Afskrift eða gjöf?

Þessi fréttatilkynning varðandi afskriftir á 2600 milljóna láni skúffufyrirtækis Skinneyjar Þinganess lyktar af hálfsannleik. Nú ríður á að blaðamaður með bein í nefinu fylgi málinu eftir.

Hvers vegna þarf að fara nánar ofan í þessa fréttatilkynningu? Jú, málið snýst um einhverja 100% reglu sem er innanhúsákvörðun bankans. En þetta fyrirtæki Nóna fékk lánaða meira en 2600 milljónir hjá Landsbankanum til kaupa á 2 trillum og kvóta. Núna afskrifar bankinn allt sem umfram er 100% eignavirði fyrirtækisins sem er væntanlega annað orð yfir eigið fé fyrirtækisins gegn 10% framlagi frá eigenda. Þetta er þessi regla sem bankinn vísar til sem almennrar og gegnsærrar reglu! En af hverju miðar ekki bankinn við markaðsvirði eignanna. það er kvótans og hraðfiskibátanna og samninganna um byggðakvótann á Djúpavogi? Allt þetta eru þættir í rekstraráætlun útgerðarinnar og öruggt að einhver er tilbúinn að kaupa þetta fyrirtæki Nónu gegn mun lægri afskriftum svo það er ljóst að bankinn er að gefa fé, ekki er um eðlilegar afskriftir að ræða.

Það vantar líka svör við öðrum spurningum um framgöngu bankans. Til dæmis, af hverjum kvótinn var keyptur og það vantar líka svar við hvers virði 2 trillur og 1000 tonna kvóti er.  Ef Skinney Þinganes var seljandi kvótans til Nónu þá er um klárt svikamál að ræða og þá ber að rifta þessum gerningi. Eins þarf Landsbankinn að svara af hverju trillurnar og kvótinn var ekki einfaldlega tekinn og boðinn hæstbjóðanda til kaups eins og gert var þegar trilluútgerðin í Hafnarfirði var seld vestur í Bolungarvík síðasta vetur. Þá var kílóverðið á kvótanum selt á 1700 krónur. Ef Nóna á 1000 tonn þá gerir það 1700 milljónir og því einsýnt að afskriftirnar voru gjöf.

Hafi Skinney Þinganes selt þennan kvóta til Nónu og fengið frá bankanum nokkra milljarða þá þarf að rannsaka þessar afskriftir sem sakamál eða í besta falli ólöglegan gjafagerning.

Telja bankann hafa farið að reglum

Hafrannsóknarháskóli á Akureyri

Ég hef lengi verið áhugamaður um að hér á Íslandi verði stofnaður hafrannsóknar-háskóli, sem sérhæfði sig í alvöru fiskirannsóknum með neðansjávarmyndavélum og dvergkafbátum. Og
rannsakaði líka áhrif veiðarfæra á vistkerfið og göngur fiska, hrygningu og allt sem við annars vildum vita en fengum aldrei að spyrja Hafró!

Í þeirri umræðu sem nú fer fram um hagræðingu á meðal Háskólanna liggur tækifæri til að hrinda þessum hugmyndum í verk. Tilvalið er að breyta Háskólanum á Akureyri í svona fræðasetur. Þar er þegar deild í sjávarútvegsfræðum sem kjörið er að byggja ofan á. Aðstaða í Eyjafirði til rannsókna er líka góð.

Svona stofnun þarf mikið fé og því þarf að leita samstarfs við helstu fiskveiðiþjóðir um þetta verkefni. Og tryggja þarf stofnuninni færustu sérfræðinga til fyrirlestrarhalds. Forsenda fræðimennsku er að mismunandi kenningar vegist á.

