Einelti í Brussel

 Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins stefnir að því að tillaga um aðgerðir gegn Íslandi vegna makrílveiða Íslendinga verði samþykkt fyrir jól. Tillagan sem nú er rædd felur í sér bann við innflutningi á tilteknum fiskafurðum frá Íslandi.

Þarna birtist svart á hvítu hvernig meirihlutinn valtar yfir minnihlutann í ESB. Útlenskur flökkustofn herjar á okkar hafsvæði og étur allt æti frá sjófuglum og nytjastofnum en ESB ætlar að beita aflsmunum til að koma í veg fyrir að við lágmörkum skaðann af þessari innrás í okkar efnahagslögsögu. Því burt séð frá þeim ávinningi sem felst í að veiða þennan makríl og verka til manneldis þá felst ekki síður fjárhagslegur ávinningur í að koma í veg fyrir að makríllinn sé hér á beit án leyfis og án þess að nokkur þóknun komi fyrir og snúi síðan til veturstöðvanna og hrygningarstöðvanna suður og vestur af landinu, feitur og vel haldinn úr íslenska sumarhaganum þar sem floti ESB og Norðmanna bíður eftir að slátra honum!. Þetta atriði þarf að koma skýrt fram hjá samninganefndinni, að innrás makrílsins er ekki síður skaðleg en veiðar ESB ríkjanna innan 200 mílna lögsögunnar á árum áður. Þegar við veiðum makrílinn erum við að tryggja viðkomu okkar nytjastofna og þess vegna eiga viðræðurnar að taka mið af því og við eigum að fara fram á mun stærri kvóta en áður ellegar hreinar skaðabætur úr sjóðum Evrópusambandsins. Ágangi og yfirgangi verður að mæta af fullum þunga og hvika ekki frekar nú en við hvikuðum í landhelgisdeilunum 1958-1975.  En í þeim deilum vannst fullnaðarsigur þrátt fyrir úrtöluraddir uppgjafarsinna

Hóta aðgerðum vegna makríldeilunnar

Búrkuklæddar konur villa á sér heimildir

Hvernig var það með bannið við að hylja andlit á almannafæri? Eru það bara Arabalönd eins og Sýrland sem hafa kjark til að setja svoleiðis lög.....hmmm.. kannski að fasistabeljurnar á Alþingi láti þessa ósvinnu til sín taka. Ég hélt að takmarkið væri að koma hér á fasistaríki í anda Orvells, þar sem öllu væri stýrt af "Stóra bróður" en ekki "Stóru systur" En kannski að feministabrussurnar séu bara að sýna okkur hverju kynhyggjan skilar. Nú er mál að linni. Hvernig er komið fyrir réttarríkinu ef hver og einn telur sig þess umkominn að grípa fram fyrir hendur lögreglunnar? Látum lögguna um löggæsluna og hættum þessari forsjárhyggju stelpur. Og í öllum bænum ekki vera í þessum asnalega klæðnaði.  því það eru hér aðilar í samfélaginu sem sannanlega ættu að ganga um með (bónus)hauspoka og hýða sig með hrísvöndum af skömm og iðrun.  Ef þeir kynnu að skammast sín

Slæm mistök Bjarna

Board 8. Dealer West. None Vulnerable.
	♠ T6 ♥ Q52 ♦ J95432 ♣ 97
♠ 75 ♥ J73 ♦ QT6 ♣ KQT62		♠ AKQJ9 ♥ AKT98 ♦ - ♣ J84
	♠ 8432 ♥ 64 ♦ AK87 ♣ A53

