Fjölmiðlahóran hans Björgólfs

Egill Helgason gerir að umtalsefni blogg sem haldið er úti í nafni Björgólfs Thors. það hafa örugglega fleiri en hann velt því fyrir sér hver standi að þeim skrifum sem þar birtast. En Egill er sá fyrsti sem heldur því fram að höfundurinn sé Ragnhildur Sverrisdóttir, launaður talsmaður Björgólfs. Það að Björgólfur telji sig þurfa að hafa opinberan fjölmiðlafulltrúa á ofurlaunum segir allt sem segja þarf. Það má ljúga miklu fyrir minni laun en Ragnhildur þiggur. En þótt skömm Björgólfs sé mikil þá er skömm Jóns Ásgeirs sínu meiri. Honum dugar ekki 1 hóra, hann heldur úti heilu hóruhúsi í nafni 365 miðla og dugar þó ekki til.

Foringjadýrkun Björns Vals

Þótt Björn Valur sé með skemmtilegri þingmönnum þá er einn stór ljóður á ráði hans. Og það er þessi taumlausa foringjadýrkun sem hann er haldinn. Hann minnir um margt á fyrrum þingmannskonur Sjálfstæðisflokksins, þær Ástu Möller og Sigríði Önnu Þórðardóttur.  Þær stöllur stóðu dyggan vörð um Davíð Oddsson og Geir Haarde og voru fljótar til andsvara þegar á þá var hallað orði á þingi svo eftir var tekið. Enda var þeim umbunað samkvæmt því,  ekki af því þeirra mannkostir væru meiri en annarra.

En hvað gengur Birni Val til? Varla gengur hann með ráðherra í maganum og varla trúir hann á bullið í Steingrími í blindni. Er þetta þá bara aumingjagæska hjá honum? Eða stráksskapur?  En stjórnmálamenn sem selt hafa sannfæringu sína fyrir völd geta ekki leyft sér svona stráksskap. Það er ekki málefnalegt að svara alltaf gagnrýni með því að vísa í afglöp Sjálfstæðismanna eins og Steingrímur gerir alltaf. Vandamál dagsins eru að miklu leyti vegna vitlausra ákvarðana núverandi stjórnar sem hafa gert erfiðleika þjóðarinnar margfalt stærri en efni stóðu til. Þá ábyrgð verða Vinstri Grænir að horfast í augu við og svara fyrir gagnvart kjósendum sínum. Þar á meðal mér. Þar dugar ekki að kenna Sjálfstæðisflokknum um, sérstaklega af því aðalsökudólgarnir eru ekki lengur til andsvara.

Yfirboð Hreyfingarinnar

Hvað er að þessum þingmannsliðleskjum að leggja fram frumvarp sem byggir á nákvæmlega sömu forsendum og það frumvarp sem hefur verið við lýði í 20 ár!  Aðal galli kvótakerfisins er brottkastið og svindlið. Sjómenn fullyrða að í dag sé aðeins verðmætasti fiskurinn hirtur. Öllu öðru annað hvort hent í sjóinn aftur eða svindlað framhjá vigt með aðstoð vigtarmanna og fiskmarkaða. Leiðirnar eru fjölmargar. Allt frá því að fiskveiðarnar voru takmarkaðar fyrst á árunum milli 1970-1980 þá hefur brottkast tíðkast. Fyrstu afskipti Hafró fólust í reglum um lágmarkslengd á þorski og ýsu sem mátti koma með að landi. Þetta átti að draga úr sókn í smáfisk. Seinna tóku svo við skyndilokanir sem enn eru í gildi. Ekkert af þessu dregur úr sókn í smáfisk.   Afleiðingarnar eru einfaldlega aukið brottkast.  Ég hef stundað allan hugsanlegan veiðiskap á árabili sem spannaði frá 1965 til 1995. Þannig að ég veit nokkuð vel um hvað ég er að tala. Þegar engar reglur voru í gildi um stærð eða svæði aðrar en landhelgismörkin þá var engu hent  Þá var líka aflinn á Íslandsmiðum milli 400 og 500 þúsund tonn á ári. Það er ekki fyrr en með útfærslu landhelginnar í 200 mílur og brotthvarfs Englendinga og þjóðverja að afli fer að dragast saman. Þá var nefnilega byrjað að friða fisk  Fyrst voru settar reglur um friðun smáfisks og síðan kom aflamarkið illræmda. Afleiðingar þessarar stjórnunar eru nú smátt og smátt að koma upp á yfirborðið. Þögguninni hefur verið aflétt. Í öll þessi ár hefur verið stunduð gegndarlaus rányrkja á fiskstofnum og vegna friðunar hefur ætisskortur orsakað mikil afföll í helstu nytjastofnum.  Veiðar eru eina vitræna leiðin til að halda náttúrulegu jafnvægi i vistkerfi sjávar.  Og þar duga engin aflamörk.

