ólæsi

Óvæntir liðsmenn

Tvennt er það sem ég hef lagt áherslu á í þessu bloggi undanfarin 2 ár og það er:

Í fyrsta lagi hef ég haldið því fram að engir geti slegið eign sinni á villt dýr. Hvorki á láði né legi og því sé það blekking að tala um nytjastofna í íslenskri lögsögu sem auðlind í eigu þjóðarinnar.  Þetta er samt gert til að réttlæta glæpsamlega kvótastýringu á veiðum.  Ég sendi meira að segja inn erindi til stjórnlagaráðs sem fékk litla athygli kannski vegna þess að hagfræðingurinn Þorvaldur Gylfason stýrði þeim hluta ráðsins sem fjallaði um auðlindir.  En hagfræðingar eru sú stétt fræðinga sem halda þeirri kenningu helst á loft að kvótastýring sé nauðsynleg til að hámarka arðinn af veiðunum en gleyma því að þá er ekki verið að tala um arð þjóarinnar heldur kvótagreifanna, sem eru í því kerfi hinir eiginlegu eigendur. Þetta er blekking sem þarfnast endurútreiknings.  Því sóunin hefur aldrei verið reiknuð út og og aldrei tekið með allur sá óbeini kostnaður sem þjóðfélagið þarf að standa straum af vegna óþarfrar kvótastýringar.  Sá óbeini kostnaður felst til að mynda í þungaflutningum með fisk landshornanna á milli. En slit á vegum og slys sem af þessum flutningum verða kosta þjóðfélagið verulegar fjárhæðir sem ekki hefur verið tekið tillit til. Mitt mat er að þjóðfélagið verði af ca einni landframleiðslu á ári vegna kvótakerfisins, beint og óbeint.

Í öðru lagi þá hefur mér orðið tíðrætt um það sem ég kalla fullum fetum fasíska stjórnarhætti Samfylkingar og Vinstri Grænna.  Margir virðast ekki átta sig á því hvað felst í hugtakinu fasismi eins og ein góð framsóknarkona varð uppvís að á dögunum og reyndar margir fleiri hafa gjaldfellt með rangri notkun.  En auðvitað er sú stefna stjórnvalda að færa sífellt meiri völd frá fólkinu til ríkisins púra fasismi og ekkert annað.  Sjáið Ögmund Jónasson til dæmis, mann sem þykist vera vinstri sinnaður sósialisti en er ekkert nema harðsvíraður kerfiskall af verstu tegund. Eins er það með forræðishyggjuna sem grasserar á þingi og meðal vinstri elítunnar og nærbuxnafemínistanna.  Þetta fólk vill að ríkið ráði hér öllu því ef hægt er að gera ríkið ábyrgt þá losna stjórnmálamenn við að standa ábyrgir gerða sinna eins og gerðist hjá Ögmundi þegar hann þurfti að taka afstöðu til spillingar hjá lögreglunni. Hans afstaða fólst í því að lögreglan er í þjónustu valdastéttarinnar og það má ekki á neinn hátt höggva að þeim rótum samfélagsins. Dæmigerð fasísk afstaða.  

þetta hefur verið kjarninn í minni gagnrýni og oft hefur mér fundist ég tala fyrir daufum eyrum og boðskapurinn ekki náð í gegn en nú bregður svo við að 2 þungavigtarmenn, hvor á sínu sviði, stíga fram og taka undir mínar skoðanir.  Annars vegar er það Sigurður Líndal, lagaprófessor sem dregur í efa lagalega túlkun stjórnlagaráðs á hugtakinu þjóðareign í sambandi við fiskinn í sjónum og fleira.  Hinn aðilinn er bandaríski hagfræðingurinn Michael Hudson sem kallar Samfylkinguna fasískan stjórnmálaflokk eins og fram kemur á Svipunni nú í kvöld.

Íslenskt samfélag er viðkvæmt í kjölfar efnahagshrunsins og því er það brýnt að menn séu á varðbergi gegn óafturkræfum breytingum á þjóðfélaginu.  Til dæmis eins og inngöngu í ESB eða upptöku evru. Og við eigum ekki að leyfa Steingrími J Sigfússyni að komast upp með að stýra efnahagslegu uppbyggingunni samkvæmt uppskrift eins manns, Indriða H. þorlákssonar.  Mannsins sem öðrum fremur bar ábyrgð á fyrstu Icesave samningunum eins og alkunna er.  Það eiga miklu fleiri aðilar að koma að því borði heldur en bara þröng klíka innan VG. Mistökin sem gerð hafa verið munu kosta þjóðarbúið tugi milljarða og það gengur ekki í lýðræðisþjóðfélagi.  Þess vegna vill Samfylking og VG að við göngum í ESB svo völdin færist enn fjær almenningi og til fámenns hóps stjórnmálamanna.  Einskonar fulltrúa Brussel valdsins. Ef af því verður þá er valdaránið fullkomið og almenningur má éta það sem úti frýs.