Ábyrgðarlausar upphrópanir

Það eru fleiri en forsetinn ábyrgðarlausir ef taka á mark á vælinu frá þessum íhaldskúrfum á Húsavík og nágrenni.  En það er víst satt að enginn er blindari en sá sem ekki vill sjá. Flest öllum landsmönnum varð ljóst að með ráðningu Harðar Arnarssonar í stól forstjóra Landsvirkjunar var loksins bundinn endir á áratuga útsölustefnu íhaldsmanna og framsóknar á raforku til stóriðju. Hingað til hefur stefnan verið sú að selja raforkuna svo ódýrt að eingöngu mjög stórir raforkukaupendur hafa getað staðið undir nýjum virkjunum.  Þetta er háskaleg stefna og skapar lítinn arð eða virðisauka fyrir ríkið sem á Landsvirkjun. Hinn nýi forstjóri hefur kynnt nýja stefnu sem fellur betur að hugmyndum landsmanna um græna orkustefnu og betri umgengni um arkuauðlindirnar. Norðlendingar ættu því að líta sér nær og skapa sjálfir sína framtíð í stað þess að taka upp vælið í Árna Sigfússyni í Reykjanesbæ, næstum orðrétt.  Þeim væri nær að hætta við þessi fáránlegu göng í gegnum Vaðlaheiði og nota þess í stað þessa 10 milljarða til atvinnusköpunar í Norðurþingi. Töluleikurinn í sambandi við þessa einkaframkvæmd blekkir engan hvort sem er. Og hafi menn notað álversuppbyggingu á Bakka til að réttlæta gerð Vaðlaheiðarganga þá er það ekki lengur hægt núna.  Það er öllum fyrir bestu sem bera ábyrgð, að taka frekar höndum saman um bestu lausnirnar heldur en vera alltaf í skotgröfunum að hrauna yfir mann og annan

Brugðið fæti fyrir uppbyggingu álvers

Pólitísk aðför SA að þjóðfélaginu

Þegar forsvarsmenn ríkiskapitalistanna í SA eru krafðir svara um af hverju þeir stuðli ekki sjálfir að meiri fjárfestingu og meiri atvinnu er ábyrgðinni alltaf velt yfir á ríkisstjórnina og hún sökuð um að standa í vegi fyrir framkvæmdum við nauðsynlega álversuppbyggingu. Í tilkynningu frá Alcoa í dag kemur þó annað á daginn. Alcoa ætlar ekki að leggja af stað með byggingu álvers á Bakka vegna þess að það er ekki og verður ekki næg orka fyrir þá stærð af álveri sem þeir þykjast þurfa hagkvæmninnar vegna.  Sama er upp á teningnum varðandi álversframkvæmdir í Helguvík. Þar var farið af stað með byggingu og undirritaðir samningar um orkukaup án nokkurrar vissu um virkjanlega orku eða leiðir til afhendingar. Allt er þetta ljóst núna og ekki við ríkisstjórnina að sakast.  En þrátt fyrir að þetta liggi nú á borðinu heldur forysta SA áfram sínu pólitíska stríði gegn núverandi ráðamönnum. Nú þegar orrustan um álverin er töpuð þá færa þeir víglínuna að sjávarútveginum og hóta því að engar fjárfestingar verði í greininni og þar með engin atvinnusköpun nema að þeir fái vilja sínum framgengt um óbreytt kvótakerfi. Þessir menn eru svo vanir að segja ríkisstjórninni fyrir verkum,  að þegar nú er slegið á puttana á þeim þá brjálast þeir úr frekju og hóta öllu illu.  Jafnvel þó þeir skaðist meira sjálfir og þeirra fyrirtæki þá skiptir það engu máli, bara ef það gæti hugsanlega skaðað ríkisstjórnina og veikt hana í sessi.  Þetta er fyrirlitleg afstaða hjá forsvarsmönnum LÍÚ og SA. Forstjóri Vinnslustöðvarinnar hefur verið duglegur að verja núverandi kvótakerfi og er þar einn einarðasti baráttumaður kvótagreifanna. Nú hefur hann upplýst að hans fyrirtæki hafi beðið með 5 milljarða fjárfestingu bara vegna andstöðu við sitjandi ríkisstjórn og ráðherra sem er ekki undir stjórn LÍÚ.  Er þetta ekki fáheyrt að fyrirtæki seinki nauðsynlegum fjárfestingum í pólitískum loddaraleik!  því þessi forstjóri, Binni í Vinnslustöðinni hefur sagt að fjármögnunin sé tryggð og þörfin fyrir endurbætur knýjandi,  en samt ætla þeir ekki að gera stjórnvöldum til geðs og hjálpa samfélaginu með því að auka atvinnu og umsvif.  Svona stjórnendur á náttúrulega að reka með það sama. Nær væri þessum mönnum að leggjast nú allir sem einn á árar okkar sem viljum afnema kvótakerfið og taka upp breytt sóknarmynstur með dagastýringu. Eina ástæðan fyrir því að hér gerist ekkert í atvinnumálum þjóðarinnar er sú að þessi fámenna klíka sem Binni í Vinnslustöðinni er í forsvari fyrir,  kemur í veg fyrir að 10.000 störf skapist í veiðum, vinnslu og afleiddum störfum fyrir sjávarútveg strax á næsta ári.  Og þessi störf myndu dreifast yfir allt land með tilheyrandi hagsæld fyrir alla.  Þess vegna segi ég við Vilhjálm Egilsson og forystumenn LÍÚ, hunskist þið til að leggja ykkar af mörkum til endurreisnarinnar eða víkið ella. 