Hér á íslandi er það bannorð. Hér eru til 2 kenningar eða stefnur um uppbyggingu veiðistofna, önnur gengur út á friðun hin út á hæfilega grisjun. Á Íslandi, hinna spilltu sérhagsmuna er bara til ein opinber kenning og það er gereyðingarstefna Hafró. Á hina má enginn hlusta og hún er ekki leyfð í sovétinu litla hrunda íslandi. Við höfum ekki efni á svona hugsun lengur. Okkar stóriðja liggur í náttúrunni og auðlindunum. Fiskinum og fossunum.

Til þess að gera sem mest úr þessum auðlindum þurfum við að efla vísindalega þekkingu og nýta hana í úrvinnslu og fullvinnslu. Til þess þarf öfluga Háskóla. Við viljum ekki vera álbræðsluþjóð. Við eigum að stunda hátækniiðnað í hverunum ekki virkja þá að 20% til raforkuvinnslu fyrir álver eins og skammsýnar kröfur æpa á.

Óhjákvæmilegt að sameina háskóla

Hafró tekur upp ný vinnubrögð

Tveir leiðangrar keyrðir saman er fyrirsögn á látlausri frétt á Vísi.is.

Hafrannsóknaskipin Árni Friðriksson og Bjarni Sæmundsson eru nú í umfangsmiklum rannsóknaleiðangri umhverfis landið og í grænlenskri lögsögu. Þrjú rannsóknaverkefni eru sameinuð: stofnmæling botnfiska að haustlagi (haustrall), loðnumæling og mælingar á ástandi sjávar.

Markmiðið er að ná fram meiri tengingu milli hefðbundinnar stofnmælingar með botnvörpu, bergmálsmælinga og sjórannsókna. Vonast er til að með því náist fram heildstæðari mynd af vistkerfi Íslandsmiða, auk þess sem betri nýting fæst á úthaldi skipanna

 Það sem vekur helst athygli mína er setningin "Vonast er til að með því náist fram heildstæðari mynd af vistkerfi Íslandsmiða"  Þarna er berum orðum viðurkennt að gagnrýni okkar sem ekki kvittum uppá vinnubrögð fiskitalningarmannanna á Hafró á við rök að styðjast. Hafró hefur ekki sinnt því undirstöðuverkefni að rannsaka vistkerfi sjávar og skilja samspil vistþátta á vöxt og viðgang fiskstofna. Þeir hafa alltaf gengið út frá kenningunni um ofveiði sem einu skýringunni á minnkandi afla á áttunda áratug síðustu aldar. Og  þeir hafa þótzt getað reiknað alla fiska á íslandsmiðum í bráðum 35 ár! Þetta skil ég ekki og var þó á sjó í jafn langan tíma. Og ef það er hægt að byggja upp fiskstofna með aðferðum Hafró, af hverju er þá ekki til eldri fiskur en 7-8 ára? Gæti ástæðan verið sóknarmynstrið? það er skipin og veiðarfærin, svæðin og brottkastið. Öðru nafni fiskveiðistjórnunin og kvótakerfið?  Ég tel að núverandi kerfi hafi brugðist í öllum meginatriðum. Og því beri að afnema það og taka upp aðrar stjórnunaraðferðir. Aðferðir sem hægt er að leggja mat á með rannsóknum og samanburði. Sem, vel að merkja á að vera verkefni Hafró. Að rannsaka og og reyna að skilja hvað gerist undir yfirborðinu. Vísindamaður fylgist bara með. Hann grípur ekki inní eins og fiskifræðingarnir á Hafró. Ef fiskifræðingunum á Hafró er annt um starfsheiðurinn þá legg ég til að þeir hætti veiðiráðgjöfinni sem þeir voru plataðir til að taka að sér.

Huglausir stjórnmálamenn fengu þá góðu hugmynd að klæða glæpakerfi í búning vísinda með því að fá fiskifræðinga til þátttöku. Þetta virkaði þá en 35 árum seinna, þegar allir ættu að sjá að kerfið og kenningarnar hafa aldrei skilað neinu nema tapi, þá eiga fiskifræðingarnir að viðurkenna mistökin og hætta þessari vitlausu.

