Í hópi 300 bestu

Í Háskóla Íslands er einvalalið
árangur vitni því ber um
og þrátt fyrir Hannes og íhalds hyskið
í hóp þeirra bestu við erum

 

Hátíðahöld HÍ ná hámarki á morgun

Steingrímur vill mjólka en ekki moka

Fjármálaráðherra líkir gjarna vinnu sinni við starf fjósamannsins.  Þeir sem þekkja til sveitastarfa vita að fjósamaðurinn er sá sem öllu ræður í fjósinu. Hann ber ábyrgð á að allt sé í röð og reglu, Kýrnar séu bundnar hver á sinn bás og hafi nóg að éta og flórinn sé mokaður reglulega. Undir fjósamanninn heyra líka mjaltir og framkvæmd þeirra.  Ekki er samt endilega ætlast til að fjósamaðurinn sinni þeim.  Þetta er allt gott og blessað. En þarf þetta endilega að vera svona? Þótt fjósamaðurinn hætti að moka þá hætta beljurnar ekki að skíta. Af hverju breytum við ekki kerfinu og gerum starf fjósamannsins óþarft?  Á sama hátt og bóndinn getur breytt fjósinu í lausgöngufjós, þá getur ríkisstjórnin dregið úr miðstýringu og komið þannig í veg fyrir þá spillingu sem skitunni veldur. Steingrímur er hvort sem er löngu hættur að moka og farinn að tutla spenana með helminginn af Vinstri grænum sem upplifa nú bestu tíma í sögu flokksins. Tíma sem þeir eru að tryggja að muni koma aftur í næsta hruni vegna þess að hér hefur ekkert breyzt.  Guð blessi ísland

Stefán Jón Hafstein minnir á sig

Ekkert er stjórnmálamanni hættulegra en falla í gleymskunnar dá. þetta veit Stefán Jón Hafstein og kemur því reglulega heim úr sinni sjálfskipuðu útlegð til að minna fyrrum samherja á að hann fylgist enn með og sé reiðubúinn þegar kallið kemur. Ég held, að ef einhver sé fær um að tjasla upp á ímynd Samfylkingarinnar núna, þá sé það Stefán Jón. Hann er óspjallaður af hruninu og þeirri hægri slagsíðu sem einkennt hefur Samfylkinguna allt frá því að Kvennalistinn tók þar öll völd með Ingibjörgu Sólrúnu í fararbroddi. Stefán Jón er hugsjónamaður og hann hefur sannfæringu. Samfylkinguna skortir hvort tveggja. Losna þarf við hægri kratana út úr þingliði  SF, þá Árna Pál, Magnús Orra og Sigmund Erni og skerpa á hugmyndafræði jafnaðarstefnunnar, sem mörgum þykir sem hafi verið sett til hliðar af núverandi forystu flokksins enda kannski erfitt um vik að fylkja liði verandi með allan herinn ofan í skotgröfunum alla daga. Til þess þarf að rjúfa þing og ganga til kosninga.  Framtíð jafnaðarmanna er nú í höndum Jóhönnu Sigurðardóttur.  Mun hún hafa þann kjark sem þarf eða bíða hennar sömu örlög og strandkafteinsins í "Hart í bak"?

Innlima ber Álftanes

Reykjavík vantar land undir flugvöll og framtíðarbyggð og Álftanes er gjaldþrota. Nú er lag að hefja samningaviðræður við fulltrúa Álftaness um samruna.  Í krafti stærðar Reykjavíkur er hægt að þvinga fram hagstæðan samning , jafnvel má tala um innlimun í þessu sambandi þar sem vandséð er hvaða kröfur Álftnesingar geta gert. Og eftir sameininguna þá munu þeir engin áhrif hafa innan stjórnkerfis borgarinnar. Kostirnir fyrir Álftanes er að þeir losna við skuldir sveitarfélagsins og munu standa betur að vígi efnahagslega. Einnig mun þeim tryggð öll sú þjónusta sem Reykjavíkurborg veitir á sama verði og aðrir borgarbúar njóta. þar er um að ræða rafmagn, hita, vatn, skóla, íþróttaaðstöðu og almannasamgöngur.  Ávinningurinn fyrir Reykjavíkurborg felst fyrst og fremst í því að ná yfirráðum yfir auðlindum Álftaness og sögulegum verðmætum eins og Bessastaða jörðinni með öllum hennar nytjum. Auðlindir Álftaness felast fyrst og fremst í ósnertri náttúru þessa 600 hektara víðernis sem er aðeins að litlu leyti í byggð.  Hentugasta staðsetning flugvallar fyrir innanlandsflug er á Bessastaðanesi og eins er mjög brýnt að Bessastaðir heyri undir Reykjavík alveg eins og Höfði og aðrar söguminjar lýðveldisins. Reykjavík þarf að knýja fram þessa sameiningu og þrýsta á Innanríkisráðuneytið og Samtök Sveitarfélaga áður en Álftnesingar ná að semja um skuldir eða hreina niðurfellingu eins og nú berast fréttir um. Sá milljarður sem ætlunin er að renni til Álftaness úr jöfnunarsjóði sveitarfélaga árlega næstu ár mun að mestu koma úr vösum Reykvíkinga hvort sem er. Ef þetta tækifæri fer forgörðum þá seinkar það sameiningu sveitarfélaga á Suðvesturhorninu um nokkur ár. Og vígi íhaldsins í Garðabæ mun styrkjast að sama skapi.

