Hinn blæðandi endaþarmur

Kristján Þór skipaði Hafró að finna loðnu fyrir húsbændur sína hjá Samherja og Vinnslustöðinni, að veiða. Hafró fór í 5 leiðangra og fann ekkert! Nú segir Kristján að ekki sé vitað nóg um vistkerfið! Hvers lags kjaftæði er það. Er hann ekki yfirmaður Hafrannsókna? Getur hann ekki krafið Þorsteinn Sigurðsson yfirmann uppsjávarsviðs hjá Hafró, um svör og hvers vegna varúðarregla hins nýja aflamarks í loðnu hafi brugðist svo hrapallega.  Hvað gerðist? Misfórst hrygningin 2015?  Var það ekki sama ár og nýjar reglur voru samdar um hvernig staðið skyldi að því að setja aflamark?

Fyrir gullfiskana í fréttamannastétt sem kannski lesa þetta blogg og aðra sem hafa áhuga á fiskveiðistjórnunarmistökum Hafró, þá skulum við fara yfir nokkrar staðreyndir til að skilja hvers vegna veiðistofn loðnu er aðeins 230 þúsund tonn, ef hann nær því! 

Loðnan sem kemur til hrygningar hvert ár er að uppistöðu 2 ára fiskur. Svo loðnan sem átti að mynda veiðistofninn núna var úr stofninum sem hrygndi 2017.  En rifjum upp hver staðan var 2015.  Árið 2015 var sem sagt hin nýja aflaregla í loðnu tekin upp. Þá var ástand stofnsins afar bágborið og upphafkvóti aðeins 44 þúsund tonn.  Síðan líður fram yfir áramót 2015/2016 og útgerðarmenn taka að ókyrrast. Eftir 3 leitarleiðangra var svo ákveðið að auka við kvótann og leyft að veiða 100 þúsund tonn. Þetta var brot á aflareglu en það sem alvarlegra var, að þessi 100 þúsund tonn voru öll tekin til hrognakreistingar í lok vertíðar.  Þannig gátu útgerðir hámarkað aflaverðmæti á kostnað hrygningarstofnsins sem mátti ekki við þessum veiðum.  Þetta er ástæðan fyrir loðnubrestinum í vetur. Það var gengið svo á hrygningarstofninn 2016 að hann skilaði engri nýliðun 2017! Þess vegna er loðnubrestur og byggðunum blæðir.  En fiskifræðingar munu aldrei viðurkenna það og ráðherrann vill ekkert vita. Hann bullar bara um vistfræðilegar hamfarir þegar hann sem gamall sjómaður veit full vel að útgerðarmenn slátruðu sinni eigin mjólkurkýr og þjóðinni blæðir í gegnum endaþarminn, sem er hann sjálfur, Kristján Þór Júlíusson,  sjávarútvegsráðherra.  

„Tímabundið ástand“ í uppsjávarveiði

Athugasemdir

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 21.3.2019 kl. 23:26]

Á morgun mun ég skrifa pistil um hvernig búið er að kvótasetja makrílinn og þeim blekkingum haldið að almenningi, að verið sé að bregðast við hæstaréttardómi.  Ég mun afhjúpa þær blekkingar svo, stay tuned!

[Halldór Egill Guðnason, 22.3.2019 kl. 02:01]

 Exelguttar hafa aldrei skilað neinu af viti til samfélagsins. Það á ekki eingöngu við um bankakerfið, það á einnig við um kjánana á Skúlagötunni. Hafróexelinn og undirlægjuhátturinn þar á bæ má vel jafna við efnahagslegt hryðjuverk, síðustu áratugi. 

 Þegar síðan illa upplýstir stjórnmálamenn og steingeldir og allt að því heiladauðir fjölmiðlar taka undir þvæluna, af ótta vð óþægindi, er ekki við góðu að búast. "Ekki sé nóg vitað um vistkerfið"?! Var þqð uppgötvað í gær, eða hefur kvótaúthlutunum verið stýrt af þessari vanþekkingu síðan 1983? 

 Spyr sá sem ekkert veit, svona þannig lagað séð.

 Þakka góðan og skilmerkilegan pistil.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 22.3.2019 kl. 07:39]

