Atgervisflóttinn staðreynd

Ísland er orðið 3.flokks land. Hér stjórna bófar og fáráðlingar sem flæma burt allt sæmilega vel menntað fólk. Afleiðingin er ónýtt menntakerfi, ónýtt dómskerfi og ónýtt heilbrigðiskerfi. Þeir læknar og hjúkrunarfólk sem enn eru eftir verða að sætta sig við 3. flokks kjör.  Það hljóta allir að sjá. Sigmundur og Bjarni hafa engar áhyggjur því þeir hafa efni á að kaupa sér bestu heilbrigðisþjónustu í útlöndum og geta sent börnin sín í dýra einkaskóla. En almenningur er fastur í skuldagildru verðtryggingar og atvinnukúgunar valdastéttarinnar. Almennings bíður ekki björt framtíð.

Og almenningur á þetta allt skilið fyrir að kjósa yfir sig lýðskrumara og lygara.

Ísland er ónýtt.

Hrýs hugur við ástandinu

Við um okkur

Þessi nýi útvarpsstjóri er ekki að gera sig í starfi. Stutt er síðan að hann birti sína framtíðarsýn um hlutverk stofnunarinnar og hvert hann vildi að hún stefndi undir hans stjórn. Sjá hér. Væntanlega hefur stjórn RÚV spurt um framtíðarsýn þeirra sem sóttu um stöðu útvarpsstjóra og fengið að heyra þessa sömu ræðu og Magnús Geir birti fyrir okkur hin.  En þeir sem nenntu að lesa í gegnum þetta manifesto Magnúsar, hljóta að hafa orðið fyrir vonbrigðum því það örlar ekki á neinum hugmyndum til að bæta dagskrá RÚV. Þvert á móti þá virðist allt eiga að vera með það sama varðandi hundlélega dagskrágerð sjónvarps. Og ef við höfðum ekki fengið upp í kok af öllum viðtalsþáttunum þá boðar nú útvarpsstjóri nýjan viðtalsþátt, Hringborðið, undir stjórn fólks með afar þröngt sjónarhorn svo ekki sé meira sagt.

Eða með orðum útvarpsstjóra:

„Hringborðið á að vera uppbyggilegur umræðuþáttur þar sem fólk með víðtæka reynslu og þekkingu á íslensku samfélagi ræðir málefni líðandi stundar. Umsjónarmennirnir eiga það sameiginlegt að hafa mikla yfirsýn og muna tímana tvenna. Við vonumst til að þátturinn muni setja málefni dagsins í dag í stærra samhengi og skauta hjá því argaþrasi sem einkennir umræðuna oft og tíðum. Okkur hefur stundum þótt skorta nokkuð á að raddir hinna reynslumeiri heyrist nægjanlega oft í íslenskum fjölmiðlum en við teljum að með þessu séum við að vissu leyti að bæta úr því. Ég á því von á litríkum og uppbyggilegum umræðuþætti þar sem tekist verður á af miklu krafti um þau málefni sem skipta þjóðina öllu máli, í dag og ekki síst til framtíðar litið,“ segir Magnús Geir Þórðarson útvarpsstjóri.

Án þess að ætla að dæma fyrirfram gesti þessara stjórnenda þá langar mig fyrst að vita hverjir þessir "Við" eru. Því við hin, sem borgum útvarpsgjöldin höfum ekki beðið um svona þátt. Þátt sem greinilega er markaður af pólitískri forræðishyggju en ekki óhlutlægni.  Eða til hvers að kalla til stjórnendur sem eru þekktir af skoðunum sínum?  Er virkilega enginn Íslendingur, sem ekki er búið að draga í pólitískan dilk, og væri fáanlegur til að fjalla um þjóðfélagsmál af óhlutlægni og stýra þætti eins og "Silfur Egils" var. 

Framtíðarsýn útvarpsstjóra á að ná lengra en kjörtímabil ríkisstjórnarinnar. Magnús mun engu breyta.

