Mala domestica

Ég hef hingað til valið að tjá mig ekki um málefni Jóns Baldvins, þótt þau hafi dúkkað upp margendurtekið á síðasta áratug. Ástæðan er einfaldlega sú, að þar er um fjölskylduharmleik að ræða í grunninn, sem almenning varðar í sjálfu sér ekkert um að öðru leyti en því, að Jón og Bryndís eru opinberar persónur og eiga sem slíkar ekkert einkalíf. En það gefur veiku fólki engan rétt til að ráðast að persónum Jóns og Bryndísar í skjóli #me-too byltingarinnar.

Kynferðisafbrot á að kæra, það hefur ekki verið gert og því dæma þessar sögur sig sjálfar. Á rógberum, slúðurberum og öfundarfólki hef ég megna andstyggð og megi það lið hvergi þrífast.

Ef vönd að kyssa velur sá
sem veiku skemmtir geði
Sögumaður setur þá
sjálfan sig að veði

Við þekkjum Árna Þórarins
í Þórberg tókst að ljúga
Var sökin Árna eða hins
sem öllu vildi trúa

Eins og stærstu eikurnar
undan stormi svigna
er forhúð utan umskurnar
einkenni hins lygna

 

Jón Baldvin kærir „slúðurbera“

Katrín þarf að skrifa ræðuna sína sjálf

Í Kastljósi kvöldsins fór Katrín Jakobsdóttir með sömu gömlu möntruna um  hvað ríkisstjórnin væri búin að vera rausnarleg gagnvart þeim sem minna mega sín og endurtók líka lygina um það að ríkisstjórnin hafi hækkað fjármagnstekjuskatt og brugðist við óánægju vegna úrskurða Kjararáðs á síðustu árum.  Nú skil ég ég alveg þann vanda sem spyrillinn var settur í.  Þegar stjórnmálamaður svarar ekki beinum spurningum þá er erfitt að fá fram skýr svör.  Mér fannst Sigríður Hagalín hafa sýnt ótrúlega stillingu og jafnaðargeð við endurteknum og villandi málflutningi forsætisráðherra.  Og hafi Katrín ætlað að lægja öldur þá var hún að hella olíu á eld.

Það eina sem ríkisstjórnin getur lagt til málanna í sambandi við kjaraviðræðurnar eru breytingar á skattkerfinu samkvæmt tillögum Eflingar. Hækkun barnabóta og aðgerðir gegn vinnumansali koma kjaraviðræðum ekkert við og er ósvífið af ríkisstjórninni að nota slíkt sem skiptimynt.  Og aðgerðir í húsnæðismálum eru verkefni stjórnvalda. Stjórnvöld bera ábyrgð á að þjóðfélagið virki fyrir alla. Í því felst að fólk hafi vinnu húsnæði og frítíma.

Ef Katrín skilur þetta ekki eða ef hún telur sig hafa gert nóg þá á hún að segja það og biðjast lausnar fyrir sig og ráðuneyti sitt.  Það er enginn hörgull á fólki sem getur gert betur en þessi ríkisstjórn. 

Fjórmenningar með umboð til að slíta

Fyrirlitlegar árásir á embættismann.

Þorsteinn Már er fyrirlitlegur maður, sem beitir ómældum auð sínum í persónulegum hefndarleiðangri gegn Seðlabankastjóra Íslands. Hann er búinn að klaga í forsætis og reyndi að fá hana til að reka seðlabankastjórann, sem er fáheyrð ósvífni jafnvel á íslenzkan mælikvarða og nú er hann búinn að ráða her lögfræðinga til að ráðast að mannorði Seðlabankastjórans með lagatækniþvælu sem er engu lík.  Því Þorsteinn eins og aðrir hvítflibba-glæpamenn, túlkar það sem sýknu þegar sakamál eru látin niður falla vegna tæknilegra atriða. Allir sem nenna að kynna sér mál Seðlabankans gegn Samherja ættu að vita að málið féll á formgalla en ekki vegna þess að nægar sakir hefðu ekki verið til að halda því til streitu og gera það að prófmáli til að lögsækja alla hina skíthælana sem fundu glufurnar í gjaldeyrishaftareglugerðinni til að hagnast prívat og persónulega meðan almenningur var látinn herða sultarólarnar og gráta út smáupphæðir í gjaldeyri vegna brýnna ástæðna.

