Burt með Aðalstein Leifsson

Aðalsteini Leifsyni er ekki lengur sætt sem formanni stjórnar FME.  Hann hefur gerst sekur um tilræði að réttarríkinu með því að víkja Gunnari Andersen, úr starfi og stefna þannig í uppnám öllu starfi FME undanfarin 3 ár.  Aðalsteinn er ekki eini leppurinn sem gerst hefur sekur um launráð og örugglega ekki sá síðasti heldur.  En við sjáum í gegnum ruglið og krefjumst afsagnar leppsins.  það þurfa að vera ríkar ástæður fyrir brottvikningu forstjóra FME, svo sem eins og vanræksla eða brot í starfi. Slikar ástæður eru ekki tíundaðar heldur hafa verið kokkaðar upp í pantaðri skýrslu, meint brot Gunnars í allt öðru starfi og undir allt öðrum vinnuveitenda. Eitthvað sem kemur starfi hans núna ekkert við!

Og hver er þessi Aðalsteinn?  Hefur hann kannski eitthvað að fela líka?

Gunnars Andersen lætur ekki að stjórn

Til að átta okkur á raunverulegri ástæðu fyrir brottvikningu Gunnars Andersen úr starfi forstjóra FME, þurfa þau okkur, sem ekki erum involveruð að hafa í huga þau hatrömmu átök, sem nú geysa á bak við tjöldin milli hrunverja og verjenda þeirra annars vegar og saksóknara, FME og starfsmanna SS (Sérstaka Saksóknara) hins vegar. Inn í þessi átök fléttast svo hræðsla stjórnmálastéttarinnar um að þau mál, sem FME hefur nú þegar sent til SS og leiða til ákæru muni koma til með að skaða mjög marga af toppum samfélagsins sem hingað til hafa álitið sig tryggða í bak og fyrir með lögunum um bankavernd. Þess vegna er plottið nú að reka Gunnar Andersen á grundvelli vanhæfi og ómerkja þannig málatilbúnað sérstaka saksóknarans.  Þetta liggur í augum uppi ef menn hugsa málið því þær sakir sem Aðalsteinn Leifsson hyggst nota til að bola Gunnari frá eru löngu fyrndar. Gunnar hefur hins vegar staðið sig mjög vel í starfi að allra mati og þeir sem hann á að hafa eftirlit með eru hræddir við hann eins og þessar ofsóknir sanna. Þess vegna hlýtur fjármálaráðherra að íhuga sterklega að víkja stjórn FME og afturkalla þessa ómaklegu aðför að æru Gunnars Andersen.  Það er allt undir að geta haldið áfram sakarannsóknum og ákærum vegna afleiðinga glæpsamlegra athafna fjármálafurstanna og þeirra sem ábyrgð bera, bæði embættismanna og stjórnmálamanna.

Almanna álitið er sterkt og við sem látum okkur málin varða verðum nú sem aldrei fyrr að standa upp til varnar Gunnari Andersen og senda þau skilaboð til stjórnvalda að svona ómerkileg vinnubrögð verði ekki liðin. 

En vegna þess að FME heyrir undir Oddnýju G Harðardóttur, að forminu til þá megum við ekki gleyma tengslum hennar við Björgvin G.  En þau hafa unnið náið saman í kjördæmapotinu fyrir Suðurkjördæmi.  Hugsanlega er Oddný vanhæf til að taka á þessu máli vegna þessara tengsla!  Alla vegana eru tengsl Sigurðar G. Guðjónssonar sem harðast hefur beitt sér gegn Gunnari Andersen, við Björgvin G öllum ljós. Kemur nú enn og aftur í ljós hversu misráðið var af Samfylkingunni að ákæra ekki Björgvin og Ingibjörgu Sólrúnu fyrir Landsdómi.  Þau mistök eiga eftir að reynast Samfylkingunni dýrkeypt þegar öll þessi tengsl hafa verið opniberuð. Tengslanet þar sem margir af útrásarvíkingunum sitja í miðju netsins með tengsl sem spanna flest alla þingmenn fjórflokksins á einn eða anna hátt. 