Sjósókn minnkar en eftirlit eykst.

Nýtt varðskip og nýjar þyrlur er í takt við annað hjá þessari voluðu þjóð þar sem sífellt fleiri hafa eftirlit með sífellt færri.  Vegna vitfirringslegrar kvótastýringar hefur sjósókn minnkað um helming frá því sem var fyrir 20 árum en samt er verið að efla eftirlit bæði til sjós og lands.  2 ný varðskip á síðustu árum er glannaleg fjárfesting hjá þjóð sem er tæknilega gjaldþrota vegna þess að hér er rekin sjálfseyðingarstefna í fiskveiðistýringu. Ég spái því að þetta nýja varðskip stoppi ekki lengi hér við land heldur verði leigt til eftirlits á ESB svæðinu eins og gert var með Tý sællar minningar.  Ég veit ekki hvort nú sé tilefni til einhverra fagnaðarláta í tilefni heimkomu hins nýja skips en þó er rétt að óska áhöfninni til hamingju með nýtt og fullkomið herskip

Þór kominn til Vestmannaeyja

Þarf ekki að setja lögbann á Sölva?

Sölvi Tryggvason sem titlar sig sem fjölmiðlamann heldur áfram að miðla slúðri og dylgjum.  Nýjasta hneykslið sem hann blæs upp eru dylgjur frá ekki merkari manni en Geira subbukalli á Goldfinger um meint viðskipti við eiginmann alþingismanns!. Ég sé ekki betur en þessar dylgjur varði við hin nýju fjölmiðlalög því það er verið að dylgja um tiltölulega fámenna stétt manna sem ekki má við svona óhróðri.  Því hvernig eiga Alþingismenn að bregðast við til að hreinsa mannorð sitt?  Hugsaði Sölvi ekkert út í það? Og hvernig stendur á því að Pressan skuli draga nafn Sivjar Friðleifsdóttur inn í þennan sora?  Var einhver ástæða til að taka viðtal við Húnboga fyrrverandi eiginmann hennar?  Þessi tegund blaðamennsku, ef blaðamennsku skal kalla, er til háborinnar skammar. Og við verðum að senda skýr skilaboð um að þarna var farið yfir strikið. Dónakallar eiga ekkert erindi í opinber drottningarviðtöl við siðlausa fjölmiðlamenn eins og Sölva Tryggvason

Að flokka rusl er lífsstíll

Staðreyndin væri sú að flestum íbúum höfuðborgarsvæðisins, utan þeirra sem leigja endurvinnslutunnur af einkaaðilum, væri ekki gefinn kostur á að flokka rusl.

Ég kannast ekki við að mér sé ekki gefinn kostur á að flokka rusl. Í sannleika þá hef ég nýtt mér grenndargáma og flokkað rusl í meira en 10 ár. Og varðandi lífrænan úrgang þá kom ég mér snemma upp moltukassa þar sem allur garðaúrgangur og allur matarúrgangur sem ekki úldnar fer og verður að bætiefni fyrir gróðurmold.  Í moltunni verður til örverumassi sem er nauðsynlegur til að auðga virkni gróðurmoldar.  Ég ákvað snemma að taka málin í eigin hendur og bíða ekki eftir einhverjum boðum að ofan. Á sama hátt og umhverfisvænar samgöngur eru lífsstíll , þá verður flokkun úrgangs líka að lífsstíl.

Á heimspekilegum nótum má segja að lífið snúist um að færa til rusl! Hvers vegna ekki að viðurkenna það og taka ábyrgð á því?  Af hverju að varpa ábyrgðinni á opinbera aðila eins og sveitarfélög eða ríki?  Auðvitað geta slíkir aðilar sett reglur sem leiðbeina, en endanleg ábyrgð hlýtur alltaf að vera hjá einstaklingnum. Og vegna þess að flokkunin fer fram inni á heimilinu þá eru engin rök sem réttlæta að taka þessa ábyrgð af fólkinu. Hvort sem um er að ræða íbúa í fjölbýli eða aðra sem nú eru að fresta þessari ákvörðun og finna upp allskonar réttlætingar.  Allt sem þarf er einbeittur vilji til að axla samfélags og umhverfislega ábyrgð.  Og ekki sakar að vera nýtinn og meðvitaður.  Því margt af því drasli sem við erum að bera heim endar oftast beint út í tunnu, þar eru umbúðir eins og plast stærsti þátturinn. Að nota umhverfisvæna innkaupapoki ætti til dæmis að vera regla en ekki undantekning. Og ef menn temja sér að skola allar plastumbúðir utan af matvöru og safna saman og skila í næsta grenndargám þá má minnka hið almenna heimilissorp um í það minnsta helming og það munar um það.