Jæja Sigurður Ingi

Ítrekuð afskipti Umboðsmanns Alþingis af embættisfærslum ráðherra sýna svart á hvítu nauðsyn þess að gera grundvallarbreytingar á stjórnarskránni. Þrískipting valdsins er marklaus eins og við verðum sífellt vitni að í samskiptum þessara þriggja valdastofnana samfélagsins. Í stað þess að Alþingi fari með það vald sem því er veitt samkvæmt stjórnarskrá þá er það í raun framkvæmdavaldið og dómstólarnir sem öllu ráða.

Sigurður Ingi sem og aðrir ráðherrar hafa tekið sér alræðisvald í sínum málaflokkum og komast upp með það vegna þess að stjórnarsamstarfið byggir á ógnarjafnvægi þar sem formenn stjórnarflokkanna virðast hvorugir færir um að hafa stjórn á sínum ráðherrum. Ef hér væri alvöru ríkisstjórn sem stjórnaði í þágu þjóðarinnar þá væri embættisfærsla ráðherra hófsamari og í meiri sátt við kjörna fulltrúa sem sitja á þingi.

Það er eins og ríkisstjórninni sé fyrirmunað að haga sér á pari við lýðræðisstjórnir og hafi þess í stað tekið sér til fyrirmyndar aðferðir alræðis og einvaldsstjórna.  

Þessu er fólkið að mótmæla á Austurvelli. Við viljum ekki ráðherra eins og Sigurð Inga og Hönnu Birnu og Illuga Gunnarsson.  Ráðherra sem þykjast einvaldir í sínum ráðuneytum og sem hafa sýnt í verki hvaða skilning þeir leggja í hlutverk sín.

Umboðsmaður spyr núna hvaða heimild Sigurður Ingi hafði til að taka hina gerræðislegu ákvörðun um flutning Fiskistofu. Umboðsmaður veit að ráðherrann á ekkert skynsamlegt svar.  Ekki frekar en Hanna Birna gat svarað þeim spurningum sem að henni var beint.

Það er búið að dæma í hliðstæðu máli, þar sem flutningur Landmælinga upp á Akranes var dæmdur ólöglegur og þess vegna getur Sigurður Ingi ekki borið því við að um fordæmalausa aðgerð hafi verið að ræða.

Niðurstaðan hlýtur að verða sú að ráðherrann verði gerður afturreka með þessa ákvörðun. Ef ekki þá er fordæmi fyrir starfsmenn að sækja háar bætur til ríkisins og varla mun almenningur sætta sig við slíka stjórnsýslu....eða hvað?

Umboðsmaður krefur ráðherra svara

Varla betri hjólaborg

Klíkan sem ráðið hefur skipulagsmálum Reykjavíkur undanfarin ár með Hjálmar Sveinsson í broddi fylkingar ætlar greinilega að efna til nýrra átaka við borgarbúa og nú með breytingum á Grensásvegi. Og allt í nafni betri hjólreiðasamgangna. Ætla má að þeir sem ráða, noti ekki hjól sem samgöngutæki dags daglega. Því ef tilgangurinn er að gera Reykjavík að betri hjólaborg, þá ráðast menn ekki á gatnakerfið og torvelda umferð bifreiða. Það er alröng aðferð. Miklu nær er að auka öryggi hjólreiðamanna á götum og gangstéttum heldur en að þrengja götur og auka þar með umferðarþungann. Ég hef notað reiðhjól sem aðal samgöngumáta í bráðum 20 ár hér í Reykjavík og ég verð að segja að þeir hundruðir milljóna sem eytt hefur verið í að bæta hjólamenninguna hefur verið eytt í stíga fyrir hjóladólga en ekki fyrir okkur sem notum hjól dags daglega í snatt og útréttingar. Áður en farið verður af stað í þessa vitleysu á Grensásveginum ættu menn kannski að byrja á að spyrja "alvöru" hjólreiðafólk hvað betur mætti fara.