Að horfa yfir sviðið sviðið

Undirtitill:  Hugleiðing vegna greinaskrifa Jóns Baldvins um "íslensku leiðina"

Ofurlaunuð eftirlaunaelítan þreytist seint á aðfinnslum út í þá sem enn standa á sviði íslenskrar stjórnsýslu og eru að reyna að laga það sem úrskeiðis fór vegna rangra ákvarðana þessara sömu ofurlaunuðu eftirlaunaelítu.  Þetta er pathetísk iðja. Að sitja nú í öruggu efnahagslegu skjóli svimandi hárra eftirlauna sem kostuð eru af skattpíndum almúga  þessa lands, og þykjast þess umkomnir að gagnrýna og leiðbeina. Þessir menn sem horfa nú yfir sviðið sviðið.  Sviðið vegna afleiðinga eigin pólitísku mistaka en ekki vegna mistaka saklauss almennings, sem enginn hafði kjark til að standa með nema forseti Íslands á örlagastund.  Jón Baldvin og fleiri hans likar horfðu aðgerðalausir hjá og beinlínis hvöttu til þess að íslenska ríkið tæki á sig alla ábyrgð af glæpsamlegri hegðun bankadólganna í Landsbanka íslands. Um það snérist neiið í þjóðaratkvæðagreiðslunni. Neiið snérist ekki um pólitíska framtíð Ólafs Ragnars. Það er ljótur leikur að snúa þannig staðreyndum á haus. Hins vegar var Ólafur Ragnar ekki það veruleikafirrtur að sjá ekki óréttlætið sem þessi ríkisábyrgð hefði bakað þjóðinni ef af hefði orðið.  Mjög margir sem hefðu gjarnan mátt minnast látanna og eigin viðbragða vegna ríkisábyrgðar til handa DeCode Genetics á sínum tíma, hefðu átt að bregðast við á sama hátt og íslenska þjóðin sem safnaði undirskriftum til þess að fá að segja nei. það var ekki forsetinn í eiginhagsmunaskyni sem ákvað það upp á eigin einsdæmi tvisvar sinnum að synja ólögum staðfestingar.  Menn eiga ekki að fara ljúgandi um þótt þeim geðjist ekki persónulega að þeim spjátrungi sem nú situr á forsetastól.  

Íslenska leiðin byggir á þessu neii í þjóðaratkvæðagreiðslunni um Icesave ólögin. Þar sem heil þjóð setti löglega kjörinni ríkisstjórn stólinn fyrir dyrnar og rifti með því alþjóðaskuldbindingum og samtryggingu stjórnmálastétta og fjármálafursta um allan heim. Þegar rífa þarf niður múra, þarf að byrja á einum steini.  Þessi steinn var íslenska neiið. Íslenska leiðin.  Núna eru vaxandi mótmæli um allan heim gegn því að varpa skuldum banka og fjármálastofnana yfir á almenning. Við getum verið stolt af okkar þætti í þeirri byltingu.

Hins vegar er það rétt hjá Jóni Baldvin að við verðum lengi að vinna okkur út úr vandanum sem bankahrunið olli. Og menn geta djöflast í afneitun og hatri á íslensku krónunni ef menn vilja. En það breytir ekki því að ef hægt er að tala um einhverja vörn gegn afleiðingum banka og gjaldeyrishrunsins, þá byggir það viðnám á íslenskri krónu og engu öðru. Gengisfellingin sem Jón talar um og býsnast yfir er nefnilega miklu minni vegna krónunnar og gjaldeyrishaftanna heldur en ella hefði orðið.  þegar Jón Baldvin tók þátt í stjórnmálum þá notuðu menn gengisfellingar eins og hagstjórnartæki til að leiðrétta eigin mistök.  Núna þarf að beita höftum til að komast hjá miklu meiri gengisfalli krónu miðað við ofursterka evru.  Og svo dirfast menn að bera örríkið Ísland með sína einsleitu atvinnuvegi við milljónaþjóðirnar í Evrópu eins og þar sé einhverju saman að jafna.