Ef einhverjir eru enn að lesa, þá skal það upplýst að þessi pistill er að öðrum þræði lýsing á fyrirhugaðri inngöngu Íslands í ESB, þar sem ísland er í hlutverki Álftaness en ESB í hlutverki Reykjavíkur.  þarf frekar vitnanna við um raunverulegan tilgang þessara viðræðna?  Halda menn að ESB sé einhver góðgerðastofnun ? Auðvitað ekki. ESB sér ávinning í aðild Íslands og það stóran.  Jafnframt veit ESB að Ísland hefur ekkert til að semja um.  Kostirnir eru skýrir. ESB tekur yfir skuldir ríkisins og veitir okkur í staðinn styrki og jafnan rétt til náms og vinnu og aðrir þegnar njóta. Utanríkis, varnar, öryggismál og viðskiptamál munu verða framseld til Evrópuþingsins þar sem ísland mun fara með 0.5% atkvæða. Og það er miklu minna hlutfall  atkvæða en Hreyfingin hefur á Alþingi Íslendinga og hver hlustar á þau?  

Álftnesingar vilja hafa eitthvað um framtíð sveitarfélagsins að segja en þeim er stillt upp við vegg af þeim sem eiga skuldirnar þeirra. það er tilfinningamál að sameinast öðru sveitarfélagi og missa sjálfstæðið en það er afleiðing þess að missa fjárhagslegt forræði. ESB stillti íslenskum stjórnvöldum upp við vegg í kjölfar hrunsins og í raun þó nokkru áður.  þess vegna eru svo margir andvígir inngöngu í þetta ríkjabandalag.  Ef íslendingar ákveða að innlimast í ESB þá jafngildir það afsali sjálfstæðis.  Kannski ættu menn að skoða aðildarsamning við ESB með hliðsjón af þessari hliðstæðu við gjaldþroti Álftaness

Að fletja út háhýsi

 „Það er sjónarmið fagfólks að það borgi sig að hafa fjarlægðir innan spítalans sem allra minnstar"

Ég hef verið að bíða eftir þessu sjónarmiði frá starfsmönnunum og nú er það komið.  Ef á að byggja nýjan Landspítala þá átti fyrst að ákveða hvernig bygging hentar best og síðan átti að finna henni hentugustu staðsetningu með tilliti til skipulags og aðgöngu.  En íslenska hefðin er að byrja alltaf á öfugum enda og kallast þessi aðferð afturfótavinnubrögð og er einkenni á framkvæmdum sem pólitíkusar koma að. Enn á ný eiga hrossakaup Framsóknar og Sjálfstæðismanna eftir að kosta almenning tugi milljarða í óþarfan kostnað. Landspítalaklúðrið skrifast fyrst og fremst á þá.  En aðkoma Samfylkingar hefur svo sem ekki bætt þar um, þvert á móti virðast Dagur B og Guðbjatur nú ætla að reka endahnútinn á þetta rugl og hefja framkvæmdir strax næsta vor í trássi við vilja flest allra sem hagsmuna hafa að gæta. Rökin sem Björn Zoega og ráðherrann hafa notað til að styrkja þessa arfavitlausu byggingarframkvæmdir halda ekki vatni, hvorki faglega né röklega.  Byggingarmagnið er alltof mikið á þessum stað og þau áform að fletja byggingarnar út til að þóknast skipulagsreglum koma niður á notagildi spítalans og valda óþarfa álagi á starfsfólk og viðskiptavini spítalans. Og sú ætlun að byggja risastór bílageymsluhús með ærnum kostnaði er ekki forsvaranlegt á þessum stað.