Brottrekstur Gunnars Andersen er nefnilega miklu stærra mál og ástæðurnar liggja miklu dýpra en upp er látið. Lagatæknarnir eru bara látnir búa til eitthvað álit til að fela raunverulegu ástæðu brottvikningarinnar sem er að Gunnar Andersen lætur ekki að stjórn þeirra sem hingað til hafa stjórnað Íslandi á bak við tjöldin

Evrópusinnarnir hræðast Samstöðu

 Hinn mikli meðbyr sem Lilja Mósesdóttir virðist njóta fer fyrir brjóstið á eðalkrötum þessa lands. Nú hefur Jónas Kristjánsson riðið á vaðið með illkvittnum rógi á bloggsíðu sinni.  Ég hef fylgst nokkuð vel með málflutningi Lilju frá því hún kom ný inn á þing eftir kosningarnar 2009 og ég hef hingað til ekki staðið hana að lýðskrumi öfugt við marga aðra ver gefna samflokksmenn eðalkratanna. Þvert á móti hefur Lilja verið óþreytt við að benda á nýja nálgun við lausn hinna aðskiljanlegu vandamála sem hrunið olli. þessi nýja hugsun er greinilega þyrnir í augum þeirra sem vilja engu breyta.  En nú hefur Lilja blásið í sinn herlúður og millistéttaraularnir sem tóku myntkörfulánin í aðdraganda gengishrunsins sjá í henni sinn Don Kíkóti og vindmyllurnar eru ekki vindmyllur heldur kerfið sjálft, hvorki meira né minna. Og þótt ég hafi engra hagsmuna að gæta þá dáist ég að fólki eins og Lilju, sem á sér hugsjón og fylgir henni eftir. það er ekki lýðskrum!

Þurfum sjálfstæðan Stjórnskipunar og eftirlitsdómstól

Það er mannlegt að sópa óþægilegum ákvörðunum undir teppið. Í því ljósi er líka skiljanlegt að hjá Alþingi ríki svipað hugarfar. Sá er bara munurinn að hjá þeim er teppið kallað Stjórnskipunar og eftirlitsnefnd.  Nú þegar hafa þingmenn sópað þangað þeim erfiðu málum sem þeir treysta sér ekki til að fjalla um og hvað þá að afgreiða. Þar eru að finna mál eins og frumvarp Stjórnlagaráðs frá því í fyrra sem og tillögu meðvirknisfíklanna um að gefa Geir Haarde eftir sakir án þess að gefa honum færi á að bera af sér sakir og nú í dag heyrði ég á mæli margra þingmanna að réttast væri að sópa tillögunni um skipan rannsóknarnefndar um starfsemi lífeyrissjóðanna líka undir teppið!

Breytingar á stjórnarskránni eru löngu orðnar nauðsynlegar.  En ég er ekki sammála stjórnlagaráði um að hennar tillögur eigi að fara í þjóðaratkvæðagreiðslu óbreyttar eins og Þorvaldur Gylfason og Lýður Árnason hafa krafist. Ég tel einnig að hægt sé að gera umbætur á stjórnskipuninni án þess að fella þær umbætur inn í stjórnarskrána.  Til dæmis að koma hér á fót Stjórnskipunar og Eftirlitsdómstól til hliðar við hið almenna dómskerfi. Tilgangur slíkrar stofnunar væri að skera úr um túlkun lagafrumvarpa, sem ágreiningur væri um. Sem og að taka yfir hlutverk umboðsmanns Alþingis. Einnig væri hægt að kvarta við þennan dómstól ef ráðherra færu offari gagnvart ákvæðum stjórnarskrárinnar eins og alltof oft hefur komið upp á síðari árum.  Það er ekkert sem mælir gegn slíku.  Það þarf ekki að binda slika tilhögun í stjórnarskrá.

Hæstiréttur er í dag með hægri slagsíðu og Björg Thorarensen er ekki stjórnvald þótt góð sé. Við þurfum þess vegna breytta skipan og svona stofnun myndi breyta heilmiklu fyrir Alþingi og veita ríkisstjórn aðhald.