Glæpamenn hafa stjórnað sjávarútvegsráðuneytinu í hartnær 30 ár.  Aumir ráðherrar hafa gengið erinda sérhagsmunaklíkuhóps LÍÚ. Þessir aumingjar hafa skaðað íslenskt þjóðfélag um þúsundir milljarða á þessum tíma vegna afla sem aldrei skilaði sér inn í þjóðartekjurnar.  Og þá er ég ekki að tala um þann skaða sem útgerðarstaðir um allt land urðu fyrir og verður aldrei metinn til fjár. Og enn dirfast þessir glæpamenn að malda í móinn og verja þetta siðlausa sjálftökukerfi sem kvótakerfið er. Kannski vegna þess að menn trúa blint þvælunni í talsmönnum kvótagreifanna en það er engin vörn. Þeirra skylda var að afla fleiri álita og taka tillit til reynslu annarra þjóða sem gekk þvert á vísindi gervivísinda Hafró. Til dæmis reynslan í Barentshafi og í Færeyjum. Ég fullyrði að milljón tonn hafi glatast.  Milljón tonn eru mikill gjaldeyrir. Þingmenn Hreyfingarinnar eiga ekki að stunda yfirboð í tilraun til að laga kerfi sem er ónýtt og ber að leggja af. 

ÞAÐ ER LÍFSSPURSMÁL FYRIR SJÁLFSTÆÐI OKKAR OG ÁFRAMHALDANDI BYGGÐ Í LANDINU AÐ HÉR VERÐI SNÚIÐ VIÐ BLAÐINU OG KVÓTAKERFIÐ LAGT AF.

Engar málamiðlanir eða kjaftæði eins og þetta frumvarp Hreyfingarinnar.

 

Hreyfingin leggur fram frumvarp um fiskveiðistjórnun

Háskólasamfélagið þarf að setja sér siðareglur

Árlega greiða ráðuneytin starfsmönnum háskólanna tugi ef ekki hundruð milljóna í verktakagreiðslur fyrir sérfræðivinnu. Á meðan fræðimenn halda sig við fagleg álit hver á sínu sviði þá er ekkert út á þá að setja. En það versnar í því þegar þessir fræðimenn fara að blanda sér í pólitíska umræðu sem oftar en ekki byggir á allt öðrum forsendum en þeirra sérsvið nær til.  Sérstaklega ógeðfellt er að sjá hvernig  sumir prófessorar við Háskóla Íslands hafa beitt sér í almennri umræðu um mörg heitustu deilumál samtímans. Nægir þar að nefna kvótakerfið illræmda og icesave. Menn eins og Hannes Hólmsteinn Gissurarson, Ragnar Árnason, Helgi Áss Grétarsson, Þórolfur Matthísson og Þorvaldur Gylfason hafa hver um sig beitt sér fyrir ákveðin stjórnmálaöfl eða sérhagsmunasamtök.  Þetta finnst mér rýra virðingu háskólanna. Virðulegir prófessorar eiga ekki að gerast málpípur sérhagsmunahópa eða pólitískra flokka. Sama þótt góð laun séu í boði.