Mitt persónulega stríð gegn okri á hárklippistofum

Ég hef ekki farið í klippingu í yfir tíu ár. Ég keypti mér Remington hárklippur og sé um minn hárskurð sjálfur og spara tugi þúsunda á ári. Ástæðan er þetta okur sem mér finnst klipparar ástunda og þetta samráð sem á sér stað hjá stofunum. (verðugt verkefni fyrir bóndasoninn frá Höllustöðum)  Síðast þegar ég notfærði mér þessa þjónustu var þegar ég bjó í Vestmannaeyjum í lok tíunda áratugar síðustu aldar. Þá notfærði ég mér þjónustu stofu á Heiðarveginum.  Stúlkurnar þar kunnu sko að klippa og þær snyrtu líka nasahár og eyrnabrúska án þess að sérstaklega væri um beðið. Hér í Reykjavík heyrir slíkt undir sérþjónustu og kostar extra eins og hárþvottur og blástur sem enginn þarf en þurfa samt að borga fyrir. Nú í kreppunni þegar það fyrsta sem menn skera niður er einmitt heimsóknir til klippara, þá beini ég þeim tilmælum til þeirra að taka upp sanngjarna verðskrá. Þá mun samdrátturinn ekki verða jafn mikill. 1000 krónur fyrir herraklippingu er sanngjarnt. 2.500 krónur er okur.

Niðurgreiðsla húsaleigu - Húsaleigubætur

Þegar byrjað var að greiða niður húsaleigu til fátæklinga þá rann sú fjárhæð óskipt til leigusalanna því húsaleigan hækkaði almennt sem lágmarks húsaleigubótum nam. Því er það rangt sem haft er eftir Aldísi Hafsteinsdóttur bæjarstjóra í hveragerði, í umfjöllun Fréttablaðsins í dag, en þar fullyrðir hún að kerfið sé vel heppnað. Þetta er skrítin fullyrðing þar sem illa stæð sveitarfélög hafa ekki séð sér fært að greiða húsaleigur til móts við ríkið. þetta eitt og sér hefur valdið búseturöskun. Annað slæmt sem af þessu kerfi hefur leitt er húsaleiguokur opinberra aðila eins og Félagsbústaða og leiguíbúða á vegum háskólanna. Til dæmis var leiguverð sem stúdentar á Akureyri voru látnir borga í lok árs í fyrra mun hærra en almennt leiguverð. Þetta fékkst ekki leiðrétt fyrr en þó nokkur fjöldi stúdenta hafði sagt upp okurleigunni og leigt sér ódýrara húsnæði á almenna markaðinum. Hér á Reykjavíkursvæðinu eru leiguíbúðir að nokkru leyti í almennri útleigu af því stúdentar búa frekar a Hótel Mömmu en að punga út þessari okurleigu. 2 ástæður skýra okurleigumarkaðinn. Húsaleigubæturnar og fífldirfskuleg fjármögnun félagslega húsaleigukerfisins með myntkörfulánum. Fáist leiðrétting á myntkörfulánunum og ef húsaleigubæturnar verða afnumdar þá skapast hér eðlilegur leigumarkaður.

Húsaleigubótakerfið er í uppnámi. samningur ríkis og sveitarfélaga rann út í vor. Steingrímur áformar 20% flata niðurfærsla á framlagi ríkisins. Þetta verður að leiðrétta. Fyrst verður að koma á virkum leigumarkaði með því að stórauka framboð leiguíbúða, til dæmis allra þeirra íbúða sem íbúðalánasjóður og bankar eiga. Þá fyrst er hægt að afnema húsaleigubótakerfið og taka upp tekjutengdar endurgreiðslur í gegnum skattakerfið. Í dag er húsaleiga ekki frádráttarbær frá skatti en húsaleigubætur eru skattskyldar. Sem er fáránleg tilfærsla fjár hjá ríkinu