EES samningurinn hans Jóns Baldvins er hans pólitíski minnisvarði. Það er því skiljanlegt að hann reki áróður fyrir þeim samningi og horfi jafnframt framhjá þeim slæmu afleiðingum sem sá sami samningur olli. Krónan nefnilega féll ekkert árið 2007 eða 2008.  Örlög hennar voru ráðin strax 1995.  EES samningurinn var atlaga að sjálfstæðri krónu.  þetta hljóta allir að hafa vitað. Og fastgengisstefna og háir vextir hlutu að leiða til kollsteypu í efnahagslífinu. Þannig var það EES samningurinn og svo náttúrulega einkavæðing bankanna til glæpamanna sem sponsoruðu svo aftur stjórnmálamennina, sem árið 2008 leiddi til gjaldþrots allra banka og fjármálastofnana.  Þar var krónan bara fórnarlamb en ekki sökudólgur.

Nú þarf að staldra við og hugsa upp leiðir til að græða sviðið sviðið.  Það er ekkert endilega best að aflétta hér höftum.  Erlendir auðhringar sækjast fyrst og fremst eftir ódýrri orku.  Hún er ekki lengur á útsöluprís, þess vegna er áhuginn lítill, ekki vegna haftanna.  Það vita allir.  Og að eiga samstarf við erlenda auðhringa um fjárfestingu er eins og að samþykkja barnaþrælkun og arðrán sem þessir sömu auðhringar standa fyrir út um allan heim. Kannski þarf að setja fleiri aðilum siðareglur en bara forsetaembættinu.  

En kjarni málsins er þessi. Það stendur fyrir dyrum alls herjar endurskipulagning á íslensku þjóðfélagi og það er ekki við hæfi að oflaunaðir eftirlaunaþegar séu mikið að réttlæta það spillta kerfi sem þarf að leggja af. Hvort sem þessir eftirlaunaþegar heita Jón Baldvin eða Davíð Oddson.  Takk en nei takk 

Stóri glæpurinn gegn þjóðinni

 

• Ég skil vel reiði manna yfir afskriftum bankanna hjá útrásardólgunum og kvótagreifunum
• Ég skil alveg reiði manna yfir stökkbreyttum höfuðstól lána
• Ég skil líka vel reiði manna vegna atvinnumissis og skertrar þjónustu ríkisins

 EN ég skil ekki heigulshátt stjórnmálastéttarinnar að hafa ekki sinnu á að laga þetta sjúka þjóðfélag og koma hér á réttlátri skiptingu auðs og valda, réttlátri skiptingu tekna og gjalda og jöfnuði í atvinnu og aukinni velferð aldraðra og sjúkra. Það er þannig þjóðfélag sem við viljum skapa hér og getum svo auðveldlega skapað ef við nýtum þann auð sem við eigum og nýtum þá reiði sem hér ríkir til uppbyggingar en ekki eilífs niðurrifs. Við eigum ekki að eyða allri okkar orku í að hneykslast á Jóni Ásgeir eða Davíð eða ráðningunni á Árna Magnússyni eða hverju því daglega hneyksli sem pólitískir skítkastarar nota til að dreifa athygli almennings og beina athyglinni frá þeim sjálfum.  Afskriftir bankanna eru jafnmiklar reikningskúnstir núna eins og upphleypti efnahagsreikningurinn var hjá þeim áður. Það kemur okkur ekkert við.  Ef okkur mislíkar þá getum við bara hætt viðskiptum! Það þolir enginn banki. En þessar hræsnisfullu áróðursræður stjórnmálamanna eru innistæðulausar. Alveg á sama hátt og orðagjálfur verkalýðsforystunnar.

Almenningur þarf að opna augun fyrir því sem er að gerast og hefur verið að gerast. Hætta að trúa lygum sérfræðinga sem ganga erinda sérhagsmunanna. Við urðum fyrir áfalli en það var meira svona huglægt en efnislægt þótt sumir hafi reyndar misst eitthvað sem þeir aldrei áttu þá er það ekki nema gott. Það kemur mönnum niður á jörðina. Stóri glæpurinn sem verið er að fremja gegn okkur felst í kvótakerfinu og þeim hundruðum milljarða sem íslenskt þjóðarbú verður af árlega vegna þess. Þetta er ekki fullyrðing heldur staðreynd sem allir sem kunna prósentureikning geta reiknað út. Við þurfum ekki reikningskúnstir hagfræðinganna sem bjuggu til blöðruhagkerfið sem sprakk, með allskonar afleiðum og flóknum fjármálagerningum.  

