Pólitískur dómur í Strassburg

Eftir því sem umræðan um dóm MDE í máli fyllibyttu og dópista gegn Íslenzka ríkinu, sem rekið var úti í Strassborg af athyglissjúkum lögfræðingsbjálfa, hefur þroskast, kemur alltaf betur og betur í ljós hversu málatilbúnaðurinn og dómurinn er galinn.  Því þetta hefur ekkert með mannréttindi að gera. Það var alger tilviljun að einmitt þetta mál var gert að prófmáli.  Vilhjálmur H. Vilhjálmsson var ósáttur við pólitíkina í sambandi við skipan 4 af 15 dómurum í Landsrétt og hann var búinn að lýsa því yfir að hann myndi kæra dómaniðurstöðu Arnfríðar og hinna þriggja ólöglegu dómaranna ,strax og einhver þeirra dæmdi í máli sem hann kæmi að í þessum áfríunardómstól. Engu skipti hvort dómurinn væri einfaldur og óumdeildur eða flókinn og varðaði mannréttindi brotamannsins. Enda er ekki deilt um að dómurinn sem Arnfríður dæmdi var í sjálfu sér óumdeildur og í honum voru engin réttindi brotin á fyllibyttunni og dópistanum.  Og ákvörðun Vilhjálms að skjóta þessum dómi til Mannréttindadómstólsins eftir að Hæstiréttur hafði staðfest dóm Landsréttar hafði ekkert með niðurstöðu dómsins að gera heldur var þetta pólitísk atlaga að íslenskum stjórnvöldum.  Og það er áfellisdómur yfir MDE, að hann skuli hafa látið plata sig í þessar pólitísku nornaveiðar ófyrirleitins lögmanns, sem þekktur er fyrir að halda uppi vörnum fyrir mestu skíthæla í stétt lögbrjóta á Íslandi.

Allt er málið stormur í vatnsglasi því það sem er að, er ekki tæknilegir feilar dómsmálaráðherra eða populísk upphlaup stjórnarandstöðunnar. Undirrótin að öllum þessum ágreiningi, hatri, illindum og særindum liggur í svikum Alþingis gagnvart endurskoðun á stjórnarskránni. Stjórnarskráin er í molum og það ber enginn virðingu fyrir lagasetningu Alþingis vegna þess að hún byggir ekki á sáttmála þjóðar sem stjórnarskránni er ætlað að vera.

Einu mannréttindabrotin sem við ættum að vera að tala um eru mannréttindabrot Alþingis að halda stjórnarskrárumbótum í gíslingu.

Dæma engin mál í vikunni