Ég sé hins vegar fyrir mér að flugvöllurinn hverfi úr Vatnsmýrinni á næstu árum og þá á að nota tækifærið og reisa myndarlegt háhýsi undir spítalann á norður-suður flugbrautinni og í framhaldinu gera tengibrú yfir í Bessastaðanes þar sem innanlandsflugið á náttúrulega að vera. 

Of mikið flæmi innan nýs spítala

Harpan var valin fram yfir Háskólann

Haustið 2008 stóð íslenska ríkið frammi fyrir greiðslufalli og þar með gjaldþroti. Samt sem áður tók ungur og óreyndur menntamálaráðherra þá ákvörðun að ríkið myndi ganga í ábyrgð fyrir byggingarkostnaði tónlistarhallarinnar Hörpu ásamt Reykjavíkurborg og tryggja jafnframt rekstur þessarar glæsihallar um ókomna tíð. Fjárskuldbindingu upp á 40 milljarða hið minnsta og sennilega gott betur þegar fjármagnskostnaður er talinn með. Fyrir þessa upphæð hefði mátt komast hjá niðurskurði í skólakerfinu og heilbrygðiskerfinu á þessum árum sem það tekur okkur að krafla okkur í gegnum kreppuna og ná upp hagvexti. Þetta eru sorgleg mistök VG þegar akkúrat engin rök voru fyrir því að ríkið byggði þessa höll á þessum tíma. Sá kostnaður sem þegar hafði fallið til var ríki og borg óviðkomandi enda var þetta einkaframkvæmd félags sem fór bara í þrot og skuldir þess afskrifaðar. Og sú atvinna sem byggingin skapaði skipti ekki sköpum. Stærstur hluti voru erlendir verkamenn og erlendar arkitekta og verkfræðistofur. Þegar þetta er haft í huga er það sorglegra en tárum taki hvernig forgangsröðun þessarar ríkisstjórnar hefur verið og hversu stór hagstjórnarmistökin eru. Menn velta milljarðakostnaði á samfélagið eins og ekkert sé sjálfsagðara og ef icesave hefði verið samþykkt þá væri niðurskurðurinn 50 milljörðum hærri á þessu ári og gott betur á því næsta. Stúdentar ættu kannski að fara að taka þumlana af snjallsímunum og axla ábyrgð og mótmæla. Einhverjar ályktanir skipta stjórnvöld engu máli.  Stjórnvöld skilja bara ofbeldi. það er það sem handhafar valdsins hræðast meir en nokkuð annað.

