Að greina kjarnann frá hisminu

Enn á ný hefur gengistryggingin komist á dagskrá.  Nefndin sem Eygló stýrði skilaði greinagóðri niðurstöðu en eins og alltaf eru skoðanir skiptar. Ég held það sé vegna þess að menn eru að flækja tiltölulega einfalt mál með alls konar málalengingum og þrasi sem engum niðurstöðum skilar.

Kjarninn er þessi. Við verðbólgu rýrna peningar að verðgildi. Ef bæta á fjármagnseigendum þessa rýrnun þá má það ekki verða á kostnað skuldara eingöngu. Sama mælikvarða verður að nota til að bæta skuldurum kaupmáttarrýrnun sem verðbólga hefur í för með sé og notaður er til að reikna verðbótahækkun lána. Og það verður að nota réttan mælir. Verðbólgumæling hér á landi er bæði ranglát og vitlaus. Vísitölur endurspegla ekki neyslu meðalmanns og rangt er að setja skattahækkanir stjórnvalda inn í vísitölugrunn neyslu.  Einnig er ekkert vit í að hafa inní grunninum vörur sem sveiflast eftir fölsku verðmati spákaupmanna. T.d olíu og ýmis matvæli eins og hinn fræga kaffipakka hans Lobba  

Þangað til fundin verður sanngjörn aðferð til að tryggja að allir beri kostnaðinn af verðbólgunni til jafns, þá ber að setja fjármálastofnunum strangar reglur um hámark vaxta og verðbóta. Það er eina leiðin.  Ekki dugar að banna verðtryggingu því þá hækka þessir okurlánarar bara vextina upp úr öllu valdi. Og ef þetta samræmist ekki EES reglunum þá skulum við bara segja okkur frá því samstarfi sem fyrst. 

Athugasemdir

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 26.5.2011 kl. 13:19]

Og þessi umræða um verðtrygginguna bítur alltaf í skottið á sér af því allir skuldarar eru líka aðilar að lífeyrissjóakerfinu og hafa þannig beina hagsmuni af því að viðhalda verðtryggingunni! Dálítið galið þegar séð frá þessu sjónarhorni.  Þessvegna er heildarendurskoðun og þjóðnýting á öllu lífeyrissjóðabixinu undirstaða svo margra annarra aðgerða sem við verðum að ráðast í til að reisa þetta spillta og ósjálfbæra kerfi við. Hrossalækningar duga skammt og innganga í ESB leysir engan vanda.  Um þetta hef ég margoft bloggað eins og lesendur mínir vita