Að lemja sjálfan sig í hausinn

Karl Th Birgisson bloggar oft af skynsemi öfugt við flesta aðra Samfylkingarspunamenn.  Kannski er meiri skynsemi í því sem hann segir vegna þess að hann er á flótta frá Samfylkingarstefnunni. Hann er svona recovering krati.  En í nýjasta pistlinum féll hann eins og sagt er um alkana.

Og ástæðan er ótti við meint fylgi Framsóknarflokksins.  Sem er dálítið áberandi hjá mörgum þessa dagana. Ég er ekki í þeim hópi þó.  Ég skil þá sem segjast ætla að kjósa Framsókn.  Einmitt vegna 20% leiðarinnar sem Sigmundur Davíð lagði til við myndun minnihlutastjórnar samfylkingar og VG í febrúar 2009.  Jóhanna og Steingrímur hefðu betur tekið mark á því sem Sigmundur sagði þá og AGS tók undir, að við færslu lánasafna úr þrotabúunum til nýju bankanna hefði skapast svigrúm til niðurfærslu lána.  Hvort svigrúmið  var akkúrat 25% eða minna var auðvitað útfærsluatriði en við vitum þó að verðlag frá mars 2008 til mars 2009 hækkaði um ~20% (282.3-334.8)

Ef þessi almenna leiðrétting hefði verið gerð á kostnað bankanna,     Þá hefðum við komist hjá miklum erfiðleikum og miklum átökum. Þá hefðu Árna Páls lögin aldrei verið sett og dómstólar hefðu ekki verið látnir skera úr um tæknilega skilmála lánasamninga.  Ég hef aldrei skilið þetta rugl með ólögleg gjaldeyrislán eða hvers vegna sumir eiga skilið að fá þau felld niður en aðrir ekki.  Auðvitað áttu allir að sitja við sama borð.  þeir sem tóku neyzlulán jafnt og þeir sem tóku verðtryggð lán.

Bankahrunið og afleiðingar þess skapaði hér algeran forsendubrest allra lánaskuldbindinga og á því áttu stjórnvöld að taka með almennum leiðréttingum, ekki sértækum.  það er það sem Samfylkingin skilur ekki enn þann dag í dag og þess vegna þarf Karl Th að lemja sjálfan sig í hausinn svo við getum farið að ræða á skynsamlegum nótum um gjaldmiðilinn, verðtrygginguna og skuldakreppuna.

Annars gefum við Framsókn frítt spil