einyrkjana í uppboðum á aflaheimildum. Réttlætið næst með því að ryðja aðgangshindrunum úr vegi til að auka atvinnuþáttökuna. 

Þegar búið var að prófa að innheimta veiðigjald samkvæmt módeli sem smíðað var af hagfræðingum upp í HÍ og í ljós kom að það var ónýt aðferð var farin sú leið að innheimta málamyndaskatt. Þessi skattlagning mismunar mönnum og útfærslan er alltof flókin.

Þess vegna hef ég í mörg ár reynt að benda mönnum á einu réttu leiðina við að skattleggja þennan atvinnurekstur og sú leið er bæði einföld og árangursrík en umfram allt sanngjörn og alls ekki íþyngjandi. Já ég er að tala um 2 grundvallarbreytingar á fiskveiðistjórnuninni.

1. Framsal verði bannað
2. Allur afli verði seldur á markaði

Þegar þessum skilyrðum er fullnægt þá náum við markmiðum um sanngjarnt afgjald með því að innheimta ákveðið sölugjald af hverju seldi kílói og köllum það hráefnisgjald. Þessi prósenta ræðst svo af framlegð viðkomandi tegundar í útflutningsverðinu. Þannig munu kaupendur þurfa að tilgreina hvort um sé að ræða hráefni til sölu innanlands, til útflutnings eða í mjöl og lýsi. Þannig má skattleggja áætlaða framlegð strax.  Það þarf ekkert að fara inní bókhald fyrirtækjanna og nota allskonar kúnstir til jöfnunar eins og reynt var að gera með auðlindarentugjaldinu. 

Ef við miðum við 25% hráefnisgjald sem yrði greitt af óskiptu aflaverðmæti nota bene, og 250 krónu meðalverð á kíló sem færi til frekari vinnslu innanlands þá erum við að tala um kannski 200 þúsund tonn og það myndi skila ríkissjóði 12.5 milljörðum. Síðan kæmi flokkur 2 sem bæri kannski 30% álag og það væri fiskur til útflutnings ferskur. Þessi fiskur selst alla jafna á hærra verði á markaði svo við erum að tala um kannski 90 krónur x 20 þúsund tonn sem gæfi 1.8 milljarð. Og þá eru eftir síldin, loðnan, makríllinn og kolmunninn. Ef við miðum við 20 milljarða útflutningstekjur af þessum tegundum og tökum bara lágmarksgjald eða 25% þá er þarna um 5 milljarða að ræða.  Samanlagt ætti því fiskurinn að skila ríkissjóði 20 milljörðum á ári miðað við þennan lágmarkskvóta sem við erum að veiða.  Margir telja óhætt að tvöfada þennan kvóta.  Þá erum við að tala um 40 milljarða.  Það er raunhæf tala.

Þessi aðferð sem ég er að leggja til er líka sú bezta vegna þess að hún byggir á markaðsforsendum hverju sinni. Og síðast en ekki sízt þá virkar þessi aðferð sem sóknarstýring.  Þegar bannað verður að framselja kvóta og komin á virk veiðiskylda þá myndast svigrúm til nýliðunar og eins þegar kvóti verður aukinn og eða útgerðum hætt og kvóta skilað, þá verður þeim kvóta úthlutað að nýju. Þessi leið leiðir heldur ekki af sér neina áhættu fyrir bankakerfið. Það er ekki verið að tala um að innkalla kvóta eða taka hann af þeim sem þegar veiða sinn kvóta sjálfir. Þannig að veðin standa í skipum eins og áður en ekki í óveiddum fiski. En erfingjarnir munu þurfa að fá sér vinnu og kellingarnar þurfa að umbera kallana því kvótabraskið væri úr sögunni.

 

Latir þingmenn

Verkstjórnin á Alþingi er í molum. Þar er fátt rætt af viti og þingmenn komast upp með slugs og vinnusvik. Sumir eru jafnvel í fullri vinnu við eitthvað allt annað en þingmennskuna eins og háskólanám, ritstörf eða rekstur bújarða. Þetta er látið viðgangast þrátt fyrir að mörgum sé ljóst að mjög margt þurfi að hugsa upp á nýtt og margt að bæta í þessu þjóðfélagi. Núna til dæmis er þörf heilbrigðiskerfisins og öldrunarþjónustunnar í brennidepli og margir orðnir þreyttir á úrræðaleysi alþingismanna í þessum málaflokkum.

Svo gerist það að einstaklingur úti í bæ tekur til sinna ráða og hrindir af stað undirskriftasöfnun um að ákveðnum hluta vergra þjóðartekna sé ráðstafað til heilbrigðismála. Og þá rumska einstaka latir þingmenn og finna þessu átaki allt til foráttu.  Þeir sjá bara ekki útfyrir kassann.  Þetta snýst nefnilega ekki um annað hvort eða. Þetta snýst ekki um að skera niður fæðingarorlof eða hækka skatta.  Þetta snýst um nýja þjóðfélagsgerð þar sem allir leggja sitt af mörkum með tilliti til getu.  Þetta snýst um að til þingmennsku veljist fólk sem er ekki hrætt við að hugsa útfyrir kassann.  Og hafi þá mannkosti til að bera að segja sérhagsmunagæslunni stríð á hendur.

Í þessu tilfelli hefur verið talað um að krafan um meira fé til heilbrigðiskerfisins þýði 50 milljarða aukningu. Kannski er það svo og þá verður bara svo að vera. En þessir peningar eru til og það ætti að vera tiltölulega auðvelt að innheimta þá. En það krefst ákveðinnar vinnu af alþingismönnum að leggjast nú yfir skatta og fyrirtækjalöggjöfina til að koma í veg fyrir skattaundanskot sem talin eru vera ígildi 80 milljarða.

Ég er viss um að reyndir lögmenn eins og Brynjar Níelsson veit hverju þarf að breyta í löggjöfinni en hann nennir því ekki.

Og það eru ekki bara skattsvikin sem þarf að uppræta.  Það þarf líka að koma í veg fyrir kennitöluflakkið og breyta gjaldþrotalögunum. Taka allan pakkann.

Gjafakvótakerfið er svo annað óréttlætið sem þarf að koma böndum á. Þar eigum við varlega áætlað 40 milljarða í óinnheimtu hráefnisgjaldi.

Þannig að það er ekki til setunnar boðið fyrir þingmenn sem hyggja á endurkjör. Hættið að vera fávitar og farið að vinna fyrir þjóðina.