Aðskilnaður við Ríkiskirkjuna

Óþarfi er að bíða eftir að 62.grein stjórnarskrárinnar verði felld úr gildi. Ég styð hugmyndir meirihluta mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar að leyfa ekki trúaráróður inní leikskólum borgarinnar. Ég tel að trúaruppfræðsla eigi alfarið að vera á ábyrgð foreldra. Ef foreldrar eru kristnir þá geta þau sótt sunnudagafræðslu kirkjunnar með börnunum sínum og þá sinna þeir uppeldisskyldum sínum en varpa þeim ekki yfir á starfsmenn skólanna. Næsta skref sem við getum vel tekið er að hætta þessum fárálega fermingarundirbúningi sem núna tekur allan veturinn hjá krökkunum í 9. bekk. Í fyrsta lagi eru börn á þessum aldri ekki tilbúin að ákveða hvort eða í hvaða söfnuði þau vilja vera og í öðru lagi felst í þessu mismunun gagnvart börnum sem þegar tilheyra öðrum söfnuðum. Þarna er verið að stofna til ónauðsynlegra árekstra milli foreldra og skóla og foreldra og barna. Tími til að stemma stigu við yfirvöðslu Ríkiskirkjunnar. Þessi skilnaður getur vel orðið friðsamur. það er undir Ríkisbiskupi og starfsmönnum hans komið

Tillögur valda óánægju

Frelsum Strætó!

Það skiptir engu máli í hve margar PR herferðir Strætó fer, ef leiðakerfið þjónar ekki notendunum.
Hér áður fyrr var leiðakerfið óbreytt í áratugi, þá gat maður treyst á strætó. Vissi hvaðan hann kom og hvert hann var að fara. Svo kom Reykjavíkurlistinn og eyðilagði í einu vetfangi traust almennings til strætó. þetta gerðist þegar ráðnir voru danskir ráðgjafar til að hanna hér nýtt leiðakerfi og ekki var leitað ráða hjá þeim sem notuðu þjónustuna, hvorki hjá bílstjórunum né farþegunum. Í dag fer strætó víða en maður veit ekkert hvert hann er að fara lengur. Ef maður tekur Grandavagninn á Fríkirkjuvegi getur maður alveg eins lent upp á Hlemmi og ef maður tekur leið 11 þá þarf maður að þvælast í klukkutíma áður en hann skilar sér uppí Mjódd. Og ef maður er staddur uppí Skeifu og þarf að komast niður í bæ þá getur maður lent í að bíða meir en hálftíma eftir vagni en þá koma líka 5-6 vagnar í röð! Og þetta á að heita stofnbraut og strætóinn er merktur hraðleið. Á þessu geta menn séð í hvert óefni er komið síðan virðulegar húsfrúr tóku að sér að stjórna Strætó. Miðaldra kellingar sem aldrei nota strætó og halda bara að hann sé fyrir skólafólk, útlendinga og ellilífeyrisþega sem hafi nógan tíma til ferðalaga.  Ég lýsi eftir raunhæfum breytingum í leiðakerfinu en frábið mér svona átaksverkefni fyrir einkafyrirtæki. Vís og önnur tryggingafyrirtæki eiga sjálf að sjá um forvarnir og fræðslu til að draga úr slysum. Ekki fyrirtæki í almannaeigu eða nefnd á vegum ríkisins eins og Umferðastofa sem ég mæli með að sé lögð niður hið fyrsta. Og umfram allt FRELSUM STRÆTÓ

Strætó til fyrirmyndar

Það verður að stofna Sannleiks og sáttanefnd

Afgreiðslur Alþingis á ákæruliðum Atlanefndarinnar sýna svo ekki verður um það deilt, að Alþingi og stjórnmálamenn eru ekki fær um að skapa sátt hjá þjóðinni. En sáttin er grundvöllur þess að menn séu tilbúnir að horfa til framtíðar.