En Þorsteinn Már er ekki einn af okkur.  Þorsteinn Már er auðróni af verstu gerð. Honum hefur verið leyft að vaxa ríkisvaldinu yfir höfuð og nú þykist hann geta sagt stjórnvöldum fyrir verkum. Svona menn verður að stoppa.  Því aðrir standa á hliðarlínunni. Binni í Vinnslustöðinni er alveg sami frekjuhundurinn og við eigum ekkert að gefa þessum mönnum dagskrárvaldið í okkar samfélagi.  Það er víst nóg að þeir fái ókeypis kvóta.  Ég er löngu búinn að fá upp í kok af fólki sem heimtar allt en gefur ekkert.  Fólki sem er ekkert nema ótýndir hvítflibba-glæpamenn þegar grannt er skoðað. Og notar svo illa fenginn auð til að pönkast á þeim fáu sem voga sér að standa uppi í hárinu á þeim.

Segir Seðlabankann undirbúa aðra sneypuför

Hrollvekjan í ráðhúsinu

Kosningasvindlið í borginni felst ekki í því að plata útlendinga, krakka og gamlar kerlingar til að kjósa Dag B. Eggertsson í síðustu sveitastjórnakosningum. Kosningasvindlið felst í því að sá sem skipaði fyrsta sæti Samfylkingar er í raun 2 persónur. En það kom ekki í ljós fyrr en búið var að mynda meirihluta. Nú er það náttúrulega ekki heimilt að 2 persónur skipi eitt og sama sæti og því verður ráðuneytið að skera úr um það hvor eigi að víkja af listanum, Dagur borgarstjóri eða Dagur borgarfulltrúi. 

Þessi persónuleikaröskun hefur verið skilgreind sem Dissociative identity disorder (DID), previously known as multiple personality disorder, is a mental disorder characterized by at least two distinct and relatively enduring personality states. There is often trouble remembering certain events, beyond what would be explained by ordinary forgetfulness.

Þeir sem til þekkja hafa bent á, að þessir 2 persónuleikar sjáist aldrei opinberlega samtímis og þykir það renna stoðum undir kenninguna um DID. Sem dæmi þegar borgarstjórinn Dagur er á fullu að klippa borða og afhenda hinsegin fólki viðurkenningar þá er Dagur borgarfulltrúi hvergi sjáanlegur en  þegar Braggamálið kom upp og skolpmengunin og álíka hneykslismál í sambandi við verkstjórn í borginni þá var aldrei hægt að ná í borgarstjóra sjálfan en hinsvegar dúkkaði Dagur borgarfulltrúi iðulega upp og reyndi að gera gott úr öllu með loforðum um að læra af öllum mistökum.  Þessi umskipti eru ekki átakalaus eins og sést þegar Dagur borgarstjóri birtist með stafinn. Þá er það yfirleitt þegar ástand borgarmála er orðið alvarlegt og brýn þörf á samúð almennings. Gigtin er bara fyrirsláttur. Það eru hin líkamlegu hamskipti persónuleikarofsins, sem valda þessum ofnæmisviðbrögðum. 

En nú þarf semsagt að láta ráðuneytið skera úr um hvort borgarfulltrúar séu 23 eða 24.

Meirihlutinn sakaður um valdníðslu

Stóreignakonan Bjarkey vill ekki hátekjuskatt

 Í þættinum Þjóðbraut sagðist Bjarkey hafa fjárfest í íbúð í Reykjavík árið 2013 og að greiðslur upp á 180 þúsund krónur á mánuði dugi ekki fyrir afborgunum af láninu.„Ég fæ í kringum 180 þúsund á mánuði því ég held tvö heimili og það dugar ekki fyrir afborgunum af lánum af þeirri íbúð sem ég fjárfesti  hér í 2013, sem var þó á þokkalegu góðu verði miðað við gengi dagsins í dag,“

Fyrir utan íbúð í Reykjavík og einbýlishús á Ólafsfirði, þá á hún hótel og veitingahús á Ólafsfirði, þar sem fjölskyldan vinnur sér inn aukatekjur við að plokka ferðamenn. Þessi kona vílar ekki fyrir sér að innheimta milljónir í akstursgreiðslur frá Alþingi og svo er hún í VG!