Beint lýðræði vs. Stjórnleysi

Hér á landi ríkir alvarleg stjórnmálakreppa. Traust til stjórnmálamanna, Alþingis og flokkanna er í sögulegu lágmarki og það er ekki einu sinni hægt að samþykkja vantraust á þessa lélegustu stjórn Íslands á lýðveldistímanum, vegna ótta stjórnmálamanna um algert fylgishrun. En þrátt fyrir þennan ótta stjórnmálamanna hefur lítil naflaskoðun farið fram í herbúðum flokkanna. Ástæðan er einfaldlega sú að hugmyndafræði flokkanna hefur verið fórnað á altari sérhagsmuna og það mun taka áratugi að endurvekja þann trúanleika sem rofnaði ef það þá tekst nokkurn tíma.

Styrmir Gunnarsson, sá gamli klækjarefur og riddari spillingarinnar innan Sjálfstæðisflokksins hefur vakið nokkra athygli fyrir tilraunir til að aflúsa Flokkinn. Nýjasta útspil hans er að Sjálfstæðisflokkurinn afneyti sérhagsmunaöflunum sem hafa notað flokkinn í áratugi í pólitísku valdabrölti. Lausnin sem Styrmir bendir á er að við tökum í vaxandi mæli upp beint lýðræði. Orðrétt segir Styrmir svo:

"Endurnýjun flokka og stefnumála þeirra fer ekki fram með breytingum á afstöðu til dægurmála. Hún fer fram með þeim hætti að flokkar skynja þá strauma, sem eru að brjótast um í þjóðardjúpinu. Það er mín sannfæring, að þeir straumar nú séu krafan um beint lýðræði og að sá flokkur eða þeir flokkar, sem verða fyrstir til að gera það grundvallarmál að sínu muni nái trausti fólksins í landinu. Þessi krafa snýst í raun um að færa völdin frá flokkunum til fólksins."

Þetta er sérkennileg röksemdafærsla og gengur ekki upp. Það mun aldrei gerast að fjórflokkurinn hafi um það forgöngu að minnka völd sín og áhrif.  Þvert á móti eru öll teikn uppi um að valdakerfi flokkanna ætli sér að herða tökin enn meir og berja alþýðu þessa lands til hlýðni, ef ekki með hræðsluáróðri þá með hertum lögum og reglum sem skerða enn frekar rétt almennings til að hlutast til um eigin tilveru. Beint lýðræði er ekki í boði og er ekki heldur lausnin. Hið beina lýðræði verður alltaf matreitt ofan í okkur af spunaliðum stjónarsinna hverju sinni. Icesave fór tvisvar í þjóðaratkvæði og ennþá eru sömu stjórnvöld að beita sömu blekkingum og þjóðin hafnaði.

Eina raunhæfa leiðin til að leysa stjórnmálakreppuna er að hér verði stofnaður flokkur vinstri stjórnleysingja sem næði meirihluta á þingi í næstu kosningum. Hlutverk þessa flokks yrði að jafna lýðræðishallann sem hér hefur myndast og laga þjóðfélagið að raunverulegri getu miðað við stærð og efnahagslega burði. Þessi gegndarlausi oflátungsháttur hefur fyrir löngu vaxið okkur yfir höfuð.  Burtu með forréttindastéttina og sjálftökuliðið. Skerum niður í opinberum rekstri. Minnkum yfirbyggingu í opinberri þjónustu og förum að lifa við efni en ekki um efni fram. Segjum skuldasöfnun og sukki stríð á hendur með því að færa völdin til fólksins. Það er hið eina lýðræði sem á að ríkja. Ekkert spillt fulltrúalýðræði. ENDA ER ORÐIÐ ANARKISMI DREGIÐ AF GRÍSKA ORÐINU AN-ARKOS SEM MERKIR "ÁN LEIÐTOGA" 