Hlutverk Sannleiks og sáttanefndarinnar yrði að rannsaka hverjir bera höfuðábyrgð á því allsherjar hruni sem íslenskt samfélag varð fyrir í kjölfar efnahagshrunsins. Nefndinni verði falið að fara nákvæmlega ofan í þá pólitísku spillingu sem setti hér allt þjóðfélagskerfið í hættu.Sérstaklega verði farið í þátt Davíðs Oddssonar og Halldórs Ásgrímssonar í þeim ákvörðunum sem ollu mestum straumhvörfum.  En þetta á ekki bara að snúast um Davíð og Halldór, heldur þarf þjóðin að gera upp við alla þá stjórnmálamenn sem annaðhvort tóku þátt eða leyfðu málum að þróast á ákveðinn veg aðgerðarlaust. Gleymum ekki að á þessu tímabili fóru fram þrennar kosningar til alþingis.

Þessa Sannleiks og sáttanefnd verður að skipa strax  en samt ekki af þessu fólki sem nú situr á þingi.  Þingið nýtur einskis trausts lengur og þarf að víkja. Helst strax í gær. Þessi ríkisstjórn er vanhæf og óhæf vegna þess að í henni sitja leifarnar af hrunstjórnarfólkinu og  í stjórnarandstöðu er enn fullt af sama fólkinu og hefur setið á þingi síðan 2003 og þar áður kom að sveitarstjórnarmálum eða innra strafi flokkanna. Allt þetta fólk er rúið trausti.  Nýjar kosningar eru forgangsmál.  Nýs þings og nýrrar ríkisstjórnar bíða bráð úrlausnarverkefni. En engu skiptir hvað ríkisstjórnir gera eða gera ekki ef áfram kraumar þessi reiði, tortryggni og vantraust hjá þjóðinni.

Sannleiks og sáttanefnd getur lægt reiðina og skapað traust. Ef ekki þá verður hér alvöru upplausn þegar menn skapa sér sitt eigið réttlæti. Því ég túlka niðurstöður Capacent á gildum þjóðarinnar, þegar hún skipar ábyrgð og ábyrgðarkennd mun neðar en áður sem vantraust á gildi réttlætis og minnkandi löghlýðni.

Kverúlantaumræða

Alveg er með ólíkindum þessi kverúlantaumræða á blogginu. Hvernig væri að við lyftum umræðunni á hærra plan eins og Nóbelsskáldið bað um? Hér varð allsherjarhrun og þjóðin er reið. Það er eðlilegt. En við færum ekki tímann úr stað.

Margt fróðlegt kom í ljós í Rannsóknarskýrslunni um brotalamirnar í stjórnsýslunni og hvernig stjórnvöld og pólitíkusar brugðust eftirlitsskyldum sínum. Ekki tala margir í dag um hverju þarf að breyta. Kannski hafa menn ekki skoðun á því eða menn bíða eftir að stjórnmálamennirnir lagi til í stjórnsýslunni. Ég hef enga trú á að stjórnmálastéttin sé hæf til að vinna þá úttekt sem þarf eða koma með tillögur til úrbóta.Tillögur verða að koma frá almenningi.

Ekki er hægt að stóla á fjölmiðlana. Fjölmiðlarnir flytja fréttir gærdagsins. það sem vantar eru fréttir morgundagsins. Öðru vísi getum við ekki haft áhrif á hvað alþingismenn, embættismenn og stjórnvöld eru að bauka sítt í hvoru horni eða saman. Við eigum að gera kröfu um opna nefndarfundi Alþingis, opna stjórnsýslu og að upplýsingalögin séu virt þannig að brot á þeim varði refsingum.