Miðað við málflutning hennar ætti hún umsvifalaust að skipta um flokk og ganga til liðs við ójafnaðarmenn Íslands í Sjálfgræðisflokki Bjarna Ben.

Manneskja sem finnst vel í lagt, að skenkja lágtekjufólki 2% í launauppbót á meðan hún sjálf er að graðka til sín mánaðarlaunum starfsmanns á leikskóla, bara í akstursstyrki og kostnaðargreiðslur, ætti að hafa vit á að láta lítið fyrir sér fara í þessari umræðu.

„Til­lög­urn­ar af­skap­lega góðar“

Örleikrit

Maður og lítið barn sitja á bekk í Víkurkirkjugarði.

Barnið:   Hvaða staður er þetta pabbi?
Maðurinn: Þetta var einu sinni gamall kirkjugarður
Barnið:   Er þá dáið fólk hérna ofan í jörðinni?
Maðurinn: Nei, ekki lengur. Því var öllu mokað upp  þegar hótelið var byggt.
Barnið:   Mokað upp? Og hvar er það núna?
Maðurinn: Sumt er víst geymt upp á Þjóðminjasafni en öðru var bara hent.
Barnið:   Pabbi, við skulum fara heim. Það er ekkert gaman hér.

 

Kristín kveðst þó heilt yfir ánægð með niðurstöðuna. „Við höfum eiginlega þá framtíðarsýn að honum verði sýnd virðing sem einum merkasta minjastað landsins í sjálfu sér og auðvitað borgarinnar. En jafnframt að hann verði borgurunum til ánægju og þeir geti komið hingað og fræðst um sögu svæðisins og um fólkið líka sem að var grafið hérna í garðinum,“ segir Kristín.

Þessar kerlingar...

Margir bundu vonir við að þjóðfélagið myndi batna þegar konur létu meira til sín taka en reyndin er allt önnur. Þessar kerlingar eru nákvæmlega eins og karlarnir ef ekki verri.

Þórdís Lóa @rvk 
Vigdís Hauks @atvinnukverulant
Ebba Schram @borgarlögmaður (The Dagur's Advocat)
Dóra Björt @rvk
Agnes Sigurðardóttir @biskupi
Kristín Huld @Minjastofnun
Lilja Björk @Landsbankastjóri
Urður Gunnars @fme
Helga Björk @bankaráð Landsbanki
Svanhildur Nanna @Kvíabryggja!
Svanhildur Hólm @pylsuvagninn
Anna Kolbrún @klausturbar
Ingibjörg Sólrún @UN Women
.
.
.
.

og listinn virðist óendanlegur. Í öllum embættum sitja kerlingar sem gætu allt eins verið kallar.  Og þá kemur spurningin. Eru reykfylltu bakherbergin líka full af kerlingum?

Hafa rætt kosningamálið í rúma 4 tíma

Bjarni ekki lesinn í skattafræðum

Þetta segja helstu sérfræðingar okkar um skattastefnu ríkisstjórnarinnar og hvernig má breyta henni með millifærslum innan kerfisins og með auðlindagjöldum.

"Tekjuskattar og aðrir beinir skattar eru sá hluti opinberrar skattheimtu sem hægt er að laga að tekjum og efnahag borgaranna og láta vinna gegn tekjulegu ójafnræði óbeinna skatta. Beinir skattar eru þannig alls staðar á Vesturlöndum notaðir til að jafna tekjuskiptinguna, en það er með minna móti gert á Íslandi og hefur verið minnkandi yfir tíma. Þetta felur í sér að lækkun skatta á lágar og miðlungstekjur á ekki að velta yfir í óbeina skatta en verður að vera borin uppi af auknum sköttum á háar tekjur og fjármagnstekjur einstaklinga og fyrirtækja, lokun á leiðum til skattahagræðingar og skattasniðgöngu, stóreignasköttum og með öðrum aðgerðum í tekjuskattskerfinu. Vegna mikils fjölda í lág- og millitekjuhópunum og þess hve þunnskipaður bekkur hátekju- og stórefnafólks er munu auknar tekjur innan tekjuskattskerfisins að meðtöldum fjármagnssköttum líklega ekki nægja til að viðunandi tekjum hins opinbera verði náð. Til að brúa bilið liggur beinast við að verja til þess tekjum af sameign þjóðarinnar, það er náttúruauðlindunum. Má sem fordæmi benda á að í Noregi stendur auðlindasjóður þeirra undir hluta af útgjöldum ríkisins. Hér yrði að sækja þetta fé til þeirra sem hingað til hafa notið þeirrar vildar að nýta auðlindirnar í eigin þágu, með aukinni álagningu auðlindagjalda."

