Auðvitað þarf að endurskoða lög um ærumeiðingar

Í reynd ættu engin ummæli að vera refsiverð nema beinar hótanir um líkams- eða fjárhagslegt tjón. Hótanir og hatursummæli ber að taka alvarlega og refsa fyrir án undantekninga. Allt það sem hefur verið látið flakka um ærulausa útrásardólga eru hinsvegar bara skoðanir viðkomandi og geta ekki talist ærumeiðandi.  Oftast dæmir orðhákurinn sig sjálfan ef hann fer offari í persónuníði.  Á sama hátt hefur málshöfðun af slíkum ástæðum alltaf reynst málshefjanda til meiri minnkunar en þeim sem sótt er að. Dæmi um það eru Teitur Atlason og Svavar Halldórsson

 Hins vegar kemur alveg til greina að flokka hótun um málsókn vegna slíkra ummæla, sem refsiverða hótun.  Sérstaklega ef í hlut á maður sem vegna aðstöðu sinnar , félagslega eða efnahagslega hefur yfirburði gagnvart þeim sem hann hótar slíkri málshöfðun. 

Og það sem sagt hefur verið um mann sem var sýknaður af nauðgun þarf ekki að vera rangt per se. Sýkna þýðir ekki það sama og sakleysi.  Það veit Vilhjálmur vel en kýs að notast við lagatækni til að hafa ofan í sig og á.  Þetta verða þeir að gera sem ekki fá þrotabú til að maka krókinn á.  Nú hef ég sennilega gerst sekur um ærumeiðingu svo það er best að slá botninn í þennan pistil að sinni. En ég trúi á tjáningarfrelsið og mun aldrei ljá máls á neinum afslætti varðandi þann heilaga rétt. Sama þótt fasistar allra flokka sameinist um að setja skorður við ritfrelsi netsins þá er netið minn vettvangur og ég læt enga lagatækna skerða tjáningarfrelsi mitt.

„Vettvangurinn skiptir engu máli“