SHÍ undrast niðurskurð hjá HÍ

Bankasýslan og spillingin

Gleggsti mælikvarði á spillingu í opinberri stjórnsýslu er hvernig háttar með ráðningar í stjórnunar og valdastöður.  Stjórnmálaflokkar eru meðvitaðir um að almenningur fylgist vel með og því gripu þeir til þeirra ráða að búa til fjöldann allan af sjálfstæðum stjórnvaldsstofnunum til að fjarlægja puttaförin af klíkuráðningunum. Ein af þessum stofnunum er Bankasýslan sem mikið hefur verið í sviðsljósinu eins og eðlilegt er. Fyrir það fyrsta þá var til hennar stofnað að ráði hins sænska ráðgjafa, Mats Josefsson sem hingað var fenginn til að hjálpa við endurreisn fjármálakerfisins í kjölfar bankahrunsins.  Að vísu lagði hann til að öll stærstu fyrirtækin sem ríkið og bankarnir tækju yfir rynnu inn í þetta eignaumsýslufélag, en af því varð ekki vegna ágreinings við bankana sem öllu ráða. Í dag fer Bankasýslan að nafninu til með hlut ríkisins í bönkunmum og einnig þá sparisjóði sem ríkið endurreisti.  Að nafninu til, vegna þess að fyrrverandi forstjóri fékk ekki þau gögn frá fjármálaráðherra sem hún þurfti til að sinna starfinu þótt svo væri látið heita að hún hefði hætt vegna ágreinings um fjárframlög til rekstrar. Þegar þetta er haft í huga þá er það greinilegt að Steingrímur J. er með puttann á starfsemi þessarar stofnunar og ræður því sem hann vill ráða. Hvaða baktjaldamakk varð til þess að Páll Magnússon var ráðinn er ekki gott að ráða í. Annað hvort var farið á bak við Steingrím eða að ráðningin er plott til að afla ríkisstjórninni stuðnings Framsóknarflokksins. Hvort ráðningin verði dregin til baka vegna þrýstings frá almenningi eins og gerðist með ráðningu í stól forstjóra ÍBL eða hvort skuldinni verði skellt á stjórn Bankasýslunnar þá hefur fjórflokkurinn enn á ný orðið uppvís að pólitískri spillingu.  Því tengsl stjórnarformannsins við valdaklíku Framsóknar eru alltof greinileg og þessi ráðning hans á fyrrum aðstoðarmanni Valgerðar frá Lómatjörn of augljós.  Krafan er náttúrulega sú að ráðningin verði gerð ógild og stjórn Bankasýslunnar látin taka pokann sinn. Á þessum tímum er ekki hægt að líða svona vinnubrögð. Allra síst þegar vel menntað og hæft fólk er að sækja um starfið í góðri trú og sér síðan að andverðleikarnir eru teknir fram fyrir vegna pólitískra tengsla.  En best af öllu væri náttúrulega að hætta þessum leikaraskap og leggja allar þessar sjálfstæðu stjórnvaldsstofnanir niður sem hér hafa sprottið upp undanfarin ár undir því yfirskyni að verið sé að koma meiri fagmennsku á í stjórnsýslunni.  Fiskistofa, Umhverfisstofnun, Landlæknisembættið, Fjölmiðlastofa og náttúrulega Bankasýslan eru dæmi um stofnanir sem ætti að leggja niður eða sameina ráðuneytunum eða flytja starfsemina aftur heim í héruð (Fiskistofa, umhverfisstofnun og fl.)

Vigdís og anarkisminn

Það er ekki upp á hana Vigdísi Hauksdóttur logið, að í hvert sinn sem hún opnar munninn þá fer hún með fleipur. Í kvöld opinberaðist okkur, sem fylgdumst með útsendingu frá Alþingi, hið fullkomna skilningsleysi Vigdísar á hugmyndafræði anarkismans. Aumingja konan hélt því fram að gerræðisleg vinnubrögð Jóhönnustjórnarinnar væru merki um anarkisma en sér ekki eða skilur ekki, að hér er kerfisbundið verið að innleiða alræðisfyrirkomulag þar sem völd eru tekin af fólkinu og færð í hendur embættismanna og stjórnvalda.  Vigdís ætti að kynna sér betur hugmyndafræði anarkisma því hún virðist haldin þeirri ranghugsun  að einstaklingurinn geti ekki ráðið sér sjálfur og  eða tekið ábyrgð á eigin lífi.  En það er grundvallarútgangspunktur anarkisma. Anarkistar hafna algerlega forsjárhyggju og miðstýringu, hverju nafni sem nefnist. Anarkistar vilja að ákvörðunarvaldið sé hjá þeim sem ákvarðanirnar snerta ekki einhverjum fulltrúum sem taka oftast ákvarðanir sem byggja á allt öðrum forsendum en hagsmunum þeirra sem þær snerta. Núna er að skapast grundvöllur fyrir anarkistahreyfingu á Íslandi. En það þarf að fara fram með skýra valkosti. Það er ekki takmark anarkista að koma á glundroða, upplausn eða stjórnleysi. Takmarkið er að leggja niður kerfi sem þjóna ekki almenningi. Takmarkið er að afnema forréttindi og koma á beinu lýðræði. Hvað svo gerist er að mestu undir almenningi komið. Anarkistar eru ekki valdasjúkir. Hreyfingin til dæmis talar röddu anarkista. Enda yfirlýst markmið þeirra að ná fram breytingum og leggja síðan sjálf sig niður.

Birgitta, Þór og Margrét báru af í kvöld vegna þess að þau töluðu röddu almennings. Þau standa á miðjum vígvelli stjórnmálanna en eru ekki ofan í skotgröfunum með hyskinu.  Fylkjum okkur á bakvið Hreyfinguna og veitum þannig rödd þeirra meira vægi. Þannig næst viðspyrna.  