Ríkisstjórnin er semsagt tilbúin til að eyða 30 milljörðum að eigin sögn svo fremi að þeir peningar komi alls ekki frá þeim efnameiri heldur í gegnum óbeina skattheimtu.
Bjarni Ben berst líka gegn öllum hugmyndum um að efla skattaeftirlit. Þar eru vinir hans að svíkja samfélagið um tugi milljarða á ári.  Og svo heldur ríkisstjórnin að verkalýðshreyfingin gleðjist yfir þessu útspili sem er ekkert útspil til að liðka fyrir kjarasamningum. Ríkisstjórnin lifir í öðrum veruleika en við hin. Veruleika þar sem þykir eðlilegt og sjálfsagt að ríkir hirði allan arðinn en öreigarnir beri allan kostnaðinn.

En sorrý, það eru aðrir tímar. Gylfi er ekki forseti ASÍ og Stefán er ekki formaður VR. Og síðast en ekki síst þá hefur Efling fengið til liðs við sig fólk sem bæði getur og vill.

Þetta vanmetur ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur og verður að taka afleiðingum og axla þá ábyrgð sem af því hlýzt.

Boða nýtt 32,94% skattþrep

Ríkisstjórn ríka fólksins

Var það ekki nokkuð fyrirsjáanlegt að Verkalýðshreyfingin mun ganga bónleið til búðar, að sækja kjaraleiðréttingar í formi breytinga á skattkerfinu til Bjarna Benediktssonar.  Sama hvað menn fabúlera um ágæti Katrínar Jakobsdóttur, þá er það Bjarni Benediktsson sem öllu ræður og hann gefur ekkert eftir, af því sem ríka fólkið hefur fengið á kostnað öreiganna.

Hvort hér muni allt loga í verkföllum veit ég ekki en hitt finnst mér líklegra að VG verði ekki vært í þessu bandalagi sérhygli og spillingar miklu lengur fyrir óánægju baklandsins.

Eftir næstu kosningar munu línur skerpast. Annars vegar munum við sjá vinstra sinnað fólk fylkjast bak við Sósíalistaflokkinn og svo hrædda fólkið þétta raðirnar bakvið Sjálfstæðisflokkinn. Frjálslyndir og miðjuflokkar munu fá minna fylgi.

Tillögurnar langt undir væntingum

Lilja skar sig sjálf úr snöru Minjastofnunar

Þessa athugasemd setti ég inná bloggið hjá Ómari Ragnarssyni:

Hvað nákvæmlega reyndi Lilja?  

Lilja reyndi nákvæmlega ekkert til að koma til móts við kröfuna um friðlýsingu. Það eina sem hún virðist hafa beitt sér fyrir, var að þrýsta á forstjóra Minjastofnunar um að draga skyndifriðlýsinguna til baka, og það tókst!

Eftir stendur Lindarvatn sem algerir sigurvegarar í deilunni og sem slíkir með sterka stöðu í væntanlegu skaðabótamáli.

Hvort þessi bygging verði nokkuð fjármögnuð á næstunni er svo alls óvíst. Á bak við þetta fyrirtæki standa ekki sterkir verktakar. Þetta eru ómerkilegir lóðabraskarar sem sáu sér leik á borði að hagnast með því að nota peninga annarra. Því þetta verkefni gat aldrei komist þetta langt nema af því lífeyrissjóðir lögðu til fé í gegnum Icelandair Group. Óvíst er að þaðan komi meiri peningur á næstu árum.  Þessi sigur kann því að reynast sannkallaður Phyrrusar sigur. 

Farsælast hefði verið að minnka þessa byggingu til muna og halda frið við nágranna og þannig hefði kannski opnast sá möguleiki að leyfa inngang frá Austurvelli.

Lilja: „Sigur fyrir söguna“