Að urða rusl ætti að vera síðasta úrræði sem gripið er til.  Fyrst hægt var að þróa efni eins og plast sem ekki eyðist á náttúrulegan hátt þá hlýtur að vera hægt að þróa aðferð til að eyða því líka á efnafræðilegan hátt. Annað eins hafa nú vísindin afrekað..

Vísar athugasemdum Sorpu á bug

9 ára eyðimerkurgöngu lokið

Í haust bárust fréttir vestan úr Djúpi að þorskur og ýsa væru á undanhaldi og rækjustofninn á uppleið. Þessvegna kemur þessi ákvörðun ráðherra um að leyfa veiðar á innfjarðarækju í Ísafjarðardjúpi ekki á óvart.  Hitt sem kemur meir á óvart er þetta nákvæma magn sem talið er óhætt að veiða.  Af hverju ekki 900 t eða 1225?  Hvaða vísindi liggja hér að baki? Fiskiguðinn hlýtur að hafa vitrast Hafró fræðingunum svo þeir gátu klappað akkúrat þessa tölu í stein fyrir ráðherrann...

Rækjan er dálítið merkilegt krabbadýr að því leyti að erfitt er að giska á aldur hennar. Samkvæmt Unni Skúladóttur, sem mest hefur rannsakað rækjuna, þá má ætla að meðalaldur veiðistofns innfarðarækju sé í kringum 3-4 ár en mest getur rækjan náð 5-6 ára aldri. Þar af leiðir þá er engin ástæða til að ætla að friðunin eigi nokkurn þátt í því magni sem nú er leyft að veiða. Heldur má áætla með miklum líkum að friðunin hafi eingöngu þjónað sem æti fyrir þorskinn og ýsuna.  Því hér var veiðistopp í 9 ár!  hvorki meira né minna. Ef svona friðun byggir upp stofninn, þá hefði auðvitað átt að sjást magnaukning strax eftir 1 ár sem gerðist ekki því það gleymdist að láta smáþorskinn vita að verið væri að friða rækjuna svo mennirnir gætu veitt meira síðar.

Ég veit að það er til of mikils mælst að fá einhverjar vitrænar umræður um friðunarstefnu íslensku fiskateljaranna eða andsvör frá þeim sjálfum, en ég geri kröfu til stjórnmálamanna að þeir spyrji gagnrýnna spurninga þegar jafn miklir hagsmunir eru í húfi. Það er mín bjargfasta sannfæring að ísfirskir rækjusjómenn hafi verið hlunnfarnir um réttmætar veiðar í þessi 9 ár á fölskum forsendum. Þótt veiðin hefði kannski ekki verið mikil þá hefði samt munað um þann afla og hann hefði ekki lent í maga þorskins.  

Rækja veidd á ný í Ísafjarðardjúpi

Löggjafinn býr til glæpamenn

Móðursýkin sem birtist okkur í umræðunni um hulduher Stígamóta, Stóru systur, finnst mér kostuleg. Og enn kostulegra er að lesa skrif karlkynsbloggara sem blogga nú margir ákaft um vændi og lýsa yfir ánægju með aðgerðir Stóru Systur. En hvað vita menn eins og  Ingimar Karl  um þau mál?  Harla lítið eftir því sem ég komst næst. Vændislögin íslensku eru afsprengi pólitískrar rétthugsunar og óheftrar forsjárhyggju sem virðist eiga hljómgrunn útí samfélaginu og sem svo aftur endurspeglast í fjölda gerræðislegra lagafrumvarpa á Alþingi.  Frumvarpa sem sum eru orðin að lögum en önnur enn á umræðustigi.  Mér finnst þetta afspyrnu slæm þróun. Löggjafinn á ekki að setja svo vitlaus og ósanngjörn lög að mönnum þyki sjálfsagt að brjóta þau. Slíkt leiðir til vítahrings lögbrota, sakfellinga og upplausnar þar sem stór hluti samfélagsins telur sig ekki þurfa að fara eftir ósanngjörnum lögum. Lögin um ljósabekkina, nektardansinn, vændislögin og tóbakslögin eru dæmi um mislukkaða lagasetningu. En skyldu Alþingismenn eitthvað hafa spáð í áhrif svona lagasetninga sem gera almenna borgara að glæpamönnum fyrir það eitt að vera ósammála þeim umboðslausa meirihluta Alþingismanna sem nú sitja á Alþingi og dunda við að búa til glæpamenn úr okkur hinum. Á þessu þingi megum við eiga von á lögum sem gera reykingar að refsiverðu athæfi, lögum sem heimila lögreglunni umfangsmikið eftirlit með almennum borgurum og lögum sem skylda fólk til að heimsækja skyldfólk á stofnunum.  Er þetta ekki dásamlegt! Bráðum verðum við svo sektuð fyrir að fara ekki á fætur á réttum tíma. Ég tek það fram að ég myndi sjálfur aldrei kaupa mér þjónustu vændiskvenna og ekki reyki ég en ég þoli ekki að löggjafinn sé að setja mér reglur um daglegt líf. Gegn því eigum að berjast af fullu afli en ekki að rífast um hvort vændi sé gott eða slæmt. Orð þorgeirs Ljósvetningagoða eru í fullu gildi enn þann dag í dag. Munið það gott fólk sem sitjið nú um skamma stund á Alþingi íslendinga

