Ólafur Ragnar fær feldinn lánaðan

Þegar Ólafur tilkynnir um að hann dragi framboð sitt til baka þá verður það rétt ákvörðun og forðar Ólafi frá þeirri háðung að verða fyrsti sitjandi forseti sem nær ekki endurkjöri.  Einnig er rétt hjá Ólafi að eyðileggja ekki þann orðstýr sem hann hefur endurheimt í hugum þjóðarinnar einkum í sambandi við úrslit Icesafe deilunnar og sem talsmaður Íslands í utanríkismálum þegar Össur brázt.

Davíð hefur aftur á móti engum slíkum orðstýr að tapa. Hann eyðilagði hann sjálfur með því að skipa sjálfan sig sem Seðlabankastjóra á örlagatímum.  Um það þarf ekkert að fjölyrða nánar. Hvert mannsbarn þekkir þá sögu og þekkir hrædda, bitra, gamla manninn í Hádegismóum sem kennir Jóhönnu Sigurðardóttur um allar sínar raunir og þráir það eitt að öðlast uppreisn æru sem aldrei verður. Davíðs verður ekki mynnst sem mikilhæfs leiðtoga í sögubókum.  Hans verður mynnst sem rudda sem misnotaði völd sín að eigin geðþótta og sem þurfti að beita lagasetningu á, til að reka úr embætti seðlabankastjóra!

Ekki séns að þjóðin velji sér slíkan mann að forseta.

Allt aðrar kosningar

Losum okkur við óttann

Óttinn er sterkasta afl mannsins. Þetta vita valdafíklar og notfæra sér bæði leynt og ljóst. En nú hyllir undir nýja tíma. Það hefur stigið fram ný tegund stjórnmálamanna sem vilja breyta þjóðfélaginu og losa okkur við gömlu óttapólitíkina. Þetta fólk eigum við að kjósa til forystu á alþing og á Bessastaði. Við þurfum ekki á Ólafi Ragnar eða Davíð Oddssyni, að halda. Þeir eru fulltrúar gamla kerfisins sem spilaði á óttann og urðu að lokum óttanum að bráð. Og sú staðreynd að þeir eru ennþá að þvælast fyrir og telja sig ómissandi, eru sterkustu rökin fyrir því að við losum okkur við þá í eitt skipti fyrir öll.

Guðni er rödd nýja tímans.  Hann segir óttanum stríð á hendur og fyllir fólk bjartsýni.  Guðni er maðurinn sem við þurfum akkúrat núna að velja sem næsta forseta.  Ég hef trú á þjóðinni.  Hún hlýtur að vilja losna undan hræðsluokinu.

Fagnar því að kosningarnar verði sögulegar