Vald spillir. Þessir valdasjúku einstaklingar sem hér komust til valda í kjölfar búsáhaldabyltingarinnar eru á góðri leið með að breyta kerfinu í alræði ríkisins. Hér þarf að spyrna fast við fótum áður en kyrkingartak fasistanna leggur hér allt í eyði

 

Alræðisvald ráðherra Sjávarútvegsmála

Til gamans þá greindi ég hið nýja frumvarp Jóns Bjarnasonar með tilliti til hve oft orðið ráðherra kemur fyrir í textanum. Niðurstaðan var sláandi. Í 62 tilvikum veitir þetta frumvarp ráðherra vald til að setja reglugerðir eða beinlínis vald til beinna inngripa að eigin geðþótta.  Svona er nú komið fyrir þessu lága Alþingi í upphafi endurreisnar. Endurreisnar sem átti að verða í kjölfar allsherjarhruns íhaldsáratugarins! Finnst mönnum þetta í lagi? Hvar er kjarkurinn og viljinn til að breyta hér um stefnu? Eigum við að láta þessa fasista kúga okkur endalaust?

Frumvarp til laga um stjórn fiskveiða.

(Lagt fyrir Alþingi á 139. löggjafarþingi 2010–2011.)

1. Sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra fer með forsjá, vörslu og ráðstöfunarrétt auðlindarinnar
2. Ráðherra skal, að fengnum tillögum Hafrannsóknastofnunarinnar, ákveða með reglugerð þann heildarafla sem veiða má á ákveðnu tímabili eða vertíð úr þeim einstökum nytjastofnum við Ísland sem nauðsynlegt er talið að takmarka veiðar á til að tryggja að veiðar fari fram með sjálfbærum og ábyrgum hætti
3. Ráðherra getur gripið til annarra jafngildra ráðstafana til að veiðar séu stundaðar með sjálfbærum og ábyrgum hætti.
4. Ráðherra er heimilt innan fiskveiðiársins að auka eða minnka leyfðan heildarafla einstakra botnfisktegunda.
5. ráðherra heimilt að auka hann eða minnka á meðan vertíð eða veiðitímabil varir
6. ráðherra heimilt að skipta úthlutuðum heildarafla í einstaka flokka og hluta sem hér segir:
       1.      Flokkur 1: Samningar um nýtingarleyfi á aflaheimildum.
       2.      Flokkur 2: Aflamagn sem úthlutað er án nýtingarsamninga sem ráðherra ráðstafar árlega í eftirtalda hluta:
                   a.      Strandveiðihluta, sbr. 10. gr.
                   b.      Byggðahluta, sbr. 14. gr.
                   c.      Leiguhluta, sbr. þessa grein.
                   d.      Línuívilnunarhluta, sbr. 15 gr.
                   e.      Bótahluta, sbr. 14. gr.
7. Ráðherra er heimilt að ákveða skiptingu úthlutaðs afla milli flokka 1 og 2 sem og hluta í flokki 2.
8. Ráðherra ákveður í reglugerð skiptingu magns af hverri fisktegund sem boðið er upp hverju sinni, hámarksmagn sem hver aðili getur boðið í og skiptingu milli tímabila, landsvæða og útgerðarflokka. Tekjur af leiguhluta skulu ráðstafast með sama hætti og tekjur af veiðigjaldi skv. 28. gr.
9. Ráðherra er heimilt að ráðstafa tilteknu magni úr leiguhluta til nýrra nýtingarsamninga, sbr. ákvæði til bráðabirgða VI.  
10. Ráðherra setur nánari reglur um framkvæmd þessarar greinar.
11. Ráðherra er heimilt að setja nánari reglur um skilyrði fyrir gerð þjónustusamninga og reglur er lúta að framkvæmd flutnings aflahlutdeilda og greiðslu gjalds.
12. Ráðherra er heimilt að ákveða að tilteknu magni skv. c-lið í flokki 2, leiguhluta, verði ráðstafað til opinberra stangveiðimóta enda komi leigugjald fyrir er taki mið af meðalleiguverði sl. sex mánuði fyrir viðkomandi tegund.
        