Nokkur málefni sem varða almenning í landinu miklu en hann fær engu um ráðið eru:

i.   Ríkisútvarpið
ii.  Þjóðleikhúsið
iii. Sinfónían
iv. Styrkir til menningar og lista
v.  Málefni þjóðgarðsins á Þingvöllum

Allt eru þetta gæluverkefni stjórnmálastéttarinnar sem kosta okkur almenning milljarða af okkar skattfé á hverju ári. Eigum við ekkert að hafa um það að segja hvernig menn ráðskast með okkur?
Vita menn almennt að þjóðgarðurinn á Þingvöllum er í reynd í eigu Alþingis en ekki þjóðarinnar?  Nei ég hélt ekki. Það er því löngu tímabært að kverúlantarnir þagni og við taki umræða á vitrænum nótum um framtíð Íslands og þjóðarinnar.

 

 

Ólína, hvernig væri að umorða spurninguna?

Ólína spyr á bloggi sínu í morgun; "Hvað er að vera landsbyggðarkona?"

Ég leyfi mér að umorða spurninguna og svara henni svona

Hvað er að starfa sem stjórnmálakona
styðja ekki þá sem í einfeldni vona
að réttlæti eigum við öllum til handa
en ekki eingöngu Samherja og Granda

Aðstoða engan á erfiðum stundum
aðeins með lýðskrum á mótmælafundum
útdeila dúsu upp í "erfiða" munna
alþingismennirnir einir það kunna

Aðeins um eiginn hag fyrst og fremst hugsa
fresta öllum málum og tefja og slugsa
þekkja hvern samherja í þinginu og svona
- það er að vera stjórnmálakona

Hvað er að vera landsbyggðarkona?
Ólína Þorvarðardóttir // 15.10 2010 | 11:05 | 18 ummæli

Niðurskurðurinn í heilbrigðiskerfinu hefur kallað fram enn eina umræðuna um stöðu

landsbyggðarinnar gagnvart höfuðborginni. Sú umræða getur tekið á sig ýmsar myndir, m.a. þá

sem Mörður Árnason samflokksmaður minn dró upp í bloggfærslu í fyrradag. Vart þarf að taka

fram að við Mörður lítum málið ólíkum augum – en þessi pistill hans varð þó til þess að ég

fór að hugleiða hvað það væri að vera landsbyggðarkona. Við þær hugleiðingar losnaði um

ljóðateppuna sem ég hef haft síðan ég byrjaði í pólitíkinni (því ég hef nánast ekkert getað

ort í þessu argaþrasi). Útkoman varð þessi:

Hvað er að lifa sem landsbyggðarkona?
Líða og njóta, dreyma og vona.
Óttast um sína ástvini á sjónum.
Ýmislegt starfa og hafa á prjónum.

Aðstoða nágranna á erfiðum stundum,
ala upp börnin, mæta á fundum.
Fjörðinn sinn þekkja, fjallinu unna,
finnast þú átthagasöguna kunna.

Vera til staðar að gleðjast og gráta
með glöðum og hryggum. Vináttu láta.
Þekkja hvert mannsbarn í þorpinu og svona
- það er að vera landsbyggðarkona.

    *

        Jóhannes Laxdal // 15.10 2010 kl. 14:47

      Hvað er að starfa sem stjórnmálakona
      styðja ekki þá sem í einfeldni vona
      að réttlæti eigum við öllum til handa
      en ekki eingöngu Samherja og Granda

      Aðstoða engan á erfiðum stundum
      aðeins með lýðskrum á mótmælafundum
      útdeila dúsu upp í „erfiða“ munna
      alþingismennirnir einir það kunna

      Aðeins um eiginn hag fyrst og fremst hugsa
      fresta öllum málum og tefja og slugsa
      þekkja hvern samherja í þinginu og svona
      - það er að vera stjórnmálakona
    *

        Ólína Þorvarðardóttir // 15.10 2010 kl. 15:06

      Vel ort Jóhannes, en boðskapurinn bæði ómaklegur og illa inrættur – því miður.