Hlutdrægur fréttaflutningur RÚV af Baugsmálum síðari

Málflutningi í máli Ríkisins (okkar allra) gegn Baugs-systkinunum og handbendum þeirra lauk nú í hádeginu og reiknað er með að dómur liggi fyrir eftir 4 vikur.  Samt sá fréttastofa RÚV og Óðinn Jónsson ástæðu til að taka viðtal við Gest Jónsson, verjanda Jóns Ásgeirs, sem vill náttúrulega að skjólstæðingur sinn verði sýknaður. Hvað annað ætti maðurinn að fara fram á for crying out loud!  En hlutdræg fréttastofan telur þetta frétt dagsins og hirðir ekki um að ræða við saksóknarann, sem er væntanlega á gagnstæðu máli. Fyrir utan að fréttir sem máli skipta eru löngu komnar fram þá er það gagnrýnivert að flytja fréttir af vörn sakbornings eins og hér var gert í því augljósa skyni að hafa mótandi áhrif á almannaálitið.  Nú þarf bara að Arngrímur Ísberg dæmi í málinu og þá ætti baugsmafían að sleppa með skrekkinn.  Skiptir þá engu þeir milljarðar sem sakborningar hafa eytt í lögfræðinga til að kaupa sér sýknu

Tilfinningaklámhundurinn Sölvi

Tilfinningaklám fyllir nú alla fjölmiðla og virðist sem sérstök keppni sé í gangi milli RÚV, Skjásins og DV, um hylli þeirra sem þrífast á slíkri lágkúru. Ekki höfðar þetta efni til mín og til að mynda þá horfði ég ekki á viðtalið við Guðrúnu Ebbu. Ég vissi alveg á hverju var von frá slepjunni honum Þórhalli Gunnarssyni.  Og svo er það DV, sem hefur löngum tileinkað sér að höfða til tilfinninga frekar en skynsemi lesenda sinna. Facebook tengingin sannar þetta. Þar birtast yfirleitt ofsafengin viðbrögð frá tilfinningalega óstöðugu fólki. Svona gengur ekki til lengdar og þótt áhorf eða lestur aukist tímabundið þá dregur úr trúverðugleika til lengri tíma litið.  En víkjum þá að konungi lágkúrunnar í íslenskri fjölmiðlun,  Sölva Tryggvasyni. Sá drengur er búinn að vera í fullu starfi í 3 ár við að segja áhorfendum Skjásins slúðursögur sem engin leið er að sannreyna. Um einkamál manna sem gjarna hafa farið halloka í lífsbaráttunni og eru fengnir til að segja sínar sögur. Sögur sem hvorki er hægt að staðfesta eða neita. Enda hefur sú tegund fjölmiðlunar löngum verið kennd við skúrkinn Richard Nixon. Það getur vel verið að Sölvi álíti sig frábæran spjallþáttastjórnanda en ég spyr, "Hvaða erindi á svona fjölmiðlun við almenning?"  Eru engar óskrifaðar reglur til sem mönnum er ætlað að fara eftir?  Við lifum alvörutíma í sögu þjóðarinnar og þess vegna eiga fjölmiðlar að axla ábyrgð og vera ekki að hálfvitavæða þjóðina með svona tilfinningaklámi.

Þeir sem kusu hann, reki hann

Með illu skal illt út reka segir í ritningunni og fyrst biskupinn vill ekki út með góðu þá með illu.   Þannig er kristinn boðskapur Gamla Testamentisins, sem að margra mati er grunnur hinnar eiginlegu Guðsdýrkunar. Seinni tíma útvötnun Nýja Testamentisins og seinni tíma leiðréttingar á inntaki Biblíunnar á kristnum gildum rýrir truverðugleika kennimanna sem þurfa að tala máli Biblíunnar.  Biskup, sem yfirmaður kirkjunnar þarf að hafa óskorað traust sem nær út yfir raðir safnaðarins.  Slíks trausts nýtur Karl Sigurbjörnsson ekki eftir allt sem á undan er gengið.  Þess vegna verður hann að víkja. Og það fyrr en seinna

Biskup harmi sleginn