Að endurskilgreina eignarhaldið

Það er rétt hjá Pétri Blöndal, að það þarf að endurskilgreina eignarhaldið á fiskinum í sjónum og þar með úthlutuðum aflaheimildum. Ég hef lengi barist fyrir afnámi kvótans og fært fyrir því mörg góð og gild rök. Eitt af þeim rökum felast í þeim skilningi að engin þjóð geti slegið eign sinni á villta dýrastofna, hvorki í lofti eða á landi eða í legi.  Þetta er grundvallaratriði sem verður að útkljá. Núverandi útfærsla á kvótakerfinu og þar með hvernig leyft var að eignfæra úthlutaðar aflaheimildir brjóta nefnilega ekki aðeins á mannréttindum og atvinnurétti heldur ekki síður hlýtur útfærslan að stangast á við þjóðarrétt.  Ég held það tíðkist hvergi að þjóðir skilgreini fiskstofna í lögsögu sinni sem eign þeirra útgerða sem nýta þessi hlunnindi. En þetta var leyft á Íslandi og er einn af orsakavöldum bankahrunsins sem ekki hefur verið tekið á, enn þann dag í dag.  Þess vegna er það brýnt að alþingismenn átti sig á að afnám kvótakerfisins snertir ekki bara þær útgerðir sem missa "eignarréttinn"  heldur er afnám kvótakerfisins forsenda þess að hægt sé að endurheimta skuldugar útgerðir úr klóm bankanna sem eru í dag að hirða arðinn af veiðunum sem í raun ætti að renna til þjóðarinnar.  Það er þetta sem málið snýst um, ekki einhverja rentu sem verður tekin af skiptaverði og sem minnkar hagnað sem aftur takmarkar eðlilega endurnýjun skipa og annars búnaðar sem notaður er í sjávarútvegi. Það á ekki að þurfa neina hagfræðinga til að sjá þetta. Það eru bankarnir sem settu þetta þjóðfélag á hliðina með ógætilegu framboði ódýrs lánsfjár og það eru ennþá sömu bankar á nýjum kennitölum sem halda hér þjóðfélaginu í gíslingu með ólöglegri innheimtu lána sem búið er að afskrifa og ekki síður með því að halda atvinnulífinu í gíslingu með ólöglegum veðum sem þeir ætla sér að innheimta hér næstu áratugi. Afnám kvótans er krafa dagsins, Engar viðbætur eða blekkingar um eignarhald þjóðarinnar á fiskiauðlindinni. Frjálsar veiðar með skynsamlegri sóknarstýringu er auðvelt að framfylgja. Aldrei trúa lygum hagsmunaaðila sem hóta því að veiða upp allan fiskinn í sjónum ef veiðar verða gefnar frjálsar,  það er engin hættas á því.  Hins vegar er hætta á að stofnar éti sjálfa sig ef ekki er veitt nóg,  sérstaklega af smáfiski. Hvernig halda menn til dæmis að færi fyrir landbúnaðinum ef aðeins 20% af lömbunum væri slátrað á hverju ári?  Nákvæmlega sama á við um fiskstofnana. Landgrunnið er beitarhagi helstu nytjastofna. Sagan segir að beitarþolið sé bundið því að veidd séu að jafnaði 400-500 þúsund tonn.  Það hefur ekki verið gert vegna kvótakerfisins. Þess vegna erum við að glíma við þetta ójafnvægi í vistkerfinu þar sem heilu tegundum sem eru neðar í fæðukeðjunni en þorskur og ýsa hefur verið útrýmt vegna þess að veiðistofn þorsksins er alltof stór og það ber vott um mikið hugleysi og uppgjöf að fela sig alltaf á bak við ráðleggingar Hafró. Þeir gerðu mistökin, þeir munu aldrei viðurkenna það. Enda hafa engar raunverulegar hafrannsóknir farið fram hér við land. Í 30 ár var stofnunin með útibú á Ísafirði þar sem fylgst var með innfjarðar rækjustofninum í Djúpinu.  Allt var þar í gúddí þangað til eitt haustið að engin rækja fannst. Þá hafði Djúpið fyllst af ungfiski um sumarið, aðallega þorsk og ýsu og afleiðingin var náttúrulega sú að rækjan lenti í kjafti þorsksins en ekki í trolli sjómannannna. Fiskifræðingarnir eru enn að klóra sér í hausnum yfir því hvað gerðist

Pétur semur nýtt kvótafrumvarp

Hægri byltingin

Í anda bernskrar byltingar
beitt er tækni slyngri
því pelsi klæddar kerlingar
klingja sínu glingri