Grensásvegur verði þrengdur

Gálgahraun, Stefán og Hanna Birna

Ég held það væri ekki úr vegi að spyrja nánar útí skyndilega afsögn Stefáns Eiríkssonar úr embætti lögreglustjóra Reykjavíkur. Mér finnst einsýnt að það að var tekið fram fyrir hendurnar á honum í sambandi við harkalegar aðgerðir lögreglunnar gagnvart mótmælunum við Gálgahraun í fyrra. Ég trúi ekki að Stefán hafi fyrirskipað þessa hörku.  Miklu frekar eru þarna að finna fingraför yfirboðara Stefáns, annars vegar ríkislögreglustjóra, hins vegar innanríkisráðherra. En við fáum sennilega aldrei að vita hvernig afskiptum Hönnu Birnu af störfum Stefáns Eiríkssonar var háttað. Stefán mun varla segja frá og þaðan af síður Haraldur eða Hanna Birna. En þessu leikriti verður að fara að ljúka og það er bara einn endir í boði og hann er sá að Hanna Birna hverfi alfarið úr pólitík. Það er ekki nóg að hún hverfi úr ríkisstjórn.

Tryggvi og Hanna Birna boðuð á fund

Ógagnsær ríkisrekstur

Launadeila lækna og ríkisins snýst ekki um krónur og aura.  Hún snýst um pólitík.  Læknar og annað heilbrigðisstarfsfólk lagði á sig mikla vinnu og gekkst undir nánast ómannlegt álag til að halda kerfinu gangandi á tímum niðurskurðar og efnahagsþrenginga.  Þetta gerðu þessar stéttir vegna loforða stjórnmálamanna um leiðréttingu á kjörum og starfsaðstöðu þegar úr rættist.

En núverandi stjórnvöld hafa sýnt hug sinn í verki varðandi forgangsröðun þegar kemur að uppsetningu ríkisreiknings núverandi ríkisstjórnar. Í stað þess að styrkja heilbrigðiskerfið er haldið áfram að höggva í undirstöðurnar bæði af heilbrigðisráðherra en ekki síst fjármálaráðherra.  Þessir 2 ráðherrar ætla greinilega að ganga af samfélagsrekinni heilsugæslu dauðri og þeir ætla ekki að leiðrétta kjör lækna.

Afleiðingin er augljós.  Læknar munu unnvörpum hætta að vinna fyrir ríkið og setja upp einkareknar læknastofur líkt og mörg dæmi er um nú þegar.  En munurinn verður sá að þá verður ekkert val fyrir sjúklinga hvort þeir leita til einkastofa eða heilsugæslulækna.  Því þá verða einfaldlega engar heilsugæslur og engir ríkis-spítalar.

UM þetta snýst þessi kjaradeila.  Og hvað segir landlæknir þá?  Þessi sami landlæknir og horfði upp á Björn Zoega keyra Landsspítalann í þrot.  

Ég held að við þurfum að hugsa þetta upp á nýtt. Fjárlagagerðin í höndum Alþingis er tímaskekkja.  Alþingismenn eiga ekki að útdeila krónum og aurum eða standa í þrefi um meðferð fjármuna við ríkisforstjórana.  Og ríkisforstjórarnir eiga ekki að reka þessar stofnanir á ölmusu frá Alþingi. Alþingi gæti hins vegar sett ramma um starfsmannafjölda sem ríkið hefði efni á að borga laun og sjá til þess að launareikningurinn sé að fullu efndur en ekki tíðkað að fresta greiðslum í lífeyrissjóði og þar með búinn til sveigjanleiki til að fjölga stöðugt stöðugildum.

Ef við þurfum 1 lækni á hverja 5 þúsund íbúa sem dæmi þá verður bara svo að vera og ríkið greiðir bara þann launakostnað án ágreinings.  Eða af hverju skyldu lögfræðingar og allir sérfræðingarnir í þjónustu ríkisins geta ákveðið sína gjaldskrá en ekki mikilvægustu starfsmennirnir sem eru læknarnir og sérfræðingarnir á spítölunum og rannsóknarstofunum.

Hér þarf að skera niður óþarfa stoðrekstur á vegum ríkis og sveitarfélaga og einbeita sér að grunnþjónustunni. Aftur..

Milljarðslækkun ekki rædd