Helvítis skóflupakkið

 

 

 

 

 

 

 

 

 Þetta er góð skófla til að moka út úr Alþingi og Stjórnarráði

 

 

 

 

Skóflu stolið

Hér ríkir lögræði - ekki lýðræði

Ef óvitar fá að leika sér með eldspýtur þá fer illa.  Ef óvitar eru kjörnir á þing þá fer líka illa.  Sumir túlka sífelld inngrip Hæstaréttar í stjórn landsins eins og sönnun þess að hér virki kerfið vel.  Að við höfum góða stjórnarskrá og þrískipting valdsins hafi sannað gildi sitt.  Þessu er ég alls ósammála. Stjórnarskráin okkar er í raun ómerkt plagg og hér ríkir lögræði en ekki lýðræði.

Ef við eigum að geta komið hér á einhverri skikkan í stjórn okkar mála þá þurfum við að byrja á að huga að undirstöðunni, stjórnarskránni. Stjórnarskráin á að vera óumdeild og hafin yfir deilur , karp og þras.  Og það þarf að varða þungum viðurlögum að fara gegn þeim þjóðfélagssáttmála sem stjórnarskráin á að vera.  Engin slík ákvæði er að finna í núverandi stjórnarskrá og ekki heldur í þeim drögum sem nú liggja í skúffu á Alþingi.  Þess vegna er alþingismönnum og ráðherrum skítsama þótt hér sé endurtekið verið að setja lög og reglugerðir sem brjóta gegn stjórnarskránni og þar með á þegnunum sem hún á að vernda og verja. 

Þess vegna ber enginn lengur virðingu fyrir stjórnmálamönnum, hvorki þeim gömlu né þeim sem nú sitja í skjóli spilltra flokksafla. Og í svona ástandi þá er stutt í skrílræðið.  Hæstaréttardómarar eiga ekki að þurfa að standa í að leiðrétta glæpsamlega vanrækslu Alþingis. Þegar ráðherrar eru farnir að tala eins og Steingrímur J, að það sé bara alltí lagi að láta reyna á lögleysuna sem stunduð er á Alþingi.  Þá er búið að afhenda Hæstarétti bæði lagalegt og pólitískt úrslitavald í málefnum landsmanna.  Hér hefur lýðræðið breyzt í lögræði og það er ástand sem er ekki hægt að búa við til lengdar.

Lögin tóku engan rétt af fólki

Menningarverðmæti í einkaeigu

Ég er ekki sammála Katrínu Jakobsdóttir, að það hafi verið í verkahring eða fallið undir starfssvið Safnaráðs að rannsaka viðskipti enska gullkaupmannsins, sem hér hefur dvalist að undanförnu og fjallað hefur verið um í fjölmiðlum. Safnalögin sem Katrín vísar til ná að vísu yfir forngripi í einkaeigu en það ákvæði getur varla staðist m.t.t stjórnarskrárinnar.  Ég lít svo á að Safnaráð hafi eingöngu vald til að takmarka sölu eða flutning úr landi á gripum sem eru í eigu Safna sem undir lögin heyra.

Í aldir hafa menn fjárfest í skartgripum  án þess að tengja það sérstaklega við menningararf þjóða. Og gull og skartgripasmiðir eru bara handverksmenn en ekki listamenn eins og aldalöng viðskipti með slíka muni sannar. Og það er fráleitt að tala um íslenskt þjóðbúningasilfurskart sem menningararf. 

Þess vegna er það óþolandi að fulltrúar stjórnvalda séu að skipta sér af frjálsum viðskiptum með gull og skartgripi undir þessu vafasama lagaákvæði sem sannanlega stríðir gegn eignarréttarákvæðum stjórnarskrárinnar.