    Ráðherra setur frekari reglur um þessi atriði í reglugerð.
    Ráðherra er heimilt að ákveða að tiltekið magn skv. c-lið í flokki 2, leiguhluta, fari til frístundaveiða samkvæmt þessum tölulið enda komi leigugjald fyrir er taki mið af meðalleiguverði sl. sex mánuði fyrir viðkomandi tegund
13. Ráðherra setur frekari reglur um þessi atriði í reglugerð.
14. Ráðherra setur í reglugerð frekari skilyrði og reglur um frístundaveiðar, þ.m.t. um skil á skýrslum vegna veiða frístundaveiðibáta og á sjóstangaveiðimótum.
     
    Á hverju fiskveiðiári skal ráðherra ráðstafa þeim aflaheimildum sem tiltekið er í 5. mgr. 3. gr., a-lið í flokki 2, strandveiðihluta, til veiða með handfæri á tímabilinu frá 1. maí til 31. ágúst samkvæmt sérstökum leyfum Fiskistofu
15. Ráðherra setur nánari reglur um framkvæmd þessa
16. Ráðherra skal með reglugerð kveða nánar á um skiptingu landsvæða og aflaheimilda á tímabili og landsvæði. Þá skal ráðherra með reglugerð stöðva strandveiðar frá hverju landsvæði þegar sýnt er að leyfilegum heildarafla hvers tímabils verði náð.
17. Ráðherra er heimilt með reglugerð að banna strandveiðar á almennum frídögum.
    Tilkynna skal Fiskistofu um sjósókn fiskiskipsins í samræmi við reglur sem ráðherra setur
18. Ráðherra setur nánari reglur um framkvæmd strandveiða
19. Ráðherra skal þó setja reglur um leyfðan meðafla
    Þó er ráðherra heimilt að veita krókaaflamarksbátum leyfi til að stunda veiðar á botndýrum með þeim veiðarfærum sem til þarf, svo sem plógum og gildrum
20. Ráðherra setur nánari reglur um framkvæmd þessa
21. Ráðherra heimilt að ákveða skiptingu heildaraflaheimilda á milli flokka 1 og 2, sem og hluta í flokki 2. Jafnframt er ráðherra heimilt að úthluta aflahlutdeild á grundvelli aflareynslu síðustu þriggja veiðitímabila. Getur hann einnig við þá ákvörðun m.a. tekið mið af stærð eða gerð skips, veiðiaðferð, búnaði, svæðum, heimahöfn skips og útbreiðslu stofna
22. ráðherra heimilt að ákveða skiptingu heildaraflaheimilda á milli flokka 1 og 2, sem og hluta í flokki 2.
23. Jafnframt er ráðherra heimilt að ákveða aflahlutdeild einstakra skipa. Getur hann við þá ákvörðun m.a. tekið mið af fyrri veiðum, veiðiaðferð, stærð eða gerð skips, svæðum, heimahöfn skips og útbreiðslu stofna. Getur ráðherra bundið úthlutun samkvæmt þessari málsgrein því skilyrði að skip afsali sér heimildum til veiða á öðrum tegundum og að útgerð viðkomandi skips hafi gert samning við stjórnvöld um nýtingarleyfi á aflaheimildum.
24. Ráðherra er einnig heimilt að nota aðrar aðferðir við fiskveiðistjórn tímabundið á tegundum sem ekki eru bundnar ákvæðum um leyfðan heildarafla, enda liggi fyrir ákvörðun um að aflahlutdeildum verði ekki úthlutað.
     