Óskandi væri að þú gætir notað skáldgáfu þína betur og til uppbyggilegri hluta.
    *

        Jóhannes Laxdal // 15.10 2010 kl. 15:28

      Þetta var nú ekkert sérstaklega meint til þín Ólína. Það eru fleiri konur á þingi sem

ættu frekar að taka þetta til sín þó ég nefni engin nöfn. En þú kveiktir innblásturinn með

þínum kveðskap….takk fyrir það :)
    *

        Ólína Þorvarðardóttir // 15.10 2010 kl. 15:30

      Áfram þá með innblásturinn:

      Hvað er að lifa sem lýðskrumari?
      Láta helst aldrei standa á svari
      en hirða þó ekki um sannleikann sjálfan
      segja hann aldrei meiri en hálfan.

      Vega að mönnum með ómerkum orðum,
      ala á fordómum rétt eins og forðum,
      þegja um dyggðir þótt leynt ei fari,
      - það er að vera lýðskrumari.

    *

        Jóhannes Laxdal // 15.10 2010 kl. 15:47

      Á vef Árnastofnunar má lesa þessa útlistun á orðinu lýðskrumari:
      „Orðið lýðskrumari er til í málinu að minnsta kosti frá því snemma á 20. öld. Það er

oft notað um stjórnmálamann sem tekur afstöðu til mála eftir því úr hvaða átt vindurinn

blæs meðal almennings eða aflar sér fylgis með því að beina kröftum sínum að lægstu hvötum

kjósenda.“
      Höldum því til haga!

      Fyndist mér þú froðusnakkur
      frekjuskass og lýðskrumari
      umræðunni enginn akkur
      yrði ger með mínu svari
      :)
    *

        Trausti Þórðarson // 15.10 2010 kl. 16:05

      Hvað með að kveða þann kvótadraug niður?
      kannski þá yrði í landinu friður
      og þeir sem að sviku í sáttanefndinni
      sakbitnir tækju við réttlátri hefndinni.
    *

        Jóhannes Laxdal // 15.10 2010 kl. 16:35

      Stundir þú klæki sem kennt er við refinn
      kvenleika glatar sem konu er gefinn
      til dyggða þú vísar sem enginn hér veit um
      - með verðleikafólki við Íslandi breytum

    *

        Ólína Þorvarðardóttir // 15.10 2010 kl. 17:53

      Og smá viðbót til Jóhannesar:

      Víst er að þörf er á velferðar gjörðum,
      velvild og réttsýni mjög þurfum við.
      Ranglæti, lýðskrum og rógburð nú jörðum,
      ég rétti þér höndina – semjum nú frið.

    *

        Jóhannes Laxdal // 15.10 2010 kl. 18:35

      Áhyggjurnar eru að dvína
      oki þungu af mér létti
      og hugann hressti hún Ólína
      er hendi sína að mér rétti

---------------------------------------------------------------------------------------
Eða landsbyggðarmaður? Rímuð ritdeila
15.10 2010 | 17:59 | 19 ummæli

Upp er risin rímuð ritdeila hér á blogginu mínu í framhaldi af  fyrri færslu dagsins þar

sem ég velti því fyrir mér hvað það væri að vera landsbyggðarkona. Ekki vil ég gera

kynjamun, og hér kemur eitt sýnidæmi af því sem ég sé fyrir mér þegar ég hugsa um karla á

landsbyggðinni. Kannski svolítið rómantísk sýn, en ég þekki allmarga sem þessi lýsing á við

um, svo hún er ekki fjarri lagi:

Hvað er að lifa sem landsbyggðarmaður?
Landstímið taka sáttur og glaður,
aflanum landa uppi við bryggju,
athuga netin af fyrirhyggju.

Eiga með konunni unað í næði,
umfaðma börnin, sýna þeim gæði.
Yngsta syninum hampa svo hreykinn
og horfa með stráknum á fótboltaleikinn.