Á hitt má benda að hér á landi vantar tilfinnanlega úrræði fyrir fólk sem er í tímabundnum fjárhagsvanda. Erlendis eru starfandi veðlánabúðir þar sem fólk getur veðsett sitt skart og hugsanlega fengið það til baka ef úr rætist. Hérna eru engin slík úrræði og fólk í fjárhagsvanda er ofurselt okurlánurum eða samviskulausum gullkaupmönnum íslenskum eða erlendum. Hvað skyldi til dæmis Magnús Steinþórsson hafa keypt mikið af menningarverðmætum í formi gulls og silfurskartgripa frá haustinu 2008?  Er einhver að rannsaka það og eru þau viðskipti öll lögleg?  Ég meina það hefur enginn eftirlit með þessum viðskiptum.  En þegar Magnús fær samkeppni frá útlenskum kaupmanni þá vaknar strax útlendinga andúðin og yfirvöldin látin grípa í taumana í nafni þjóðernisofstækis!

Og talandi um menningarverðmæti þá spyr ég: Hvaða menningarverðmæti voru í gámnum hans Skapta og Kristínar sem gerði þeim mögulegt að fá 70 milljónir greiddar í skaðabætur frá íslenska ríkinu og höfðu þau fengið leyfi Safnaráðs til að flytja þau verk úr landi?

Svaraðu því Katrín!

Íslenzki hryðjuverkamaðurinn

Hér er því slegið upp í öllum miðlum að lögreglunni hafi loksins tekist að hafa hendur í hári sprengjumannsins ógurlega sem ógnaði þjóðaröryggi að morgni 31. janúar með því að sprengja knallettu á Hverfisgötunni.

Í málatilbúnaði lögreglu og fjölmiðlamanna flestra hefur verið látið að því liggja að hér hafi verið um að ræða alvöru hryðjuverk og alvöru ógn. En hvað kemur svo á daginn!  Gamall óknyttakall að gera at við stjórnarráðið.  Og sprengjan ekki hættulegri en svo að hann er sagður hafa staðið við hlið hennar þegar hún sprakk! 

Auðvitað er þessi gamli kall ekki hryðjuverkamaður og athæfið flokkast ekki einu sinni undir mótmæli! Okkur er sagt að þessu hafi fylgt einhver skilaboð en hver tekur mark á óknyttum þegar óknyttamennirnir hlaupa burt. Ef um pólitísk mótmæli hefði verið að ræða þá hefði kallinn náttúrulega átt að sprengja sjálfan sig eða í það minnsta fórna einhverjum útlim. En kjarkurinn er enginn og byltingin okkar bara sófabylting ein og þessi pistill sannar. Til að eitthvað gerist þarf einhver að deyja. Það þarf einhverjum að fórna. Það er ekki nóg að hlandhaus fái egg í hausinn við þingsetningu eða að gamall maður sprengi knallettu með bensíni.  Slíkt styrkir bara tök valdastéttarinnar.

Lögreglan sá í þessu tækifæri til að fá auknar valdheimildir til að berja á þegnunum við næstu mótmæli. En eftir stendur samt getuleysi og fúsk þeirra stofnana sem eiga að tryggja hér öryggi þegnanna. Hér getur nefnilega hvaða vitleysingur sem er valdið miklum skaða án þess að lögreglan fái rönd við reist. Í þjóðfélagi óréttlætis, örbirgðar og misskiptingar verða slíkir einstaklingar til.  Gleymum því ekki

Mál málanna

Skoðanakönnun Fréttablaðsins um fylgi við stjórnmálaflokkana er mál vikunnar.  Allir keppast við að rýna í niðurstöðuna eins og um mikinn sannleik sé að ræða en gleyma að spyrja út í formið og forsendurnar og trúanleik þess sem framkvæmdi þessa könnun.

Eina ályktunin sem ég get dregið af þessari svokölluðu "skoðanakönnun" og túlkun hennar er að gullfiskaminnið er ennþá helsti dragbítur á pólitískar framfarir á Íslandi. Það sannar hið mikla fylgi við framboð Lilju, sem nota bene var kynnt í öllum fjölmiðlum daginn fyrir þessa könnun.  Nú eru allir búnir að gleyma Gumma Steingríms og hans björtu framtíð og eftir 2-3 vikur mun hið sama gerast með Samstöðu.  Enda hvorug framboðin fullkomlega mótuð og hvorug framboðin boða miklar breytingar. 

