Afskriftir Bændasamtaka uppá 1 milljarð!

Mikil umræða besserwissera um fjárhagslegt sjálfstæði Bændasamtakanna vekur furðu í ljósi þess að nýlega voru fluttar fréttir af 950 milljón króna afskriftum Samtakanna vegna láns til Hótel Sögu.  Nú þurfa besserwisserarnir, Guðmundur Gunnarsson o.fl að upplýsa okkur, heimskan almúgann, hvaðan þessi milljarður kom, sem Bændasamtökin veittu í taprekstur Hótelkeðjunnar og hvers vegna Bændasamtökin innleystu ekki gróðann vegna hótelsins árið 2006?  Þá gátu Bændasamtökin innleyst 1 milljarðs hagnað samkvæmt fréttum á þeim tíma. Hvað gerðist?  Var það græðgin eða eitthvað annað?  Svar óskast.  Möppudýrið í ráðuneytinu, Sigurgeir Þorgeirsson,  ætti að vita allt um þetta.  Hann var framkvæmdastjóri Bændasamtakanna þá.

Ef Bændasamtökin hafa tekið þennan pening af framlögum vegna búvörusamningsins þá hlýtur það að skoðast sem fjárdráttur og verða rannsakað sem slíkt.  Ef peningurinn hefur verið tekinn af búnaðargjaldinu þá stemmir það ekki þar sem skipting þess gjalds er ákveðin í lögum og þar fyrir utan er upphæðin sem gjaldið skilar aðeins helmingur af þessari upphæð sem Bændasamtökin afskrifuðu vegna lánsins til hótelsins. Og ekki var féð sótt í vasa bænda.  þeir voru flestir á kafi í sparisjóðabólunni og þurftu á öllum sínum peningum að halda og gott betur til að kaupa stofnbréf

Auðkonur eiga ekkert erindi

Það var rétt af sjallabjálfunum að hafna Þorbjörgu Helgu og það var rökrétt að auðkonan færi í fýlu og hætti í pólitík.  Auðmenn eiga sér aðeins eitt markmið og það er að skara eld að eigin köku. Við verðum að hafa þann siðferðisstyrk að draga skýr mörk milli stjórnmála og peningaaflanna. Auðræði má ekki skjóta rótum.

Þorbjörg Helga tekur ekki sætið

Einn er blindur hinir bara heimskir

Helgi Hjörvar á sér afsökun því hann er blindur en Lilja Rafney og hinir þingmennirnir eiga sér enga slíka afsökun.  80% þjóðarinnar vilja ekki leyfa framsal kvóta og vilja að réttlátur arður renni í ríkissjóð vegna gífurlegs hagnaðar útgerðarinnar í kjölfar gengishruns krónunnar. Vandamálið er bara að menn koma sér ekki saman um eina sameiginlega lausn sem hægt væri að bera undir atkvæði landsmanna í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Þær leiðir sem þingmenn hafa viðrað  eru fólgnar í annars vegar föstu gjaldi en hins vegar skattlagningu hagnaðar.  Þessi gjöld hafa ekki skilað sanngjörnum arði.

Og allt tal stjórnarandstöðu um uppboðsmarkað fyrir aflaheimildir lýsa mikilli vanþekkingu á því kerfi sem þeir þó sjálfir bera alla ábyrgð á að hafa skapað og viðhaldið í 30 ár.  Með uppboðsmarkaði fyrir aflaheimildir gerist tvennt.

• Eignaréttur myndast á óveiddum kvóta
• Þeir ríku eignast allan kvótann og þeir veikari fá ekkert. Einyrkjar eiga ekki séns í slíku kerfi.

Auðlindaskattlagning hefur verið rædd en gengur ekki upp í praxis. Þá er bara eitt til ráða sem er innheimta hráefnisgjalds. Lausn sem ég hef lengi talað fyrir en fáir virðast skilja eða þá bara að ég er ekki rétti maðurinn til að eigna svo frábæra lausn.  Það hefur lengi háð pólitíkinni að lausnir verða að koma frá réttu aðilunum til að vera þingtækar.

Ef menn taka sig nú saman og viðurkenna að stríðið gegn útgerðinni og LÍÚ er ekki háð í nafni þjóðarinnar þá fyrst er hægt að ræða um sameiginlega lausn á þessu ágreiningsefni sem felst í framsali kvóta og braski með aflaheimildir.

Mjög hóflegt hráefnisgjald gæti skilað ríkissjóði 30 milljörðum á ári miðað við núverandi aflaheimildir. Er það ekki þess virði að hætta þessu stríði og semja frið gegn því gjaldi?

 

Vilja makríllinn á uppboð