Sæll Halldór, Það er dálítið merkilegt, ef maður þekkir söguna, að meðan veiðar voru stundaðar hér við land án afskipta fiskifræðinga þá gekk allt tiltölulega vel. Þá var hlutverk fiskifræðinga bara að fylgjast með og afla þekkingar. En árið 1970 verður breyting á. Þá þykjast fiskifræðingar hafa fundið upp pottþétta aðferð til að mæla stofnstærðir fiska útfrá aldursaflagreiningu.  Þessi aðferð er fundin upp í Kanada og var notuð til að spá um stofnstærð vatnafiska í vötnum Kanada. Þessi aðferð var svo yfirfærð yfir á úthafsveiðistofna í Norður Atlantshafi af ICES og Sigfúsi Schopka fiskifræðingi, sem ber aðalábyrgð á svörtu skýrslunni 1975 og excelfiskifræðinni, sem var notuð til grundvallar þjóðhagsspám uppfrá því og til þessa dags.  Þetta er raunar svo lygilegt ferli hvernig heil fræðigrein er lögð að veði til þess að pólitísk markmið nái fram að ganga. Við hefðum til dæmis aldrei sigrað í landhelgisdeilunni árið 1973 ef ekki hefði verið fyrir viðvaranir Hafró sem hafði áhyggjur af alþekktu smáfiskadrápi Breta hér á grunnslóð fyrir norðan og austan. Þarna var opinberlega gengist inn á kenningar þeirra sem trúa því að veiðar stjórni alfarið stofnstærðum nytjafiska. Fæðuskilyrði, hitastig og afrán skipti engu máli.  En annað átti eftir að koma í ljós því 1981-1982 skeði tvennt óvænt í vistkerfinu hér við land. 1. Stórar göngur af Grænlandsþorski komu hingað og svo hrundi loðnustofninn algerlega. Þetta varð til þess að fiskifræðingar endurskoðuðu aðferðir sínar og spár en það var orðið of seint að breyta starfsaðferðum og stjórnun hafrannsókna. Pólitíkin leyfði það ekki.  Árangurinn af fiskverndarstefnu Hafró náði svo lágmarki árið 19994 þegar aðeins var leyft að veiða 165 þúsund tonn af þorski. Þá var búin að vera í gildi sveltiveiðistefna í 20 ár og árangurinn var helmingsminnkun á veiðistofni. Ég er með mína skýringu og hún er sú, að við aldursaflagreiningarnar var aldrei viðurkennt það brottkast sem átti sér stað. Fiskifræðingar viðurkenndu aðeins 1% brottkast á meðan raunverulegt brottkast var 10-15%.  En hvað veit ég.....

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 22.3.2019 kl. 07:57]

Og einnig er ég sannfærður um að vegna brottkastsins þá fór stjórnun veiðanna alfarið að snúast um friðun á þessum smáfiski sem aldrei kom inn í talninguna vegna brottkastsins. Það hafði svo bein áhrif á stækkandi hluta eldri árganga sem svo aftur átu yngri fiskana í hinni grimmu lífsbaráttu undirdjúpanna þar sem lífið snýst um að éta en ekki að vera veiddur eins og fiskiexcelfræðingarnar halda.  Það er líka upp úr 1970, að fiskifræðingar hætta að fara út á sjó með veiðiskipum.  Þá voru þeir orðnir of fínir til að umgangast sjómenn! Í staðinn voru sendir veiðieftirlitsmenn, en þeirra hlutverk var bara að mæla lengdir og loka svæðum. Þessir eftirlitsmenn voru svo upp og ofan og það var enginn vandi að fara á bak við þá. Svo allir sjá að vísindin voru engin á þessum árum.  Allt var ákveðið í útkomunni á aldursaflagreiningu aflans, sem veiddur var árið áður!!  Í stað þess að stjórna sókn miðað við ástand hafs , ætis og afráns hverju sinni. Núna til dæmis væri eðlilegt að auka aðeins sókn í bolfisk og gefa út stærri kvóta vegna loðnubrestsins.  En það er öruggt að menn ætla að bíða og láta náttúruna sjá um sveiflujöfnunina og fórna tekjum upp á tugi milljarða á altari óraunsærrar gervivísindaráðgjafar

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 22.3.2019 kl. 09:16]

Og að síðustu þá verð ég að tala um þessa villandi framsetningu á brottkastinu til að skýra hversu mikil áhrif það hefur á stofnstærðarmælingar. Þegar við tölum um brottkast sem hundraðshluta í magni þess sem er hent þá er það kolrangt og ég bið forláts.  Því í raun og veru ætti að umreikna magnið í fjölda! Þannig er þyngd 40cm þorsks helmingur af þyngd 50cm fisks.~500 gr vs. 1000gr. Öllum fiski undir 50cm er hent. Segjum að brúttóafli sé 5 tonn og brottkast 10% af þyngd. Gerum líka ráð fyrir að meðalþungi þess sem er hirt sé 4 kg þá gera það 1000 stk á móti 2000 stk af undirmálsþorski sem gera 200% brottkast.  Þetta er ástæðan fyrir því að aldrei er talað um brottkast sem prósentu af fjölda veiddra fiska þótt það sé hin eina rétta nálgun. En við lifum á tímum mötunar þar sem upplýsingar eru matreiddar ofan í fólk.  Þar spila fjölmiðlar stærsta hlutverkið en axla minnstu ábyrgðina.

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 22.3.2019 kl. 09:47]

Þarna fór ég fram úr mér með dæminu um brottkastið. 10% brottkast af 5 tonnum er náttúrulega bara 500 kg en ekki 1 tonn. Þannig að rétt skal vera rétt. Við hirðum 4500 kílo sem gera 1120 stk en hendum 500 kg sem eru frá 300 til 500 grömm stk. Meðalfjöldi gæti þá verið: (1/3 af brottkasti undir 300gr, 1/3 300-400gr og 1/3 500gr) ~1307 stk.  1000/1307= 130% brottkast.  Vonandi eru þetta réttir útreikningar á gömlum vasareikni.  Því ekki er ég exceláhugamaður og þarf ekki excel til að leika mér í líkanagerð.