Afskriftir Arionbanka hjá einum útrásardólg er jafnhá upphæð og sem nemur hallarekstri Ríkisins á þessu ári og sem nemur áætlaðri skuldalækkun allra sveitarfélaga á landinu næstu 10 árin. Við verðum að fara að setja þessar gígantísku upphæðir sem verið er að möndla með í samhengi sem við skiljum. Ekki rífast yfir 50 milljóna niðurskurði hér eða 10 milljóna hagræðingu þar.  Ríkið þurfti að taka til í rekstrinum. Um það þarf ekki að deila. En það þarf ekki og þurfti aldrei að bitna á almenningi.  Í stað þess að gerast hér ánauðugir þrælar erlendra lánadrottna þá áttum við ónotaða auðlind sem synti framhjá í sjónum. Það er stóri glæpurinn sem allir eru að hylma yfir

Því enn erum við að vannýta fiskimiðin. Við sem gætum hæglega aukið gjaldeyristekjur um 100 milljarða og samfara því aukið neyzlu innanlands og fjárfestingu í veiðum og vinnslu sem jafngilti 3-4 % í auknum hagvexti bara ef stjórnmálamenn þyrðu að afnema þetta sjúka kvótakerfi sem gerði Ólafi Ólafssyni kleyft að semja við Arion! Þetta væri svo einfalt ef þið hættuð að láta blekkja ykkur með auðlindarentu bulli hagfræðinganna. Ekkert helvítis auðlindagjaldskjaftæði. Bara miklu betri nýtingu á fiskimiðunum og svo eðlilegt hráefnisgjald á landaðan afla. Til dæmis 20% af söluverði. Alls ekki fasta krónutölu heldur % hlutfall, þannig að ef verð er hátt á mörkuðum þá hækki gjaldið. Þannig reiknað hráefnisgjald gæti skilað ríkissjóði tekjum uppá 60 milljarða á ári miðað við að verðmæti útflutts sjávarafla aukist bara um 30% þrátt fyrir 100 þúsund tonna meiri bolfiskafla. Við eigum allan þennan auð í hendi til að auka velsæld allra en þess í stað er haldið verndarhendi yfir fámennum hópi útgerðaaðila sem hafa sölsað undir sig 95% af veiðiheimildunum og hanga á þeim eins og grimmir rakkar á roði. Í hvert  sinn sem einhver hefur gert sig líklegan til að taka þetta úr kjafti þeirra hafa þeir urrað og gelt og orðið svó ógnandi að stjórnmálamenn og hagsmunaaðilar lyppast niður og leggjast á bakið eins og huglausra hunda er siður í nálægð við þá hunda sem ráða hópnum.  Ég hef áður líkt Þorsteini Má, Samherjaforstjóra við hund og sveitastjórnamönnum og pólitíkusum sem rófunni á þessujm hundi. Allir sjá hversu þessi samlíking lýsir vel afleiðingum kvótaúthlutunarinnar. Kvótinn er roðið í kjafti hundsins sem við verðum að taka af honum. Hversu hættulegt sem það kann að reynast stjórnmálalega fyrir þessar skræfur sem nú sitja á þingi.

Þetta er stóri glæpurinn gagnvart þjóðinni. Ekki bankakreppan, eða gjaldeyriskreppan, Þær kreppur voru í raun blessun en ekki bölvun. Nauðsynlegar til að leiðrétta þjóðfélag græðginnar og auðsöfnunarinnar.  Það sem mér finnst sárast að horfa upp á er, að huglaus stjórnmálastétt skuli ekki sjá það eina rétta í stöðunni, til að leiðrétta þetta sjúka þjóðfélag. En það er að afnema kvótakerfið

Þingeyskt loft

 Í tilefni  fréttar á RUV, að Þingeyingar hafi gengið út af fundi með fjármálaráðherra, þá datt mér þessi vísa í hug:

Hreinar ýkjur heyrum oft
að hitt og þetta sé í hnút
Þó að bara þingeyskt loft
þurfi sér að hleypa út

Eina vitið að slá af ónýtt kerfi

Efniviður í lausn á framtíð sjávarútvegsins liggur í tillögum sáttanefndar um afnotasamninga. Þetta sagði Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra á fjármálaráðstefnu sveitarfélaga í gær.