Á höfninni kaffið með körlunum súpa,
karpið og þrefið í glettnina hjúpa.
Nýta sitt þrek til þreyjunnar glaður
- það er að vera landsbyggðarmaður.

    *

        Elís Rúnarsson // 15.10 2010 kl. 18:43

      Já ljúfast er lífið á landsbyggðinni,
      ljómandi arðbært í sveitinni minni.
      Byggðastefnan sem nú er að brenna,
      skatt-tekjum reykvískra karla og kvenna
    *

        Jóhannes Laxdal // 15.10 2010 kl. 19:23

      Erfitt er sumum að elska og njóta
      einkum ef eiga ekki bát eða kvóta
      En berja í borðið og þola ekki þvaður
      - það er að vera landsbyggðarmaður.
    *

        Ólína Þorvarðardóttir // 15.10 2010 kl. 19:43

      Um þetta getum við verið sammála Jóhannes :-)
    *

        Jóhannes Laxdal // 15.10 2010 kl. 19:45

      Yrki ljóð á lyklaborði
      latur rúinn öllum krafti
      rímsins vegna raða orði
      réttast væri að halda kjafti
    *

        Ólína Þorvarðardóttir // 15.10 2010 kl. 20:01

      Elís, nokkur orð til þín.

      Hvar myndast verðmætin? Gáðu að því góði.
      Gætu þau komið úr Reykvískum sjóði,
      eða frá grundvallar atvinnuvegum
      úti á landi – giftusamlegum?

      Fiskveiðar, búrækt og ferðamennska
      færa okkur útflutningstekjur og fleirra.
      Því er nú miður að það er lenska
      að þakka þeim síst sem afla þeirra.
    *

        ABC // 15.10 2010 kl. 20:19

      Að berja ekki í borð og þola þvaður
      Borgarbúum er tamara maður
      Landsbyggðinn nýtur náinna tengsla
      nefni þar helst þingmannavensla
    *

        Kristín Sævarsd // 15.10 2010 kl. 20:48

      Ég er jákvæð Evrópukona
      á jöfnuð ég trúi og vona.
      Okkar framtíð er fín
      ef, Ólína mín
      við hættum að kíta og svona.

      Þetta er soddan smákóngaþjóð
      sem situr hér hnýpin og góð
      Að sínu otar
      og kjördæmispotar
      í andskotans djöfulmóð.

      …að lokum legg ég til að landið verði gert að einu kjördæmi!
    *

        Elís // 15.10 2010 kl. 21:14

      Leitumst nú landsmenn til sjós og til lands,
      að losna úr skotgröfum andskotans.
      Í koti eða höll,
      nú lofum við öll.
      Að líta til langtíma Evrópu sambands.

    *

        Jóhannes Laxdal // 15.10 2010 kl. 22:32

      Ein limra að lokum

      Ólína á Alþingi situr
      ekki mörg frumvörp hún flytur
      Á blogginu óð
      yrkir hún ljóð
      ekki er að sjá hún sé bitur
    *

        Ólína Þorvarðardóttir // 15.10 2010 kl. 22:40

      Ekki eru frumvörpin alltof mörg
      þótt ákaft sé hugarflæði,
      hvorki í muna er þó meinill né örg
      því magn er annað en gæði
    *

        Kristín Sævarsd // 15.10 2010 kl. 22:41

      Þessi er góð, Ólína. Laxmaðurinn var kveðinn í kútinn.
    *

        Anna María Sverrisdóttir // 15.10 2010 kl. 23:04

      Rýr og lítill reykvíkingur ungur
      rótum unnir sinna æskuslóða (einsog aðrir)
      treginn leitar á er sumar tungur
      tala um hann sem algeran amlóða.

    *

        Jóhannes Laxdal // 16.10 2010 kl. 01:05

      Krístín Sævars kvað upp dóm
      í kútinn vær´ég kveðinn
      Undir tæki einum róm
      ef ég væri beðinn