Mitt persónulega stríð gegn okri á hárklippistofum

Ég hef ekki farið í klippingu í yfir tíu ár. Ég keypti mér Remington hárklippur og sé um minn hárskurð sjálfur og spara tugi þúsunda á ári. Ástæðan er þetta okur sem mér finnst klipparar ástunda og þetta samráð sem á sér stað hjá stofunum. (verðugt verkefni fyrir bóndasoninn frá Höllustöðum)  Síðast þegar ég notfærði mér þessa þjónustu var þegar ég bjó í Vestmannaeyjum í lok tíunda áratugar síðustu aldar. Þá notfærði ég mér þjónustu stofu á Heiðarveginum.  Stúlkurnar þar kunnu sko að klippa og þær snyrtu líka nasahár og eyrnabrúska án þess að sérstaklega væri um beðið. Hér í Reykjavík heyrir slíkt undir sérþjónustu og kostar extra eins og hárþvottur og blástur sem enginn þarf en þurfa samt að borga fyrir. Nú í kreppunni þegar það fyrsta sem menn skera niður er einmitt heimsóknir til klippara, þá beini ég þeim tilmælum til þeirra að taka upp sanngjarna verðskrá. Þá mun samdrátturinn ekki verða jafn mikill. 1000 krónur fyrir herraklippingu er sanngjarnt. 2.500 krónur er okur.