    Á hverju fiskveiðiári skal ráðherra hafa til ráðstöfunar aflaheimildir sem nema allt að 12.000 lestum af óslægðum botnfiski
25. Í reglugerðum sem ráðherra setur skv. 3. og 4. mgr. skal kveðið á um hvaða botnfisktegundir komi til úthlutunar.
26. Ráðherra setur í reglugerð ákvæði um ráðstöfun aflaheimilda skv. 1. tölul. 1. mgr
27. Ráðherra setur í reglugerð almenn skilyrði fyrir úthlutun aflaheimilda skv. 2. tölul. 1. mgr. til fiskiskipa innan einstakra byggðarlaga
28. Einnig er ráðherra heimilt að setja reglur um að ekki sé heimilt að úthluta aflaheimildum til skipa sem fluttar hafa verið meiri aflaheimildir frá en þær heimildir sem fluttar hafa verið til skipanna á tilteknu fiskveiðiári.
29. Fiskiskipum er skylt að landa til vinnslu innan hlutaðeigandi byggðarlaga afla sem nemur í þorskígildum talið tvöföldu magni þeirra aflaheimilda sem þau fá úthlutað skv. 2. tölul. 1. mgr. og skal úthlutun til þeirra ekki fara fram nema að því leyti sem það skilyrði er uppfyllt samkvæmt nánari reglum sem ráðherra setur. Vinnsla telst í þessu tilfelli vera öll sú vinnsla fisks sem er umfram slægingu og ísun.
30. Heimilt er ráðherra að ráðstafa aflaheimildum skv. 2. tölul. 1. mgr. þannig að úthlutun aflaheimilda til byggðarlaga fari fram á sérstök byggðarlagsnúmer sem lúti sérstökum reglum
31.  Ráðherra skal setja reglugerð um framkvæmd þessarar greinar.
32. Ráðherra er heimilt í reglugerð að ákveða að takmörkun á heimild skv. 2. málsl. skuli í ákveðnum fisktegundum miðast við hærra hlutfall en 2% af heildaraflaverðmæti botnfiskaflamarks.
        
    Ráðherra getur að fenginni umsögn Hafrannsóknastofnunarinnar hækkað fyrrgreint hlutfall aflamarks í einstökum tegundum telji hann slíkt stuðla að betri nýtingu tegundarinnar.
33. Ráðherra getur ákveðið með reglugerð að fiskur undir tiltekinni stærð teljist aðeins að hluta með í aflamarki.
        
    Þá getur ráðherra ákveðið að afli á ákveðnum fisktegundum, sem fluttur er óunninn á erlendan markað, skuli reiknaður með álagi þegar metið er hversu miklu af aflamarki skips er náð hverju sinni. Skal álagið vera allt að 20% á þorsk og ýsu en allt að 15% á aðrar tegundir.
        