Það verður aldrei sátt um áframhaldandi kerfi. Bara kostnaðurinn við að viðhalda þessu fáránlega kerfi nemur hundruðum milljóna ef ekki milljörðum. Og það er fyrir utan þann subbuskap sem er innbyggður í svona kvótastýringakerfi. Brottkastið, utankvótasvindlið, brottkastið á frystiskipunum og síðast en ekki síst þann kostnað sem fellur á ríkið vegna byggðaröskunar og atvinnuleysis sem samþjöppun kvótans hefur í för með sér. Við eigum að hafa kjark til að hætta þessari tilraun. Fiskstofnarnir geta ekki gefið af sér nema visst aflamagn og öll rök hníga að því að kjörafli sé 400-500 þúsund tonn af þorski og meðafla með honum. Við eigum að stefna að því að veiða þetta magn í frjálsu sóknarstýringarkerfi og láta Hafró sinna vistfræðirannsóknum en ekki fiskatalningu. Sjómennirnir safna meiri og betri gögnum um fiskgöngur, afla og viðkomu heldur en Hafró nokkurn tímann. Við þurfum að líta á hafið eins og bóndinn sem byggir á landnytjum. Það þýðir ekkert að ætla sér að geyma fisk í sjónum. Fiskur þarf að éta og hvert kíló í þyngdaraukningu hjá þorski kemur til vegna þess að hann étur 3 kíló af öðrum fiskum. Þannig er ekki endalaust hægt að búast við aukningu í afla. Alla síðustu öld komu toppar og lægðir í afla en lengst af voru veidd 400-500 þúsund tonn og þess vegna á að ganga út frá því magni sem kjörafla. Síðan þarf að bregðast sérstaklega við innrás síldarinnar og makrílssins með miklu meiri veiði.

Því allt snýst þetta um æti. Það er ekki hægt að byggja upp stærri stofna ef ætið er takmarkað. Um það á hin fræðilega umræða að snúast. Ekki einhverjar dellukenningar um endalausa stækkun hrygningarstofns og friðun á smáfiski. 

Lítið mál að klára sjávarútvegsmálin

Ekki hlusta á Steinar skipstjóra!

„Það þarf að gefa sér góðan tíma í þetta og fá skip til frambúðar, vera ekki að rjúka í að fá einhvern drullukláf sem þarf að endurbæta fyrir mörg hundruð milljónir,“ segir Steinar. Hann bætir við að hönnun Landeyjahafnar sé ekki hentug til innsiglingar, en Siglingastofnun hlusti ekki.

það er sennilega óþarfi að hafa af því áhyggjur að skynsamleg lausn finnist á framtíð siglinga milli lands og Eyja.  Snillingarnir hjá Siglingamálastofnun hlusta ekki á aðra en sjálfa sig og Vegagerðin sem hefur með þennan málaflokk að gera er þekkt fyrir rangar ákvarðanir og klúður, samanber Grímseyjarferjuna Sæfara og einkavinavæðinguna þegar gamli Baldur var seldur og síðan seldur úr landi fyrir margfalt kaupverð.

Ekki veit ég hverjir eru í þessum 2 nefndum sem eiga að skila tillögum til ráðherra en skrítið er ef enginn af skipstjórum Herjólfs verður þar til ráðuneytis. Það eru mennirnir sem gleggst þekkja til eftir þá reynslu sem nú þegar hefur fengist af Landeyjarhöfn.  

Annað sem benda má á, er hvort ekki sé hægt að flýta því að koma hér á alvöru strandflutningum með þungavöru. Þannig mætti draga stórlega úr þeim flutningum með Herjólfi sem svo aftur gerði minna skip hentugan kost til að sigla til Landeyjarhafnar. Ef aðeins væri siglt með fólk og einkabíla þá væri sennilega hægt að finna grunnrista úthafsferju erlendis á viðráðanlegum kjörum. Herjólfur gæti þá nýzt í strandflutningana, en verið jafnframt til vara þegar Landeyjarhöfn lokaðist.

Ekki endurbæta drullukláf fyrir hundruð milljóna