En svo vaknar spurningin um framkvæmdina. Hvernig voru spurningarnar orðaðar? Voru menn leiddir áfram með því að telja upp þessi nöfn á framboðum sem flestum eru ókunn eða var til dæmis Lýðræðishreyfingin hans Ástþórs í alvöru tilnefnd sem alvöru valkostur!! Ég á erfitt með að trúa því.

Af þessum ástæðum gef ég lítið fyrir spágildi þessarar könnunar. Hún var alls ekki tímabær og ekki framkvæmd af áreiðanlegum aðilum og gefur ekkert til kynna um hug landsmanna til stjórnmálaflokkanna sem hér starfa enda helmingur úrtaksins ekki tilbúið til að svara. Og stjórnmálaskýrendur eiga ekki að tjá sig um svona Fréttablaðs uppákomur. Það er þeim til álitshnekkis.

Eina sem vitað er með vissu er að hér ríkir mikil óvissa og fæstir eru ánægðir með þær aðgerðir sem gripið hefur verið til í kjölfar efnahagshremminganna. Það þarf meira til en nokkra millistéttaraula í flokki sem kallar sig Samstöðu til að skírskota til breiðrar samstöðu.  Hér þarf að koma fram einstaklingur sem gustar af til að hrífa fólk með sér í nýjan stjórnmálaflokk. Enginn af þessum nýju framboðum hefur slíkan foringja enn sem komið er. Lilja er ágæt í hugmyndavinnu en hún hefur engan kjörþokka.  Guðmundur Steingríms er svo ekki einu sinni hugmyndasmiður hvað þá hugsjónamaður. Enda vilja flestir bjarta framtíð án ESB.

Ég hef hingað til verið sammála flestu sem Hreyfingin hefur sagt um þjóðfélagsumbæturnar en mér hugnast ekki samruninn við Frjálslynda Flokkinn, sem er ennþá spillingarangi fjórflokksins, (sbr málaferlin út af styrknum sem Ólafur stal frá þeim)

Hér þarf byltingarhreyfingu sem kemur með einfalda og skýra þjóðfélagssýn þar sem einstaklingurinn er í öndvegi. Þetta fulltrúalýðræði hefur ekki gefist vel.

Tímabært að Össur upplýsi um samningsmarkmið

Samfylkingin er í aðlögunarviðræðum við ESB með stuðningi Vinstri Grænna án þess að upplýsa landsmenn um samningsmarkmiðin þótt nú þegar sé búið að loka 8 köflum af 35.

Þetta er náttúrulega ekki hægt að bjóða okkur uppá. Og nefndin sem kosin var af Alþingi til að setja Íslandi samningsmarkmið hefur ekki einu sinni komið saman þótt styttist í að hún eigi að skila skýrslu. Er verið að hafa okkur að fíflum?

Sjávarútvegsmálin skipta okkur öllu máli og það erum við sem þurfum að senda ESB skýr skilaboð en ekki öfugt.  Og þeir sem um þessi mál véla þurfa að hafa það algerlega á hreinu að um veiðar og nýtingu á afla sem veiðist í íslenskri fiskveiðilögsögu verður ekki samið við ESB. Ef Össur er að gæla við að semja Ísland undir sameiginlega sjávarútvegsstefnu ESB þá upplýsi hann um það nú þegar svo við getum slitið þessum málamynda samningsviðræðum og sagt upp EES samningnum strax á morgun.

Við munum ekki verða í vandræðum með markaði fyrir okkar fisk. Og mér segir svo hugur að ESB muni leggjast á fjóra fætur til að gera tvíhliða samning við okkur því það er skortur á ferskum fiski alls staðar í heiminum. Og þeir sem sjá ekkert nema evru ættu að fara að skoða alvarlega hvort okkur farnist ekki betur í gjaldmiðlasamstarfi við Bandaríkin eða Kanada. Gengi dollars er mun hagstæðara en evran sem er hágengismynt undir stjórn þýzka hagkerfisins.

Össur, komdu heim og stattu fyrir máli þínu , þrjóturinn þinn!

ESB og Noregur taki sér 90% makrílkvótans