    Þá getur ráðherra ákveðið hámark á heildarmagn ýsu og steinbíts til línuívilnunar og jafnframt ákveðið að ýsu- og steinbítsafli skuli reiknast að fullu til aflamarks þegar því er náð. Ráðherra setur nánari reglur um framkvæmd þessa ákvæðis.
34. Ráðherra getur ákveðið skiptingu afla samkvæmt þessari heimild á tímabil. Heimild þessi er háð eftirfarandi skilyrðum:
        1.      Að aflanum sé haldið aðskildum frá öðrum afla skipsins og hann veginn sérstaklega og skráður.
        2.      Að aflinn sé seldur á viðurkenndum uppboðsmarkaði fyrir sjávarafurðir og andvirði hans renni til sjóðs, sbr. 3. mgr. 1. gr. laga nr. 37/1992, um sérstakt gjald vegna ólögmæts sjávarafla, með síðari breytingum.
35. Ráðherra getur í reglugerð ákveðið að skylt sé að vinna einstakar tegundir uppsjávarfisks til manneldis
36. Því aflamarki viðkomandi skips, sem eftir stendur þegar heimildir samkvæmt grein þessari og 19. gr. hafa verið nýttar og ekki hefur verið veitt á fiskveiðiárinu, er ráðherra heimilt að ráðstafa í flokk 2, skv. c-lið, leiguhluta, á næsta fiskveiðiári. Þetta skal gert að fenginni umsögn Hafrannsóknastofnunarinnar.
37. Skal ráðherra við upphaf fiskveiðiárs tilgreina í reglugerð þær tegundir sem um er að ræða. Við mat á heildarverðmæti aflamarks skal annars vegar miða við verðmætahlutföll einstakra tegunda á viðkomandi fiskveiðiári eða veiðitímabili, sbr. 23. gr., og hins vegar úthlutað aflamark einstakra tegunda á tímabilinu
38. Ráðherra skal með reglugerð ákveða í hvaða formi tilkynningar til Fiskistofu um flutning aflamarks skuli vera
39. Ráðherra er heimilt að setja nánari reglur um skilyrði fyrir gerð þjónustusamninga og víkja frá ákvæðum 1.–3. mgr. að því leyti sem þau lúta að framkvæmd flutnings aflamarks og greiðslu gjalds vegna hans.
40. Heimilt er Fiskistofu að víkja frá þessari takmörkun á heimild til flutnings á aflamarki vegna varanlegra breytinga á skipakosti útgerða eða þegar skip hverfur úr rekstri um lengri tíma vegna alvarlegra bilana eða sjótjóns, samkvæmt nánari reglum sem ráðherra setur.
41. Ráðherra er heimilt að setja nánari reglur um skilyrði fyrir gerð þjónustusamninga og víkja frá ákvæðum 1.–3. mgr. að því leyti sem þau lúta að framkvæmd flutnings aflamarks og greiðslu gjalds vegna hans.
42. Ráðherra er heimilt að setja reglugerð varðandi framkvæmd þessarar greinar.(19. gr)
43. Ráðherra getur sett nánari reglur varðandi framkvæmd laga þessara.
44. Útgerðarmönnum, skipstjórnarmönnum og kaupendum afla, svo og umboðsmönnum, útflytjendum, flutningsaðilum, bönkum, lánastofnunum og opinberum stofnunum, er skylt að láta ráðuneytinu eða Fiskistofu ókeypis í té og í því formi, sem ráðherra ákveður, allar þær upplýsingar sem unnt er að láta í té og nauðsynlegar eru taldar vegna eftirlits með framkvæmd laga þessara.
45. Ráðherra getur í reglugerð kveðið nánar á um framkvæmd tilkynningarskyldu
46. Ráðherra getur með reglugerð ákveðið að settur skuli, á kostnað útgerða, sjálfvirkur eftirlitsbúnaður til fjareftirlits um borð í fiskiskip.
47. Ráðherra er heimilt að mæla nánar fyrir um útreikning, álagningu og innheimtu veiðigjalds á grundvelli þessa kafla.
48. Ráðherra skal ákvarða veiðigjald komandi fiskveiðiárs samkvæmt þessari grein fyrir 15.
    júlí ár hvert.
49. Ráðherra er heimilt að taka tillit til mismunandi framlegðar útgerðarflokka við ákvörðun
    veiðigjalds, sbr. rekstraryfirlit fiskveiða sem Hagstofa Íslands reiknar og birtir.
                             
