Stjórnarskrá Samfylkingarinnar

Jóhanna Sigurðardóttir er áhugasöm um breytingar á stjórnarskránni.  Í mörg ár stjórnaðist þessi áhugi af raunverulegri lýðræðisást, en í dag gegnir öðru máli.  Jóhanna hefur löngu sagt skilið við hugsjónirnar enda veit hún að alvöru pólitík snýst ekki um hugsjónir.  Henni voru falin völd og þau völd kenndu Jóhönnu að pólitík snýst bara um hagsmuni. Hagsmuni Flokksins, sem svo aftur tryggir áframhaldandi völd.

Þegar Jóhanna tók við forsætisráðherra djobbinu af Geir þá datt henni ekki í hug að nú væri loks tækifæri til að vinna að hagsmunum þjóðarinnar. Það væri tækifæri til að koma auðlindunum undir þjóðina og færa völdin til kjósendanna.  Nei það var ekki það, sem vakti fyrir henni með því að skipa vin sinn Lúðvík Bergvinsson í verktakavinnu við að undirbúa ríkisvæðingu auðlindanna áður en unnt væri að framselja löggjafarvaldið endanlega til Brussel. 

Liður í þessum áformum var þess vegna að gera ákveðnar breytingar á stjórnarskránni. Sérstaklega varðandi heimild til að framselja stjórnarskrárvald til erlendra ríkja (ESB) og ákvæði sem tryggði yfirráð stjórnmálaelítunnar yfir auðlindunum.  Þetta sést ef menn lesa lög um Stjórnlagaráðið.  En þar segir:

Stjórnlagaráð taki sérstaklega til umfjöllunar eftirfarandi þætti:
    1.      Undirstöður íslenskrar stjórnskipunar og helstu grunnhugtök hennar.
    2.      Skipan löggjafarvalds og framkvæmdarvalds og valdmörk þeirra.
    3.      Hlutverk og stöðu forseta lýðveldisins.
    4.      Sjálfstæði dómstóla og eftirlit þeirra með öðrum handhöfum ríkisvalds.
    5.      Ákvæði um kosningar og kjördæmaskipan.
    6.      Lýðræðislega þátttöku almennings, m.a. um tímasetningu og fyrirkomulag þjóðaratkvæðagreiðslu, þar á meðal um frumvarp til stjórnarskipunarlaga.
    7.      Framsal ríkisvalds til alþjóðastofnana og meðferð utanríkismála.
    8.      Umhverfismál, þar á meðal um eignarhald og nýtingu náttúruauðlinda. 

 Allt gekk þetta eftir í afgreiðslu stjórnlagaráðs.  Enda hef ég ekki séð efnislega gagnrýni frá einum einasta samfylkingarmanni á það frumvarp, sem stjórnlagaráð skilaði.  Samfylkingarfólk, sem dreymir um ESB aðild veit, að íslensk stjórnarskrá, sem tryggir hagsmuni Íslands kemur aðeins til með að þvælast fyrir.  Þess vegna var Björg Thorarensen send til að fylgjast með að rétt orðalag væri notað í þetta nýja frumvarp. Orðalag sem heimilar sjálfstæðisafsal Lýðveldisins Íslands.

Jóhanna Sigurðardóttir er sorglegt dæmi um stjórnmálamann sem spillist af valdinu, sem honum er trúað fyrir.  Þess vegna þurfum við að losna við Jóhönnu Sigurðardóttur úr ríkisstjórn og úr pólitíkinni.  Og það er mjög mikilvægt að koma hér á beinu lýðræði og setja inn ákvæði í stjórnarskrá sem takmarkar þaulsetu stjórnmálamanna eins og Jóhönnu,  Steingríms og Ólafs Ragnars. 8 ár ætti að vera algert hámark sem fulltrúi mætti sitja hvort sem er á þingi, í forsetaembætti eða í sveitarstjórn. Um önnur opinber embætti ætti að gilda skemmri tími.  Svo sem varðandi setu í stjórnum verkalýðsfélaga, hjá atvinnurekendum og í stjórnum lífeyrissjóða. Þar ætti hámark að vera 4 ár.  Og ekkert helvítis kynjakvótakjaftæði.  Meira um það í næsta pistli

Segir jafnaðarmenn geta sótt fram