Vika í pólitík

Vika í pólitík er einn af vinsælustu frösum stjórnmálamanna sem eiga á brattann að sækja.  En þessi vika sem nú er senn á enda hlýtur að hafa verið lengi að líða fyrir alla.  En sérstaklega þó ríkisstjórnina og stjórnarflokkana sem hafa verið á stöðugu undanhaldi í hverju málinu á fætur öðru og það hefur hvorki þurft að kalla til Vigdísi né Brynjar Níelsson til að skora í sitt eigið mark.  Ráðherrarnir hafa séð um sjálfsmörkin alveg svikalaust.  En stjórnarandstaðan hefur svo sem ekki af neinu að státa.  VG hefur afhjúpast sem harður ESB flokkur og enginn treystir Árna Páli , ekki einu sinni hans eigin flokksmenn. 

Vonandi verður næsta vika tíðindalítil.  Þjóðin þolir ekki að fylgjast lengur með atganginum við Austurvöll þar sem allir spila á eigið mark. Og Ísland orðið að almennu aðhlátursefni meðal grannþjóða jafnt sem annarra.

Þegar Færeyingar eru hættir að virða okkur viðlits þá þurfum við að líta í eigin barm.  Það getur ekki verið að allir aðrir hafi rangt fyrir sér!

Ég tek ofan fyrir Villa naglbíti

Opnunaratriðið á Íslenzku Tónlistarverðlaununum var svo hörmulegt að það hefði auðveldlega getað skyggt á hátíðina í heild.  En sem betur fer eigum við enn til fólk sem er einlægt og heiðarlegt og sem þarf ekki að króa af út í horni til þess að það skammist sín.  Vilhelm Anton Jónsson er einn af þeim og hann bjargaði bæði sínu andliti og ásýnd hátíðarsamkomunarinnar í Hörpu í kvöld með því að viðurkenna strax að opnunaratriðið var sérlega illa heppnað en þó sérstaklega hans eigin söngur.  Málinu bjargað og enginn lengur að velta sér upp úr opnunaratriðinu.  Takk Vilhelm!

Pukur varðandi náttúrupassa

Samkvæmt fréttinni virðast frumvarpsdrögin ganga þvert á fyrri hugmyndir um þessa skattheimtu.  Fyrst var talað um að gjaldið yrði eingöngu innheimt af erlendum ferðamönnum og þá gegnum skipulagðar ferðir undir leiðsögn löggildra leiðsögumanna.  Þær hugmyndir hljómuðu ekki óskynsamlega þar sem með því myndi nást tvíþættur tilgangur.  Í fyrsta lagi með leiðsögn væri dregið úr átroðningi á viðkvæmum svæðum og í öðru lagi yrði ferðamönnum tryggð nauðsynleg þjónusta fyrir það gjald sem innheimt yrði.

Nú virðist aðaltilgangurinn gjaldtakan sjálf.  Skítt með það þótt ferðamenn fari eftirlitslaust þvers og kruss jafnt utanvega jafnt sem eftir illa færum vegaslóðum.  Jafnt á Hornströndum sem Hornbjargi mega ferðamenn áfram skemma umhverfið bara ef Náttúrupassasjóður fær sitt.  Þetta er ömurleg framtíðarsýn og skammsýni miðað við hve landið þolir illa allan þennan ágang.

Þegar "landeigendur" eru búnir að byggja upp lágmarksaðstöðu þá geta þeir farið að rukka fyrir það en að setja upp gjaldskýli og byrja að rukka fyrir aðgang en enga þjónustu er siðleysi og græðgi. Og hvað um þann forréttindaaðal sem hefur fengið að eignast sumarbústaði á Þingvöllum?  Eiga þeir áfram að njóta frírrar dvalar meðan aðrir þurfa að greiða 2 þúsund á mann fyrir dagsdvöl í þjóðgarðinum?  Það hljóta allir að sjá að þetta frumvarp þarf meiri kynningu og meiri aðkomu almennings til að gera athugasemdir.  Þetta ferli sem þingmenn bjóða upp á er ógagnsætt og fólk nýtir sér ekki möguleika til að senda inn athugasemdir til alþingis.   Yfirgnæfandi meirihluti veit aldrei hvað er í gangi fyrr en lögin hafa tekið gildi.  Þessu er hægt að breyta með einfaldri kynningu áður en umræðu lýkur á Alþingi.

 

 

Náttúrupassi hjá sjálfseignarstofnun

Guðrún frá Lundi, Magnea frá Kleifum, Kristmann Guðmundsson

Yfirkúltúristi Íslands biðlar til þjóðarinnar að velja fyrir sig bókmenntakanónu.  Valið á að vera ópersónugreinanlegt samkvæmt skilmálum akademíunnar en samt vill eins manns akademían veita verðlaun!  Ópersónugreinanlegir þáttakendur munu ekki gera tilkall til verðlauna, það gefur auga leið.

En vonandi fá nú mest lesnu höfundar landsins samkvæmt útlánaskýrslum bókasafna, uppreisn æru. Guðrún frá Lundi, Magnea frá Kleifum og Kristmann Guðmundsson hafa löngum glatt hug og hjarta íslendinga þótt enginn vilji gangast við því að hafa lesið slíkt léttmeti. Slík hafa áhrif bókmenntasnobbsins verið,  sem riðið hefur húsum í Ríkisútvarpinu allt frá tímum Margrétar Indriðadóttur til Egils Helgasonar.

En þekki ég Egil rétt þá mun það ekki gerast.  Þar sem tillögurnar verða ópersónugreinanlegar þá eru hæg heimatökin að velja viðeigandi höfunda á listann.  Sannkallaðar kanónur.  Dettur mér þá náttúrulega fyrst í hug Thor Vilhjálmsson og Grámosinn glóir.   Aðrir sem munu ná inn verða Halldór Kiljan, Sigfús Daðason, Hannes Pétursson, Snorri Sturluson, Steinn Steinarr, Megas, Davíð Stefánsson,  Jónas Hallgrímsson, Einar Ben, Jón Kalman Stefánsson, Gunnar Gunnarsson, Jóhann Sigurjónsson, Jón Helgason,  Jökull Jakobsson og Illugi Jökulsson, Hrafn Jökulsson og Elísabet Jökulsdóttir og svo náttúrulega Sjón!  Baggalútur mun svo fá viðurkenningu fyrir frumleika.