50. Á fiskveiðiárunum 2011/2012 til og með 2014/2015 hefur ráðherra til sérstakrar ráðstöfunar aflaheimildir sem nema 500 lestum af óslægðum þorski
51. Ráðherra setur frekari reglur um skilyrði fyrir úthlutun aflaheimilda samkvæmt þessu ákvæði.
     Þrátt fyrir ákvæði 7. gr. er á fiskveiðiárunum 2011/2012 til og með 2026/2027 heimild til framsals aflahlutdeildar háð samþykki ráðherra
52. Ráðherra skal fyrir hönd ríkissjóðs eiga forleigurétt á þeim réttindum sem eru andlag framsals
53. Ákveði ráðherra að nýta forleigurétt skal greiðsla fyrir réttindin miðast við annað tveggja, samningsverð eða viðmiðunarverð, samkvæmt reglugerð sem ráðherra setur í upphafi hvers fiskveiðiárs, hvort sem lægra reynist. Kostnaður ríkisins vegna forleiguréttar skal fjármagnaður af tekjum þess af veiðigjaldi.
54. Falli ráðherra frá forleigurétti skal það sveitarfélag þar sem framseljandi hefur lögheimili eiga forleigurétt á þeim réttindum sem eru andlag framsals. Ákveði sveitarfélag að nýta forleigurétt skal greiðsla fyrir réttindin ákvarðast á sama hátt og kveðið er á um í a-lið þessa ákvæðis.
55. Falli ráðherra, sem og sveitarfélag, frá forleigurétti skulu framseljandi og framsalshafi senda Fiskistofu beiðni um staðfestingu á heimild til framsals réttinda samkvæmt samningi um nýtingarleyfi
    Ráðherra getur ákveðið hvort hann ráðstafi forleigðri aflahlutdeild með nýjum nýtingarsamningi eða ráðstafi aflamarki í leiguhluta skv. 3. gr
56. Ráðherra skal setja á fót óháða nefnd sem úrskurða skal í ágreiningsmálum um verð í viðskiptum með aflaheimildir kjósi ráðherra eða sveitarstjórnir að beita forleigurétti sínum. Ráðherra setur reglugerð um framkvæmd þessa.
57. Ráðherra skal setja á fót óháða nefnd sem úrskurða skal í ágreiningsmálum um verð í viðskiptum með aflaheimildir kjósi ráðherra eða sveitarstjórnir að beita forleigurétti sínum. Ráðherra setur reglugerð um framkvæmd þessa.
58. Ráðherra skal skipa nefnd sem athuga skal mögulegar aðgerðir til að stuðla að frekari fullvinnslu sjávarafla hér á landi. Nefndin skal skila áliti sínu til ráðherra fyrir 1. desember 2011.

 

Eiríkur notar hrukkukrem

Frá Nivea kemur í krukkum
krem til að útrýma hrukkum
svo slétt verði skinn þessa manns
þótt sálin sé vandamál hans

Bæði á bólur og flekki
ber hann og blygðast sín ekki
Ef barnsandlit bara má hafa
brjóstin og allt hitt má lafa

En okkur Eiríki báðum
ætti að skiljast það bráðum
að ímynd hins kvenlega kalls
er klisja sem riðar til falls

En hvað með brottkastið?

Núverandi fyrirkomulag á strandveiðum er algert rugl vegna þess að þær byggja á aflamarkskerfinu.  Þegar menn tala um frjálsar handfæraveiðar þá er ekki átt við svona kerfi sem hvetur til brottkasts. Það hljóta allir að sjá að allir ókostir kvótakerfisins eru enn til staðar í strandveiðikerfinu. Þessu verður að breyta. Dagakerfi hentar svona útgerðarmynstri best.

Strandveiðar komnar á skrið

Fasistastjórnin

Af hverju aðhyllist stjórnin
alræðisstefnu í reynd
þar sem frelsið okkar er fórnin,
í fávísi og skorti á greind

Í krafti hins kynjaða réttar
nú karlhyggju margir þrá
því vændi varð starf þeirrar stéttar
sem stjórnmálum sinna á

Eiríkur og Jakob Bjarnar

Ég get ekki að því gert
það geð mitt gremur
Þótt ei sé það svaravert
sem frá þeim kemur