RÚV ætlar líka að velja forseta!

RÚV með Þóru Arnórsdóttur í broddi fylkingar, er á bólakafi í pólitík. Það dylst engum sem fylgist með pólitískum hræringum þessi misserin. Þeir sem gera lítið úr þessari staðreynd eða láta sér hana í léttu rúmi liggja gera sér ekki grein fyrir alvarleika málsins.

Í kjölfar vel lukkaðrar atlögu að ríkisstjórninni þá hugsa menn í Efstaleiti næsta leik. Og þá helgar tilgangurinn meðulin. RÚV og vinstri elítan er búin að ákveða næsta forseta Íslands.  Hann heitir Andri Snær Magnason. Skiptir engu þótt hann hafi ekki uppfyllt skilyrði fyrir að teljast löglegur frambjóðandi.  En það eru þeir einir sem hafa skilað inn tilskyldum fjölda meðmælenda og fengið þá lista samþykkta af kjörstjórn. Sá eini sem er tilbúinn með slíka meðmælalista er Sturla Jónsson.  En RÚV v ill ekkert af honum vita og gerir eins lítið úr hans framboði og þeir komast upp með.  Til dæmis þá létu þeir eins og Sturla hefði tilkynnt um framboð í þessari viku eins og Andri Snær þótt staðreyndin sé allt önnur.  En við hverju er að búast af Heiðari Erni.  Þeir sem fylgdust með þessum sama Heiðari við kynningu RÚV á frambjóðendum til síðustu Alþingiskosninga duldist ekki hlutdrægnin í þeirri framkvæmd allri saman.

Með þetta í huga hvet ég alla til að koma á framfæri athugasemdum þegar RÚV byrjar að agitera fyrir sínum forsetaframbjóðenda af alvöru.

Drambsami borgarfulltrúinn

Í gær átti ég orðaskipti við Hjálmar Sveinsson, borgarfulltrúa SF og formann Umhverfis og Skipulagsráðs.  Notaði ég tækifærið og gagnrýndi þrengingu Grensásvegar sérstaklega. Brást hann ókvæða við og spurði hvort ég væri búsettur á því svæði og þegar ég neitaði því þá taldi hann mig ekki hafa rétt til að tjá mig um það mál.  Þetta er alveg nýtt og kallar á frekari skýringar stjórnmálamanna. Lauk þar með þessum orðahnippingum og ég horfði á eftir þessum drambsama borgarfulltrúa arka grútskítugan Laufásveginn í átt að Austurvelli þar sem stjórnmálamönnum öllum var mótmælt í gær.  En drullan og svifrykið sem angrar okkur vegna samdráttar í grunnþjónustu borgarinnar kemur þessum manni greinilega ekki við. Fyrir brot af því sem kostar að þrengja Grensásveg má sópa og spúla allar götur borgarinnar og bæta þannig loftgæði hjólreiðamanna og gangandi vegfarenda. Kannski færi betur ef Hjálmar Sveinsson hætti að rölta Laufásveginn til vinnu og hrækja í átt að bandaríska sendiráðinu.  Við þurfum ekki svona attitude.

Örvænting leiðir til óhæfuverka

38-25 hlutföllin á alþingi þýða ekki sjálfkrafa, að meirihlutinn komi öllum sínum málum í gegnum þingið. Um þinglega meðferð mála eru í gildi ákveðnar reglur sem eiga að tryggja lýðræðislega aðkomu minnihlutans að allri afgreiðslu mála. Þetta óttast meirihlutinn að muni koma í veg fyrir áætlanir þeirra um lok þessa þings og kosninga næsta haust. Í þessu sambandi þarf að rifja upp hvað Bjarni Ben sagði um væntanlegt málþóf þar sem hann ýjaði að því að breyta þingskaparreglum og veita forseta alþingis alræði yfir þinglegri afgreiðslu mála. Væntanlega með því að takmarka ræðutíma og koma í veg fyrir málþóf. Þetta getur auðvitað þessi þingmeirihluti gert í krafti meirihlutaræðis en það væri afar hættulegt fordæmi og í bága við lýðræðishefðina sem hér hefur gilt þrátt fyrir foringjaræði flokksræðisins.  Ef Bjarni gerir alvöru úr hótun sinni um að efla völd forseta enn meir þá opnar hann á aðgerðir utan frá sem hann mun enga stjórn hafa á.  Alþingi er bara verndaður vinnustaður. Það er ekkert mál að tala digurbarkalega þar. En treysta menn sér virkilega í stríð við almenning? Það eru átök í uppsiglingu og við höfum séð uppstillinguna. Uppstillinguna þar sem eigendavald flokka og fjölmiðla hafa læst saman kjöftum í vörn fyrir siðlausa þjófa og ræningja. Það var ekki að ástæðulausu að Framsókn náði eignarhaldi á flestum stærstu netmiðlunum og nú líka Útvarpi Sögu.

