Lögmál skortsins

Lögmál skortsins ræður afkomu Íslendinga.  Jafnvel þar sem enginn skortur er, hefur framboð verið takmarkað til að búa til skort.  Þetta er kjarninn í fiskveiðistjórnunni og kvótakerfinu en líka á fasteignamarkaðnum.  Hér er fullt af íbúðum frekar látnar standa ókláraðar og auðar heldur en að markaðurinn lækki. Lækkun er bannorð í hugum stjórnmálamanna og hagfræðinga, sem trúa á lögmál skortsins.  Lögmáli skortsins má nefnilega stjórna.  Það datt ekki þeim hagfræðingum í hug sem uppgötvuðu þetta lögmál og trúðu á frjálst markaðshagkerfi.  Þeim datt ekki í hug að ófyrirleitnir hagfræðingar myndu sjá sér leik á borði til að afskræma þessa grundvallarkenningu hagfræðinnar.  Á Íslandi er markaðsmisnotkun og markaðsstýring grundvöllur efnahagslífsins.  Stjórnmálamenn bera þar stærsta ábyrgð.  Þegar setulið Bandaríkjahers yfirgaf base kampinn á Miðnesheiði gafst raunverulegt tækifæri til að búa til búsetuúrræði fyrir efnalítið fólk. Þar losnaði á einu bretti nokkur þúsund íbúðir.  Þetta máttu verktakar og braskarar ekki heyra minnst á og beyttu áhrifum sínum á pólitíkusana með þeim afleiðingum að mikill fjöldi þessara íbúða varð fyrir skemmdum en öðrum var ráðstafað til einkavina. Þetta var inngrip á markaði. 

Í kjölfar fasteignabólunnar 2008 var búið að byggja hér nokkur þúsund íbúðir umfram eftirspurn. Pólitíkusar kusu frekar að setja 30 milljarða í að klára Perluna heldur en þessar íbúðir.  Þetta var líka dæmi um inngrip á markaði.

Í kjölfar efnahagskollsteypunnar  þurftu fjármálastofnanir að leysa til sín mikinn fjölda af eignum.  Þessar eignir eru ekki settar í sölu vegna þess að þá myndi fasteignaverð almennt lækka.  þetta er ljótt dæmi um inngrip á markaði.

Núna vill Betri Flokkurinn í Reykjavík byggja íbúðir fyrir efnalitla.  Sjálfstæðismenn sjá því allt til foráttu.  Sjálfstæðismenn hafa lengi gengið erinda verktaka sem vilja stjórna framboði á húsnæði. Það er líka dæmi um inngrip á markaði. 

Hvers vegna erum við með Samkeppniseftirlit sem sektar bara Símann og Bónus en skiptir sér ekkert af því hvernig bankarnir haga sér eða hvernig fasteignaverði hefur verið kerfisbundið haldið uppi í tugi ára? 

Hvers vegna er ekki hægt á skynsamlegan hátt að losa krumlur einkahagsmunanna af tilverugrundvelli alls almennings?  Hvers vegna líða svo margir skort í þessu allsnægtaþjóðfélagi? Hvers vegna að búa til skort þar sem enginn skortur þarf að vera?