Nú verður það skiljanlegra hvernig Arnþrúður bjargaði rekstrargrundvelli útvarps Sögu eftir að til stóð að innkalla útvarpsleyfið.  Það gerði hún með því að ljá hinum spillta mennta og menningarmálaráðherra, Illuga Gunnarssyni rödd sína.  En það hefur vakið undrun margra hversu oft Illugi er fenginn í viðtal á útvarpi Sögu.  Maður sem hvergi annars staðar er virtur viðlits fær óhefta athygli hjá þeim sem hann bjargaði frá innköllun starfsleyfis fyrir ári síðan.  Nú falla púslin saman. Arnþrúður hefur fellt grímuna. Í gær ´hótaði hún Pétri að hunskast bara út á Austurvöll ef hann héldi áfram að gagnrýna ríkisstjórnina.  Ef þetta er ekki að beita eigendavaldi fjölmiðils þá veit ég ekki hvað þetta er.  Og það hlýtur að kalla á athugasemdir og áminningu frá fjölmiðlanefnd.  Jafnvel Björn Ingi lætur sér ekki til hugar koma að beita eigendavaldi sínu og þaðan af síður eigendur Morgunblaðsins. Þessir aðilar vita að eigendavaldinu má aldrei beita!

En slík er nú örvænting sumra að allar reglur eru brotnar. Og það leiðir til óhæfuverka

38-25

Gamla siðspillta Ísland vann þessa lotu á heimavelli.  Næstu daga verður leikið á útivelli, þ.e. Austurvelli. Þá verða önnur úrslit.

Þurfum engin Panamaskjöl

Þeir sem nú fordæma þann upplýsingaleka sem birtist í Panamaskjölunum vita hve málið er eldfimt og hættulegt íslenzkri pólitík og viðskiptum. Þeir binda vonir við að hægt verði að loka fyrir þennan leka með hótunum og ofsóknum í anda Bandaríkjamanna gegn Edward Snowden.  En við þurfum ekkert á þessum leka að halda.  Allar þessar upplýsingar er að finna hjá Lögmannsstofunni LEX og í skjölum gamla Landsbankans. Af hverju gerir ekki skattrannsóknarstjóri húsleit hjá þessum aðilum?

Bjarni eltir skottið á sjálfum sér

Siðblindur fjármálaráðherrann fer nú mikinn í pontu alþingis. Hann talar um að mikilvægt sé að treysta ríkisskattstjóra og skattrannsóknastjóra en á sama tíma fjársveltir hann þessi embætti og gerir þau í raun óstarfhæf. Í því ljósi eru fullyrðingar hans um að hann vilji ná í skottið á skattsvikurunum í besta falli hlálegar.  Bjarni Ben veit sem er að skattsvikararar komast upp með allt samanber málaferli foreldra hans gegn íslenzkum skattayfirvöldum vegna undanskota á 1 milljarði króna.  Þau undanskot voru glæpsamleg en eru meðhöndluð sem tæknilegt álitamál.

Þegar Bjarni talar um að elta skottið á skattsvikurum þá er hann að meina skottið á sjálfum sér.

Aumingja Eygló

Í vetur varð frægt ákallið Kæra Eygló.  Litlu skilaði það ákall miðað við uppleggið en lítið er nú talað um það.  Eftir stendur að árangur Eyglóar Harðardóttur í embætti ráðherra er enginn. Þess vegna var það sérstaklega pínlegt að hlusta á hana að tala á Alþingi í morgun og færa það fram sem rök fyrir áframhaldandi stuðningi við endurskipaða ríkisstjórn,  að verkin væru svo brín. Aumingja Eygló skilur ekki að ef ráðherra getur ekki hrundið í framkvæmd svo aðkallandi umbótum sem húsnæðismál eru, á 3 árum, þá getur hún það ekki á 3 mánuðum.  Svo einfalt er það.  Og að fórna trúverðugleika sem heiðarleg manneskja fyrir framlengt dauðastríð spilltustu ríkisstjórnar íslandssögunnar er dapurlegur endir á dapurlegum ferli í pólitík. Framsóknarflokkurinn er búinn að vera.  Eygló er búin að vera.

Vantraustið í beinni

Setja verður lögbann á sölu allra eigna ríkisins

Bjarni Ben þykist hafa tryggt sér nægt svigrúm til að selja vildarvinum flokksins bitastæðustu eignir íslenzka ríkisins. Að frátöldum þeim, sem nú þegar hafa ratað í "réttar" hendur, eins og hlutinn í Borgun og ýmislegt fleira sem mjatlað hefur verið útúr Landsbankanum á liðnum mánuðum og árum. Þess vegna verður að bregðast við frekari gripdeildum ríkisstjórnarinnar og krefjast lögbanns á alla frekari umsýslu fjármálaráðherra unz kosningar hafa farið fram og allir kosningabærir íslendingar hafa kveðið upp sinn dóm yfir þeirri ráðdeild sem Bjarni Ben hefur beitt sér fyrir og felst í lækkun skatta á stóreignafólk og millarðamæringa og undanskot eigna náinna félaga og skyldmenna til skattaskjóla.  Auk þess að hafa beitt sér gegn eðlilegu skattaeftirliti í landinu og dregið úr vægi sérstaks saksóknara með fjásvelti til þessara tveggja mikilvægustu embætta sem hér starfa,  skattrannsóknarstjóra og sérstaks saksóknara.  En það kemur mér ekkert á óvart og staðfestir bara hverra manna þessi ógæfumaður er.  Sjaldan fellur eplið langt frá eikinni eins og sagt er. Sonur skattsvikara og undanbragðafólks er ekki líklegur til að treysta hér undirstöður jafnréttis og lýðræðis, heiðarleika eða sanngirni.  Burt með Bjarna Ben og allt hans hyzki, sem ekki vill taka þátt í þessu þjóðfélagi með okkur hinum.  Sem ekki vill bera byrðaranar,  bara hirða beztu bitana og fela í aflandsskjólum Flórida og Lúxemborgar.

54,4% treysta ríkisstjórninni mjög lítið

Lilja verður spunamálaráðherra Sigmundar Davíðs

Ég ætlaði ekki að tjá mig um Lilju Alfreðsdóttur, vegna þess, að ég þekki ekki neitt til hennar eða hennar verka. Hún hefði getað komið á óvart og reynzt hin mætasta manneskja, þrátt fyrir að vera yfirlýst Framsóknarkona og þrátt fyrir að vera dóttir eins spilltasta framsóknarborgarfulltrúa seinni tíma,  Alfreðs Þorsteinssonar.  Manns sem ráðskaðist með málefni Orkubús Reykjavíkur sem síns eigin og olli fjárhagsskaða svo skipti milljörðum.

Þrátt fyrir þessi vafasömu fjölskyldutengsl hefði Lilja getað verið traust og með heilbrigða dómgreind.  Hún hefði getað reynst góður liðsmaður hverrar ríkisstjórnar, en í fyrstu ræðu sinni á Alþingi tók hún af allan vafa um að hennar hlutverk er það eitt að berja í laskaða ímynd Sigmundar Davíðs og Framsóknarflokksins.  Ekki eitt orð um að vinna að hag Íslands gagnvart útlöndum  Hún sagðist vera komin í utanríkisráðuneytið til að leiðrétta rangfærslur útlendra blaðamannna sem hefðu valdið því fjaðrafoki sem hröktu Sigmund Davíð úr embætti forsætisráðherra.  Manneskja sem telur það allt í lagi að leggja pólitískt orðspor landsins að veði fyrir siðblinda foryztu örflokks sem nýtur einskis trausts,  hún er verri en þeir sem fyrir eru á fleti.  Utanríkisráðherraembættið er einfaldlega mikilvægasta embætti landsins þegar kemur að orðspori þjóðarinnar erlendis.  Lilja Alfreðsdóttir mun ekki valda því starfi ef marka má inntakið í fyrstu ræðu hennar á Alþingi.

Orðspor Íslands með fyrstu verkefnum

Þeir skipta ekki um þjófa í miðju ráni

Ríkisstjórn sem er algjörlega rúin trausti en ætlar samt að þumbast við og sitja áfram eru ekkert annað en valdaþjófar. En þeim er vorkunn, erindinu er ekki lokið. Það á eftir að fullfremja ránið og skipta herfanginu og því ætlar Bjarni Benediktsson de la Engey, að stjórna og tryggja sínum mönnum beztu bitana úr þrotabúinu Íslandi. Og það hefði kannski tekizt ef hann hefði haft vit á að þurrka fingraför sín af totólafélaginu Falson & Co.

En þetta er búið spil. Fólkið í landinu hefur loksins skilið að þessir foringjar Wintris stjórnarinnar lugu sig til valda og nú ætlar þetta sama fólk að henda þeim út úr stjórnarráðinu með skömm.  Þetta ætti einhver að segja þessum kumpánum sem sitja enn og aftur á svikráðum við þjóðina í þessum skrifuðum orðum.